آموزشی آرایه ادبی تضمین

[DELVAN.]

هر گاه شاعر یا نویسنده‌ای، بخشی از نوشته فردی دیگر را در میان اثر خود جای دهد، آن شعر یا نوشته را تضمین نموده‌است. دقت کنید که باید عین نوشته بیاید و اصولاً داخل « ... » بیان می‌شود.

 

[DELVAN.]

چه خوش گفت فردوسی پاک زاد که رحمت برآن تربت پاک باد
«میازار موری که دانه کش استکه جان داردو جان شیرین خوش است»
این دو بیت بخشی از بوستان سعدی است و سعدی بیتی معروف از فردوسی را در میان شعر خود عیناً نقل کرده‌است.

 

[DELVAN.]

«جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب»که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
زاهد از رندی حافظ نکند فهم چه شد«دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند»
این دو بیت از دیوان حافظ که در آن خواجه از اشعار سعدی تضمین کرده‌است.

 

[DELVAN.]

«جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب» که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
زاهد از رندی حافظ نکند فهم چه شد «دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند»
این دو بیت از دیوان حافظ که در آن خواجه از اشعار سعدی تضمین کرده‌است.

 

[DELVAN.]

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی«من از آن روز که دربند توأم آزادم»
«من از آن روز که دربند توأم آزادم»پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم
بیت اول از حافظ است که در آن خواجه از بیت دوم که از اشعار سعدی است تضمین کرده‌است.

 

[DELVAN.]

بر سر تربت من با می و مطرب بنشین«تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم»
چون شوم خاک به خاکم گذری کن چو صبا«تا به بویت ز زمین رقص کنان برخیزم»
بیت اول از حافظ است که در آن خواجه از بیت دوم که از اشعار سلمان ساوجی است تضمین کرده‌است.

 

[DELVAN.]

«چراغ روی تو را شمع گشت پروانه»مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه
«چراغ حسن تو را شمع روز پروانه»کمند زلف تو را باد صبح سرگردان
بیت اول از حافظ است که در آن خواجه از بیت دوم که از اشعار سلمان ساوجی است تضمین کرده‌است.

 

[DELVAN.]

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد«که این عجوز عروس هزاردامادست»
مده به شاهد دنیا عنان دل، زنهار!«که این عجوزه عروس هزار دامادست»
بیت اول از حافظ است که در آن خواجه از بیت دوم که از اشعار اوحدی است تضمین کرده‌است.

 

[DELVAN.]

«آن ک.س که به دست جام دارد»سلطانی جم مدام دارد
آواز دهید، تا ببینند«صوفی که به دست جام دارد»
بیت اول از حافظ است که در آن خواجه از بیت دوم که از اشعار اوحدی است تضمین کرده‌است.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

زبان و ادبیات فارسی سرشار از زیبایی های ادبی است.؛ مانند: واج آرایی، تکرار، سجع، آرایه تضمین، ترصیع، تشبیه، کنایه و … . در واقع شاعر یا نویسنده، با استفاده از همین آرایه های ادبی است که هنر خود را به رخ کشیده و آثار بدیعی خلق می کند. در این مطلب قصد داریم به سراغ آرایه تضمین برویم و با ذکر مثال هایی ساده، این آرایه ادبی را برایتان شرح دهیم؛ همراه ما باشید.