روانشناسی کودک برخی از مزایای داشتن یک فرزند و تک فرزندی

[Puyannnn]

کودک به والدین خود بسیار وابسته است و رابطه خوبی با آن ها دارد.
کودک در همه چیز بهترین است.
تنها کودک توجه پدر و مادرش را به خود جلب می کند.
کودک مجبور نیست با خواهر و برادر دیگر برای جلب توجه والدین رقابت کند.
کودک با خواهر یا برادر دیگر مقایسه نمی شود (به عمد یا نه).
تنها کودک مستقل تر است.

 

[Puyannnn]

کودک ممکن است تنها بزرگ شود.
کودک کسی را ندارد که با او بزرگ شود.
کودک ممکن است فشار زیادی از جانب والدین داشته باشد تا خوب عمل کند یا در مدرسه و فعالیت های دیگر بهتر باشد.
والدین کودک تمایل به مراقبت زیاد دارند.
کودک ممکن است از دست والدین خسته شود.
کودک ممکن است زمان بیشتری برای دوست پیدا کردن داشته باشد.
ممکن است برای داشتن خواهر و برادر فشار بیاورند.
کودک ممکن است تحت فشار برای مراقبت از والدین مسن قرار بگیرد.
کودک هرگز تجربه داشتن خواهر زاده و برادر زاده را نخواهد داشت. در حالی که این مزایا و معایب عمدتا روی کودک متمرکز هستند، والدین نیز از تصمیم خود برای داشتن تنها یک کودک، ناراحت هستند.
نمی توانند از اشتباهات برادر یا خواهر بزرگ تر یاد بگیرند:خواهر و برادر بزرگ تر اشتباهات زیادی مرتکب می شوند که می توانند از آنها الگو بگیرند.
دوستی در اطراف خود ندارند:همیشه تک فرزندان دوست دارند کسی را داشته باشند که با آنها بازی و صحبت کنند.

 

[Puyannnn]

تصمیم گیری برای والد شدن در حال حاضر یک تصمیم مهم است. برنامه ریزی برای اینکه چند کودک داشته باشید به همان اندازه مهم است. اما آیا می خواهید یک، دو، سه یا چند کودک داشته باشید، باید همیشه به خاطر داشته باشید که هر کودکی که پرورش می دهید مستلزم داشتن مجموعه ای از مسئولیت ها است.

با این حال، علی رغم اطلاعاتی که داریم، هیچ روش مناسبی برای پرورش کودک وجود ندارد. حتی اگر در یک خانواده دوست داشتنی بزرگ شوید، تضمینی نیست که وقتی نوبت شماست که فرزندتان را بزرگ کنید، موفقیت مشابهی داشته باشید.

می توانید همه کتاب هایی را که می خواهید بخوانید و بسیاری از وب سایت ها را در اینترنت ببینید، اما هیچ چیز نمی تواند شما را برای تجربه واقعی والد بودن آماده کند. برای والدین جدید، شاید بهتر باشد که با یک کودک شروع کنید.

 

[Puyannnn]

برای بسیاری از والدین این روزها، داشتن تجربه تک فرزند ی کافی و خوب است. اما برخی دیگر، می خواهند فرزند بیشتری داشته باشند و این هم خوب است. اما همیشه باید چند چیز مهم را در نظر بگیرید:آیا همسر شما می خواهد فرزند دیگری داشته باشد؟

آیا از نظر مالی قادر به بزرگ کردن کودک دیگر هستید؟ آیا شما از لحاظ عاطفی توانایی مراقبت از کودک دیگر را دارید؟ آیا شما به طور فیزیکی قادر به مراقبت از کودک دیگر هستید؟ اگر پاسخ بله را به تمام این سوالات دادید، پس آماده اید که کودک دیگر را به خانواده اضافه کنید. به یاد داشته باشید که تعداد فرزندان شما مشخص نمی کند که چه کسی هستید. چیزی که مهم است این است که کودک خود را بزرگ و محترم و مسئول خود قرار دهید.

 

[Puyannnn]

خانواده های امروزی با نسل قبل تفاوت بسیاری دارد، زوج های جوان توان و تحمل داشتن فرزندان زیاد را ندارند در حالیکه نسل قبل، فرزندان بسیاری را به دنیا آورده و تربیت می کردند مانند زوج های امروزی از تربیت فرزندان گله مند نبودند. بسیاری از زوج های جوان دچار استرس و فشار روحی هستند به طوریکه ظرفیت روانی لازم برای تربیت فرزند را ندارند. علاوه بر این افزایش سن باعث تمایل بیشتر به داشتن یک فرزند می شود. برخی دیگر به دلیل مشکلات خود، به داشتن یک فرزند قانع هستند و همچنین به دلیل افزایش سن مادر، مشکلات ناباروری و مواردی دیگر ترجیح با داشتن یک فرزند دارند.

امروزه بیشتر کودکان تنها هستند و دیگر از تمسخر و یا امتیاز بودن، خبری نیست و کمتر کودکی لذت داشتن خواهر و برادر را می چشد. این نسل در آینده مفهوم خاله، دایی، عمه و عمو را درک نخواهند کرد.
مشکلات تربیتی تک فرزندها
در مطلب قبلی بخش خانواده پلاس نمناک اشاره داشتیم که حمایت زیاد والدین از تک فرزند باعث می شود که او عواقب کار اشتباه خود را نبیند و مسئولیت کار خود را نپذیرد. این والدین در برابر خواسته های فرزند خود همیشه تسلیم می شوند و مخالفتی با آنها انجام نمی دهند.

کودکی که تک فرزند خانواده است اگر تحت مراقبت افراطی پدر و مادر تربیت شوند تبدیل به فردی کم تحمل و ضعیف خواهد شد، زیرا از دیگران انتظار مراقبت و توجه بیشتری دارد که موجب ناتوان تر شدن او می شود.

در صورتی که پدر و مادرها اجازه ندهند تا کودک با احساسات ناراحت کننده مواجه شده و یا امکان ابراز احساسات را به کودک ندهند، موجب کم تحمل شدن او در برابر این نوع احساسات خواهند شد.

هم والدین و هم پدربزرگ و مادربزرگ ها تمام آرزوهای خود را در فرزند می بینند که خود موجب آسیب های روانی بسیاری در کودک می شود.

یکی از روش های تربیتی غیر اصول و نادرست، اعمال فشار برای پیروی از الگوهای افراطی رفتاری مورد توجه والدین و خارج از ظرفیت و توانایی کودک است؛ به طور مثال برخی از پدر و مادرها، فرزند خود را مجبور به تحصیل در رشته مورد نظر خودشان می کنند که در زندگی خود موفق به کسب مهارت در آن رشته نشده اند. درحالی که شاید فرزند هرگز رغبتی به تحصیل در آن رشته نداشته باشد.

بسیاری از خانواده ها با روش های تربیتی غلط در مورد تک فرزند، به هوش هیجانی کودک آسیب می زنند. حمایت افراطی آنها از کودک علی رغم قابلیت و استعداد کودک، موجب کاهش بازدهی و بهره برداری از استعداد در آینده می شوند.

تک فرزندها امکان برقراری ارتباط و کسب مهارت های زندگی از طریق هم سن و سال هایشان را ندارند، زیرا تجربه آنها در حسادت، رفاقت و دوستابی کمتر است. به همین دلیل وجود جایگزین برای این موقعیت ها و قرار داشتن کودکان در میان همسالان بیشتر احساس می شود.
آسیب های تک فرزندی
تک فرزندی تبعات خاص خود را دارد. تک فرزند داشتن موجب می شود تا والدین همه عواطف و محبت خود را برای یک کودک هزینه کنند که در این صورت کودک، تنها والدین خود را دیده و تجربه داشتن خواهر یا برادر را نخواهد داشت. علاوه بر این روانشناسان اعتقاد دارند که نباید دوستان مهدکودک جایگزین خواهر یا برادر شود زیرا تک فرزندها دچار انزوا، عدم استقلال و گوشه نشینی خواهند شد.

بسیاری از تجربیات کودک مربوط به تعاملات آنها با خواهر یا برادرشان می شود و بر همین اساس نیز دنیای پیرامون خود را بهتر می شناسند. نحوه صحبت با بزرگترها و مطرح کردن نیاز های خود را می آموزند. کودکان تک فرزند دنیای خود را از دید والدین مشاهده کرده و کشف می کنند.

برخی از والدین تصور می کنند با فرستادن کودک به مهد، روابط اجتماعی و تعامل با دیگران در کودک تقویت می شود، اما باید دانست که زندگی 24 ساعته با خواهر یا برادر قابل مقایسه با دوستان در مهد کودک نیست و نمی توان با ان روش، کمبود کودکان را جبران کرد.

توجه بیش از اندازه والدین به کودک، آنها را متکی به پدر و مادر می کند، با وجودی که تمام نیازهای کودک برآورده می شود اما کودک مهارت های اجتماعی لازم را دریافت نمی کند. رقابت با خواهر و برادر برای آموزش کودک در دوران بزرگسالی و نحوه برخورد او با مسائل اجتماعی بسیار تاثیرگذار است. نحوه رقابت و کنار آمدن با حسادت های کودکانه تنها با ارتباط کودک و خواهر و برادرش امکان پذیر است. این مشکلات تنها مربوط به تک فرزندها نیست بلکه دو فرزند از یک جنس نیز این مشکلات را تجربه می کنند.

به همین دلیل فرزندانی که فقط یک برادر دارند ظرافت های دخترانه را درک نمی کنند، دختران نیز با همین شرایط با روحیات پسر آشنایی ندارند. این فرزندان در زندگی مشترک خود دچار مشکل خواهند شد.

تک فرزندها از بازیهای دسته جمعی و گروهی بی بهره هستند و تنها به بازی های انفرادی، تماشای تلویزیون یا بازی های کامپیوتری به تنهایی عادت می کنند که خود موجب انزوا و گوشه نشینی خواهد شد.

تک فرزندها هیچ وقت مستقل شدن را یاد نمی گیرند و در جوانی نیز از دیگران و دولت انتظار ایجاد شغل خواهند داشت. والدین تک فرزند نیز دچار مشکلاتی می شوند، به طور مثال آنه از ویژگی های جنس مخالف فرزند خود محروم می مانند.

به طور ذاتی مادرها به پسر و پدرها به دختر علاقه و وابستگی بیشتری دارند، به همین دلیل وجود هر دو جنس نیازهای والدین را برطرف می کند.

تفکر پدر و مادرها از تک فرزندی
بسیاری از مردم تک فرزندی را دلیل مهم در تربیت کودک و کاهش کیفیت رشد او می دانند. شیوه های تربیتی درستی وجود دارد که می توان با به کارگیری آنها، کمبودهای ناشی از نداشتن خواهر و برادر را جبران کرد. نوع نگرش والدین و تربیت صحیح آنها، موجب سلامت روانی و سازگاری اجتماعی کودک می شود.

به طور کلی اگر دیدگاه پدر و مادر این گونه باشد که تک فرزندی با گوشه نشینی و انزوا مرتبط است و نداشتن خواهر یا برادر روابط اجتماعی و ارتباط متقابل آنها را محدود تر می کند، باعث انتقال این تفکر غلط به فرزندان و گوشه گیری آنها خواهد شد که تبعاتی مانند کاهش اعتماد به نفس، خیال پردازی، محدودیت در دایره ارتباطات و تعاملات اجتماعی و خودشیفتگی فرزندان را در پی خواهد داشت.

 

[Puyannnn]

عدم تحمل ناامیدی و فشارهای روحی
ممکن است ناراحتی خود را بازگو نکرده و فردی درون گرا شوند .
در صورت ناراحت شدن از مسئله ای تا مدت ها آن را در ذهن خود به خاطر می سپارند.
تک فرزندها با روابط علاقه مند هستند که احساساتشان جریح دار نشود و منافع آنها را در بر گیرد.
اگربدون قصد و غرض توهینی به آنها شود ، به منظور رفتار عمدی و با نیت خاصی برداشت می کنند.
هنگام اختلاف و مشاجره با دیگران نمی توانند شرایط را مدیریت کرده و هر دو طرف را راضی کنند.
داشتن قدرت تکلم زودهنگام، وسیع بودن دایره واژگان ، پیشرفت زیاد در زمینه تحصیلی، و عملکرد اجتماعی بالا از نقاط مثبت تک فرزندان می باشد.