- Aug
- 2,815
- 21,384
- مدالها
- 4
سالهایی بود که بسیاری از مردم با جمع آوری یا به قولی آلبوم کردن عکس ها دلخوش بودند. عکس هایی که گاه به دروان تولد یا بقیه روزهای زندگی شان مربوط می شد. گاهی هم پا را فراتر می گذاشتند و در پشت هر عکس، زمان و مکان را ثبت می کردند تا با دیدن دوباره اش تصویر روزهای گذشته را به یاد بیاورند.
هنوز دوران این آدم ها تمام نشده؛ یا باید بگوییم که هرگز تمام نخواهد شد. چون یکی از این آدم ها من و تو هستیم. ما هم به دیدن عکس و تصاویر علاقه مندیم. می خواهد عکس های خودمان باشد، یا دیگری. فرقی نمی کند. این نیازِ به دیدن، در ذات ما وجود دارد. برای چون و چرایی آن هم می توانید به صفحات روان شناختی انسان مراجعه کنید. چون فعلا قرار است است در مورد اشتیاق آدم ها به تلویزیون حرف بزنیم.
این روزها تلویزیون به عنوان عضوی از خانوده ها محسوب می شود. یعنی وقتی نباشد انگار یکی از عزیزترین افراد خانواده حضور ندارد. از طریق تلویزیون می شود با دنیای دیگران آشنا شد. با آدم ها، ملیت ها و شخصیت هایی که فقط نامی از آن ها شنیده بودیم.
هنوز دوران این آدم ها تمام نشده؛ یا باید بگوییم که هرگز تمام نخواهد شد. چون یکی از این آدم ها من و تو هستیم. ما هم به دیدن عکس و تصاویر علاقه مندیم. می خواهد عکس های خودمان باشد، یا دیگری. فرقی نمی کند. این نیازِ به دیدن، در ذات ما وجود دارد. برای چون و چرایی آن هم می توانید به صفحات روان شناختی انسان مراجعه کنید. چون فعلا قرار است است در مورد اشتیاق آدم ها به تلویزیون حرف بزنیم.
این روزها تلویزیون به عنوان عضوی از خانوده ها محسوب می شود. یعنی وقتی نباشد انگار یکی از عزیزترین افراد خانواده حضور ندارد. از طریق تلویزیون می شود با دنیای دیگران آشنا شد. با آدم ها، ملیت ها و شخصیت هایی که فقط نامی از آن ها شنیده بودیم.