انشاء زیبایی‌های شب

[آریانا]

شب به خاطر تاریکی آن را اسرار آمیز جلوه می‌دهد ولی با وجود سیاهی و تاریکی زیبایی‌های خاص خود را دارد. یکی از زیبایی‌های شب، آسمان شب است.
آسمان شب بر خلاف روز که آبی است، تیره و تار است، چون دلیل رنگ آبی آسمان در روز بازتاباندن نور خورشید توسط جو زمین است. اما در شب نور خورشید به آسمان نمی‌رسد تا آسمان به رنگ آبی به چشم زمینیان به نظر برسد و تقریبا همان رنگ واقعی خودش را می‌بینیم.
ماه مهم‌ترین جزء در آسمان شب است. ماه تنها قمر سیاره زمین است که با بازتاباندن نور خورشید شب‌های زمین را روشن می‌سازد. دریانوردان و مسافران در قدیم از جایگاه ماه در آسمان برای جهت‌یابی استفاده می‌کردند. همچنین چرخش منظم ماه در ایجاد تقویم قمری نقش اساسی داشته است. چون ماه گاهی قرص کامل است، گاهی هلالی است و گاهی هم اصلاً در آسمان پیدا نیست.
ستارگان دومین جزء مهم آسمان شب هستند. ستارگان انواع و اندازه‌های مختلف دارند و علاوه بر خصوصیات خودشان، فاصله آنها با زمین تعیین کننده بزرگ و کوچکی آنها در چشم ما و میزان نوری است که از آنها به چشم ما می‌رسد. این خصوصیات باعث شکل‌گیری علم نجوم و هیئت شده است. نجوم یا اخترشناسی از روزگاران اولیه وجود داشته و در اتفاقات و وقایع مختلف (علمی یا خرافی) از آن استفاده می‌شده است. با پیشرفت دستگاه‌های ستاره‌شناسی این علم پیشرفت زیادی کرده است و همچنان در زندگی انسان کاربرد دارد.
جزء دیگر آسمان شب که البته برخی مواقع دیده می‌شود شهاب است. اجسامی سنگین متشکل از فلزات و سنگ در فضا وجود دارند که به آنها شهاب‌واره می‌گویند. شهاب‌واره‌ها اگر از جو زمین عبور کنند و وارد اتمسفر شوند، شهاب‌سنگ نام می‌گیرند که وزن و اندازه‌های مختلفی دارند. تعدادی از آنها بسیار ریز و گرد و غبار به زمین می‌رسند اما برخی شهاب‌های بزرگ هم به زمین می‌رسند. بعضی از آنها باعث ایجاد حفره در سطح زمین می‌شوند.
جزئی از آسمان شب که همانند پرده‌ای در جلوی چشم است، ابرها هستند. شب‌های ابری دیدن اجزای حقیقی آسمان شب یعنی ماه و ستارگان مشکل است و موقع مناسبی برای کار رصدگران و منجم‌ها نیست. البته ماه از پشت ابرهای رقیق هم خود را نشان می‌دهد.
شناخت آسمان شب و مطالعه در مورد آن علم ما را زیاد و با قدرت خدا و آفرینش او آشنایمان می‌کند.