مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[پژواک خاموشی]

شعار حسن تمکین شیو عشق است بیتابی

به پایان تا رسد یک شمع، صد پروانه می‌سوزد

دلم را ورق می‌زنم

به دنبال نامی که گم شد

در اوراق زرد و پراکنده این کتاب قدیمی


به دنبال نامی که من

ـ من شعرهایم که من هست و من نیست ـ

 

[اوین]

تا سحر شمع و من و پروانه با هم سوختیم

آنکه بر مقصود نائل شد سحر پروانه بود

 

[پژواک خاموشی]

در انتظار تو

کنار این قطارِ رفته ایستاده‌ام

و همچنان

به نرده‌های ایستگاه رفته

تکیه داده‌ام!

 

[اوین]

مکن کاری که پا بر سنگت آیو

جهان با این فراخی تنگت آیو

چو فردا نامه خوانان نامه خونند

تو وینی نامه خود ننگت آیو

 

[پژواک خاموشی]

وقتی تو نیستی

نه هست‌های ما

چونان که بایدند

نه بایدها…

مثل همیشه آخر حرفم

و حرف آخرم را

با بغض می‌خورم

 

[اوین]

مهر جاهل را چنین دان ای رفیق

کژ رود جاهل همیشه در طریق

 

[پژواک خاموشی]

دست عشق از دامن دل دور باد!

می‌توان آیا به دل دستور داد؟

می‌توان آیا به دریا حکم کرد

که دلت را یادی از ساحل مباد؟

 

[سرگذشته]

در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد

 

[اوین]

دوش مسـ*ـت و بی‌خبر بگذشتم از ویرانه‌ای
در سیاهی، چشم مستم خیره شد بر خانه‌ای