مجموعه اشعار معصومه صابر

[mobina01]

اشعار معصومه صابر ​

 

[mobina01]

یک فنجان یادت کافی ست
تا باران بند نیاید...
تا صبح ،پشت پنجره بنشیند
و انگشتش را
جلوی دهانش بگیرد رو به گنجشک ها , که هیس !!
آرام بگیرید .
اینجا کسی توی فنجانش
ماه را
دارد هنوز ...

 

[mobina01]

دستم از ماه
دستم از ماهی
دستم از دستهای دور ِ تو خالی ست ...

 

[;FOROUGH]

در باز شد!
و هیچ سمت ِ در
من نبودم!
می رفتم
و "رفتن"
مرا
از یاد برده بود...

((معصومه صابر))

 

[;FOROUGH]

آدم
چقدر خالی ست از خودش
وقتی پُر است از یادِ کسی...
((معصومه صابر))

 

[;FOROUGH]

چو آفتاب بتاب و به نور لبخندت
مرا که تیره و تارم به عشق روشن کن...

((معصومه‌ صابر))

 

[mobina01]

از چراغانی چشمان تو من جان دارم
بی‌تو یک نسبت نزدیک به باران دارم

روشنم از تو و آن منحنی لب هایت
من به لبخند پراز صبح تو ایمان دارم

 

[mobina01]

دلت جای ِدگر بود و
غمت کُنج دلِ ما
گذشتیم و گذشت اما
تو رسم عشق آموز......

 

[mobina01]

از درخت آویختمش!
کنار زردها ، نارنجی ها و سرخ ها
همین امروز از درخت آویختمش
غمی که گوشه ی دل داشتم.
پاییز آمد
پاییز ِ زیبا
آمد و رقصان ، آوازی بر لب دارد:

بگذار بشوید باران
بگذار برقصد در باد
بگذار سبز هایت زرد و نارنجی و سرخ شوند
بیاویز به شاخه های درختان غمت را
که زندگی بی زردها و نارنجی ها و سرخ ها
و رویشی دوباره، بی فراموشی و گذشتن زیبا نیست!

از درخت آویختمش
بشوی دل ِ مرا،باران
که می رقصم این پاییز را
دست در دست بادهای آوازه خوان..

 

[mobina01]

یک روز میرسد که بجویی و نیست او
هرسو سرک کشان
به زمین و زمان که کو؟

گاهی کسی که میرود
از خویش میرود
پیدا نمیشود دگر ،
حتی به آرزو ...