روانشناسی نقش تعدیل کننده انعطاف پذیری در رابطه ی میان استرس ادراک شده و علائم پرخوری در میان زنان جوان

[-pariya-]

 

[-pariya-]

نوجوانی و اوایل جوانی دوره هایی از زندگی هستند که برخی افراد در آنها سطح بالاتری از استرس را تجربه می کنند و ممکن است این استرس منجر به پرخوری شود.

 

[-pariya-]

پرخوری با اختلال همراه، سلامت فیزیکی ضعیف و سطح کیفی پایین زندگی ارتباط داده شده است. با این وجود در رابطه با فاکتورهای حفاظتی ای که می توانند

 

[-pariya-]

با رفتارهای پرخوری مقابله کنند اطلاعات کمی موجود است. این مقاله نقش تعدیل کندده انعطاف پذیری را در رابطه با ارتباط میان استرس و علائم پرخوری میان دانشجویان جوان مونث بررسی می کند.

 

[-pariya-]

روش: شرکت کنندگان شامل 297 دختر جوان در محدوده سنی25-18 سال (Mage=19.22 SD=1.51)( که 52 درصد آنها اقلیت قومی بودند) با شاخص توده بدنی در محدوده 15 تا 66 (MBMI=25.01, SD=6.18) هستند.

 

[-pariya-]

دخترانی که در این مطالعه مقطعی شرکت کردند دانشجویان دانشگاه های غربی یا جنوبی آمریکا هستند. این شرکت کنندگان اطلاعات جمعیت شناختی و قد/وزن خود را ارائه دادند

 

[-pariya-]

و پرسشنامه های زیر را تکمیل کردند: پرسشنامه استرس ادراک شده، پرسشنامه پرخوری، پرسشنامه انعطاف پذیری.

 

[-pariya-]

نتایج به این شکل بود: استرس ادراکی بالاتر به طور قابل ملاحظه ای با علائم پرخوری شدیدتر در ارتباط است(b=0.31، p<.01 ).

 

[-pariya-]

علاوه براین انعطاف پذیری بیشتر با آسیب شناسی پرخوریِ کمتر در ارتباط است(b=-0.20 ، p<.01). تعدیل سازی موردنظرمان در ارتباط میان استرس ادراکی و علائم پرخوری با سطح انعطاف پذیری (b=-0.16 و p<.01) پشتیبانی شد.

 

[-pariya-]

نتایج: زنانی که استرس بالاتری را درک می کردند با احتمال بیشتری نسبت به زنانی که سطح استرس پایینتری داشتند به سمت پرخوری می رفتند.