فایل شده پشت دیوار اثر یسنا باقری

[YASNA.B]

دوباره همان‌جا ایستادم و نرفتم، از خانه‌ات بیرون آمدی. پیراهن چهارخانه پوشیده بودی.
انگار حالت خوب نبود، یک‌دفعه، بر روی زمین افتادی.
امان از دل، جیغم را با پشت دست خفه کردم.
تو نباید ضعیف شوی، ضعیف شوی دیوانه می‌شوم، می‌فهمی؟ می‌فهمی پسر؟ از دستت خسته شده‌ام. از بیماری که حتی نمی‌دانم چیست خسته شده‌ام. نباید زمین می‌خوردی، نباید همان‌جا می‌افتادی و از درد، توی خاک‌ها خودت را می‌کشیدی.
تو که نمی‌دانی چه بلایی به سرم آوردی.

 

[YASNA.B]

به دیوار زِبر و محکم تکیه زده‌ام. خسته می‌شوم. دیوار را رها می‌کنم و از آن‌جا، دل می‌کنم.
می‌روم و توی پارک رو‌ به‌ روی خانه‌ات می‌نشینم.
منتظرت می‌مانم. امروز می‌آیی؟ وقتی دیروز، حالت بد شد، یکی از همسایه‌ها از آن‌جا بلندت کرد و رفتی. پسر می‌دانم کجا رفتی. خوب می‌دانم... .

 

[YASNA.B]

یک هفته‌ای می‌شود که می‌آیم، روی همین صندلی می‌نشینم و به در خانه‌ات زل می‌زنم، نیم ساعت می‌گذرد و نمی‌آیی، بیشتر می‌مانم، یک ساعتی می‌گذرد و باز هم نمی‌آیی. انتظار، بدجور آدم را می‌کشد.

 

[YASNA.B]

چشم‌هایم بسته بود و تو را تصور می‌کردم.
این‌که دوباره می‌آیی، ماشین ارزان قیمتت را جلوی در خانه‌ات پارک می‌کنی و توی حیاط می‌روی.
توی تصوراتم، پاهایت لنگ نمی‌زند، بدنت از تب نمی‌لرزد.
می‌خواهم بلند شوم که، صدایی می‌شنوم.
اسم تو می‌آید. گوش می‌دهم:
- «میگن حالش زیاد خوب نیست؛ اِم اِس بدجور نابودش کرده.»
سست می‌شوم. شاید... شاید روی زمین می‌افتم. نه! تو سالمی، فقط تب کرده‌ای، تبی خفیف، مثل تب‌های کودکی که با یک پاشویه خوب میشد.
من آن اوّایل می‌دیدم تکواندو کار می‌کنی.
پسر تو قوی هستی. تو سالمی، تو فقط تب کرده‌ای. همین!

 

[YASNA.B]

***​

- ایلیا... .
- هوم؟
- یادت نره منو... .
- باشه.
و با بی‌رحمی تمام قول و قرارها را فراموش کردی.
از هجده سالگی‌ات و بعد از ازدواجت، دیگر ندیدمت.
من که می‌دانم، یادت رفته خواهری داری. یادت رفته ماهوری در این جهان است.
دو هفته‌ای می‌شود که حتی برای نامهربانی‌هایت، دلم تنگ شده.
هی زیر لب می‌گویم:
- ایلیا... من حتی اخم‌هایت را دوست دارم. آرام جانم، جان خواهر، به خاطر من، چشم‌هایت را باز کن که از غصه لبریزم.

 

[YASNA.B]

***​

می‌روم، می‌آیم، زیاد حال خوشی ندارم.
انگار دیگر تو را ندارم.
می‌دانی؟ درد دارد. نداشتن کسی که باید باشد ولی نیست،
آزار دهنده است. انگار در قلبت سوزن فرو می‌کنند و تو، جرات اعتراض نداری.
تو باید باشی ولی نیستی، به چه کسی از حالم بگویم و انتظار تهمت زدن نداشته باشم؟ به چه کسی؟ تو برادر من هستی، امّا خیلی وقت است همه فراموش کرده‌اند و نمی‌توانم هیچ‌جا از تو بگویم. مسخره‌ام می‌کنند، طردم می‌کنند.

 

[YASNA.B]

دنیایم، پر از موفقیت‌هایی است، که به تنهایی جشن گرفته‌ام!
وقتی چند روز پیش، برای فارغ التحصیلی روی سکو رفتم، میان جمعیت دنبال یک آشنا می‌گشتم، آشنایی که برایم دست بزند و اشک شوق بریزد.
تو میان جمعیت نبودی. می‌خواهم داد بزنم و همین جمله را به همه بگویم.
داد بزنم و از بی‌مهری‌ات بگویم! بگویم تا همه بفهمند، که تو هیچ وقت من را دوست نداشتی. به همه بگویم که هیچ وقت برایم برادری نکردی.

 

[YASNA.B]

***​

باز هم پشت دیوار ایستاده بودم. صدای ماشینت من را از جا پراند. از ماشین پیاده شدی و درحالی که دست پانسمان شده ات را میان موهایت می‌بردی، به طرف خانه حرکت کردی.
از دیوار دل کندم و به طرفت دویدم.
من را دیدی و ایستادی، گفتی :
- ماهور!
رنگت پریده بود و به قلبم چنگ می‌زد.
اشک هایم روی گونه ام ریخت. تمام سلول های بدنم تیر کشیدند. با چشم های سیاه رنگت، توی چشم هایم زل زدی.
بغض، صدایم را لرزان می‌کند. زمزمه وار، گفتم :
-به راهی که رفتی، قسم یادتم.