او در نیمه دوم قرن ۱۹ و تا جنگ جهانی اول بسیار با نفوذ بود. پس از یک دوره کاهش نسبی، شهرت او به‌طور پیوسته از سال ۱۹۶۰ با انتشار مطالعات علمی متعدد بهبود یافت.

در ابتدا راسکین با توجه‌ای گسترده در کتاب نقاشان مدرن به دفاع از آثار ویلیام ترنر می‌پردازد و با بسط استدلال‌های آن نتیجه می‌گیرد که نقش هنرمند صداقت در بیان طبیعت است. از دهه ۱۸۵۰ او با نفوذ خود به دفاع از افراد انجمن برادری پیشارافائلی می‌پردازد. سپس به صورت فزاینده‌ای بر مسائل اجتماعی و سیاسی تمرکز کرد. راسکین در سال ۱۸۶۹ اولین استاد هنرهای زیبای دانشگاه آکسفورد شد؛ جایی که خودش مدرسه طراحی راسکین را تأسیس کرد. در سال ۱۸۷۱ شروع به نوشتن نامه‌هایی ماهانه به کارگران بریتانیا کرد. در این دوره از زندگی خود ایدئولوژی جامعه ایده‌آل خود را توسعه داد. در نتیجه این فعالیت‌ها مؤسسه سنت جورج تأسیس شد.

وی که در خانواده‌ای ثروتمند زاده شده بود، پس از مرگ پدرش تمام ثروت او را وقف فعالیت‌های خیریه، موزه و فعالیت‌های فرهنگی کرد و خود به نویسندگی اشتغال یافت. تمام آثار وی دارای رنگ و لعاب اخلاقی‌اند.

معروفترین اثر راسکین کتاب هفت مشعل معماری است که در سال ۱۸۴۸ انتشار یافت. وی در این کتاب سخن از معماری می‌گوید و معتقد است معماری دارای هفت مشعل به قرار زیر است: حقیقت، ایثار، قدرت، زیبایی، زندگی، خاطره و اطاعت. ازدواج او با افی گری به دلیل... بودن افی توسط افی گری باطل شد

او در سن ۸۰ سالگی در حالی درگذشت که آثار وی بر نویسندگان انگلیس غیرقابل کتمان است