جدیدترین‌ها

خوش آمدید

با ثبت نام ، شما می توانید با سایر اعضای انجمن ما در مورد بحث کنید و همچنین تبادل نظر داشته‌باشید.

اکنون ثبت‌نام کنید!
  • هر گونه تشویق و ترغیب اعضا به متشنج کردن انجمن و اطلاع ندادن، بدون تذکر = حذف نام کاربری
  • از کاربران خواستاریم زین پس، از فرستادن هر گونه فایل با حجم بیش از 10MB خودداری کرده و در صورتی که فایل‌هایی بیش از این حجم را قبلا ارسال کرده‌اند حذف کنند.
  • بانوان انجمن رمان بوک قادر به شرکت در گروه گسترده نقد رمان بوک در تلگرام هستند. در صورت عضویت و حضور فعال در نمایه معاونت @MHP اعلام کرده تا امتیازی که در نظر گرفته شده اعمال شود. https://t.me/iromanbook

مجموعه اشعار خواجوی کرمانی

اطلاعات موضوع

درباره موضوع به تاریخ, موضوعی در دسته اشعار شاعران توسط SETAREH_M با نام خواجوی کرمانی ایجاد شده است. این موضوع تا کنون 8,300 بازدید, 300 پاسخ و 4 بار واکنش داشته است
نام دسته اشعار شاعران
نام موضوع خواجوی کرمانی
نویسنده موضوع SETAREH_M
تاریخ شروع
پاسخ‌ها
بازدیدها
اولین پسند نوشته
آخرین ارسال توسط mobina01

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
ای که شهد شکربن تو برد آب نبات
خاک خاک کف پای تو شود آب حیات


بشکر خنده ز تنک شکر شورانگیز
تا شکر ریخته‌ئی ریخته‌ئی آب نبات


از دل تنگ شکر شور برآمد روزی
که برآمد ز لب چشمهٔ نوش تو نبات


گر بخونم بخط خویش برات آوردی
نکشم سر ز خطت زانک بوجهست برات


منکه جز آب فراتم نشود دامنگیر
پیش جیحون سرشکم برود آب فرات


آنچنان درصفت ذات تو حیران شده‌ام
که نخواهم که رود جز سخن از ذات و صفات


در وفا چشم ندارم که ثباتت باشد
که توقع نتوان داشتن از عمر ثبات


گر ز کوتی بود این نعمت زیبائی را
روی زیبا بنما یک نظر از وجه زکوة


خواجو از عشق تو چون از سرهستی بگذشت
بوفات آمد و برخاک درت کرد وفات
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات
در وفایت جان ببازم تا کجا یابم وفات


دی طبیبم دید و دردم را دوا ننوشت و گفت
خون دل میخور که این ساعت نمی‌یابم دوات


چون روان بی خط برات آورده بودم از چه وجه
خط برون آوردی و گفتی که آوردم برات


در عری شاه ماتم ای پری‌رخ رخ مپوش
کانک رخ بر رخ نهی او را چه غم باشد ز مات


راستی را تا صلای عشق در عالم زدی
قامتت را سجده آرد عرعر از بانک صلوة


چون ترا گویم که لالای توام گوئی که لا
جان ببازم بی سخن چون بت پرستان پیش لات


نغمهٔ عشاق در نوروز خوش باشد ولیک
ایدریغ ارعیش ما را دست میدادی ادات


گرحیا داری برو خواجو ودست از جان بشوی
زانک لعل جان فزایش میبرد آب حیات
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت
رحم آر که خون در دلم افتاد ز دستت


تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد
شد دامن من دجلهٔ بغداد ز دستت


از دست تو فردا بروم داد بخواهم
تا چند کشم محنت و بیداد ز دستت


بی شکر شیرین تو در درگه خسرو
بر سی*ن*ه زنم سنگ چو فرهاد ز دستت


گر زانک بپای علمم راه نباشد
از دور من و خاک ره و داد ز دستت


تا چند کنم ناله و فریاد که در شهر
فریاد رسی نیست که فریاد ز دستت


هر چند که سر در سر دستان تو کردیم
با این همه دستان نتوان داد ز دستت


از خاک سر کوی تو چون دور فتادم
دادیم دل سوخته بر باد ز دستت


زینسان که به غم خوردن خواجو شده‌ئی شاد
شک نیست که هرگز نشود شاد ز دستت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
ای درد تو درمان دل و رنج تو راحت
اشکم نمک آب و جگر خسته جراحت


موج ار چه زند لاف تبحر نزند دم
با مردمک چشم من از علم سباحت


یکدم نشود نقش تو از دیده ما دور
زانرو که توئی گوهر دریای ملاحت


دستی ز سر لطف بنه بردل ریشم
زیرا که بود در کف کافی تو راحت


مستسقی درویش که نم در جگرش نیست
او را که دهد قطره‌ئی از بحر سماحت


در مذهب صاحب‌نظران باده مباحست
زینسان که دهد چشم تو فتوای اباحت


از شرم شود غرق عرق صبح جهانتاب
پیش رخ زیبای تو از روی صباحت


در دیدهٔ خورشید چو یک ذره حیا نیست
آید بسر بام تو از راه وقاحت


از پسته تنگت ندهد یکسر مو شرح
خواجو که کند موی شکافی بفصاحت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
چو بر قمر ز شب عنبری نقاب انداخت
دل شکسته ما را در اضطراب انداخت


بخون دیدهٔ ما تشنه شد جهان و رواست
که دیده بود که ما را درین عذاب انداخت


کباب شد دلم از سوز سی*ن*ه و آتش عشق
ببرد آبم و خون در دل کباب انداخت


چه دیده دیدهٔ خونبار من که یکباره
بقصد خونم ازینسان سپر بر آب انداخت


دل ار بلحقهٔ شوریدگان کشد چه عجب
مرا که زلف تو در حلق جان طناب انداخت


بیا که ساقی چشمم بیاد لعل لبت
ز اشک در قدح آبگون شراب انداخت


عروس مهوش ساغر نگر که وقت صبوح
نمود طلعت و آتش در آفتاب انداخت


گذشت نغمهٔ مطرب ز ابر و غلغل ما
خروش دردل نالندهٔ رباب انداخت


چو زهره دید رخ زرد و اشک خواجو گفت
که مهر در قدح زر شراب ناب انداخت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
بسکه مرغ سحری در غم گلزار بسوخت
جگر لاله بر آن دلشدهٔ زار بسوخت


حبذا شمع که از آتش دل چون مجنون
در هوای رخ لیلی به شب تار بسوخت


دیشب آن رند که در حلقهٔ خماران بود
بزد آهی و در خانهٔ خمار بسوخت


ایکه از سر انا الحق خبری یافته‌ئی
چه شوی منکر منصور که بر دار بسوخت


تو که احوال دل سوختگان میدانی
مکن انکار کسی کز غم اینکار بسوخت


صبر بسیار مفرمای من سوخته را
که دل ریشم ازین صبر جگر خوار بسوخت


زان مفرح که جگرسوختگان را سازد
قدحی ده که دل خستهٔ بیمار بسوخت


داروی درد دل اکنون ز که جویم که طبیب
دل بیمار مرا در غم تیمار بسوخت


تاری از زلف تو افتاد به چین وز غیرت
خون دل در جگر نافهٔ تاتار بسوخت


بلبل سوخته دل را که دم از گل میزد
آتش عشق بزد شعله و چون خار بسوخت


اگر از هستی خواجو اثری باقی بود
این دم از آتش عشق تو بیکبار بسوخت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
آه کز آهم مه و پروین بسوخت
اختر بخت من مسکین بسوخت


آتش مهرم چو در دل شعله زد
برفلک بهرام را زوبین بسوخت


سوختم در آتش هجران او
پشه را بین کز غم شاهین بسوخت


ای بسا خسرو که او فرهادوار
در هوای شکر شیرین بسوخت


شمع را بنگر که با سیلاب اشک
هر شبم تا روز بر بالین بسوخت


چند سوزی ایکه میسازی کباب
بس کن آخر کاین دل خونین بسوخت


کام جان از قبلهٔ زردشت خواه
گر دلت چون آذر برزین بسوخت


چون تو در بستان برافکندی نقاب
لاله را دل بر گل و نسرین بسوخت


همچو خواجو ک.س نمی‌بینم که او
در فراق روی ک.س چندین بسوخت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
صبح کز چشم فلک اشک ثریا می‌ریخت
مهر دل آب رخم ز آتش سودا می‌ریخت


آن سهی سرو خرامان ز سر زلف سیاه
دل شوریده‌دلان می‌شد و در پا می‌ریخت


چین گیسوی دوتا را چو پریشان می‌کرد
مشک در دامن یکتائی والا می‌ریخت


شعر شیرین مرا ماه مغنی می‌خواند
و آب شکر بلب لعل شکر خا می‌ریخت


در قدمهای خیال تو بدامن هر دم
چشم دریا دل من لل لالا می‌ریخت


قدح از لعل تو هر لحظه حدیثی می‌راند
وز لب روح‌فزا راح مصفا می‌ریخت


چون صبا شرح گلستان جمالت می‌داد
از هوا دامن گل برسرصحرا می‌ریخت


اشک از آنروی ز ما رفت و کناری بگرفت
کاب او دمبدم از رهگذر ما می‌ریخت


موج خون دل فرهاد چو می‌زد بر کوه
ای بسا لعل که در دامن خارا می‌ریخت


عجب ار مملکت مصر نمی‌رفت برود
زان همه سیل که از چشم زلیخا می‌ریخت


مردم دیدهٔ خواجو چو قدح می‌پیمود
خون دل بود که در ساغر صهبا می‌ریخت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
یاد باد آن روز کز لب بوی جان می‌آمدت
خط بسوی خاور از هندوستان می‌آمدت


هر زمان از قلب عقرب کوکبی می‌تافتت
هر نفس سنبل نقاب ارغوان می‌آمدت


چون خدنگ چشم جادو می‌نهادی در کمان
ناوک مژگان یکایک برنشان می‌آمدت


چون ز باغ عارضت هر دم بهاری می‌شکفت
هر زمان مرغی بطرف گلستان می‌آمدت


در چمن هر دم که چون عرعر خرامان می‌شدی
خنده بر بالای سرو بوستان می‌آمدت


چون جهان را برخ آرام جان می‌آمدی
از جهان جان ندا جان و جهان می‌آمدت


در تکلم لعل شیرینت چو می‌شد در فشان
چشمه‌های آب حیوان از دهان می‌آمدت


چون میان بوستان از دوستان رفتی سخن
گاه گاهی نام خواجو بر زبان می‌آمدت
 

MHP

سطح
10
 
[ معاونت کل ]
پرسنل مدیریت
معاونت کل انجمن
نویسنده افتخاری انجمن
Aug
6,322
46,957
مدال‌ها
23
از سر جان درگذر گر وصل جانان بایدت
بر در دل خیمه زن گر عالم جان بایدت


داروی درد محبت ترک درمان کردنست
دردی دردی بنوش ار زانک درمان بایدت


داده‌ئی خاتم بدست دیو و شادروان بباد
وانگه از دیوانگی ملک سلیمان بایدت


راه تاریکی نشاید قطع کردن بی‌دلیل
خضر راهی برگزین گر آب حیوان بایدت


از سر یکدانه گندم در نمی‌آری گذشت
وز برای نزهت دل باغ رضوان بایدت


راه دریا گیر اگر لؤلؤی عمانت هواست
دست دربان بوس اگر تشریف سلطان بایدت


حکم یونان یابد آنکش حکمت یونان بود
حکمت یونان طلب گر حکم یونان بایدت


دل بناکامی بنه گر کام جانت آرزوست
ترک مستوری بده گر عیش مستان بایدت


بی سر و سامان درآ خواجو اگر داری سری
وز سر سر در گذر گر زانک سامان بایدت
 
بالا پایین