از خودش پرسید :
ثمره‌ی‌ هربار پنـاه بردن به ڪسی
برای تنهایی و یافتنِ آرامش چه بود ؟
و خودش پاسخ داد : زخم‌های شبیه به هم !
***

_ نه خانوم اشتباه نمیکنیم این برگه آزمایش شماست وهرچه زودتر بایدبه پزشک برای درمان مراجعه کنید...
مات ومبهوت دیوانه وارمیخندم ؛ این چه شوخی احمقانه ایست ؛ نگاه سنگین مردم پیروجوان اذیت ام میکند سالن هارا می دوم راه خروج هم برای من سراب شده است.
زیر لب تکرارمیکنم :
_ ‹‹ حالمون شده بدتر از دیروز ، بهتر از فردا »
تاکسی ترمز میکند اگر بفهمد بیماری من چیست باز هم میخواهدمسافراوبشوم؟! به کجا بروم جایی که کسی منتظرمن نیست ؛ دخترکی برای من مانده که اوهم مرانمیخواهد ؛و همسری که دیدن من برای او جز عذاب چیزی نیست.
کاش کمی مهلت بود تاحلالیت بطلبم ؛ شیطان وجودم میخندد که خیلی دیرآمده ای‌..‌
***
حبیب مرد خوب وخانواده دوست ؛ ازساعت پنج صبح تا ۸ شب کارگر کارخانه ی اسکلت سازی است ؛ درمدت پنج سال زندگی زناشویی گردش وهیچ تفریحی نرفته ایم
همیشه حس اینکه دراین زندگی حیف شده ام خوره ی جانم شده است ؛ اینکه حساب یک هزارودوهزارکنم خسته هستم.
من هم دلم میخواهد مثل آرزو دختردایی ام خرج های هنگفت کنم ؛ درهمه جا خوانده ام« زنی که خرج دارد ارج دارد»
اما کدام پول؟! پول نشان من بده تا ارج نشان تو بدهم.
حبیب خیاررا ازبشقاب میوه برمیدارد:
_ الهام جان پوست بکنم برات؟
نیم چشمی نگاهی می اندازم دردل میگویم
« همه آواکادو ومیوه های استوایی ماخیارمیخوریم»
نفس عمیقی میکشم:
_ نه برنجمون تموم شده فکری به حال برنج کن یخچال هم که خداروشکرمثل همیشه خالی
اوقات اش تلخ میشود خیاررانصفه ول میکند ودست اش راروی پیشانی خودمیگذارد:
_ لعنتی اگه تعمیرات یخچال رو دستمون خرج نمیذاشت اینحوری کم نمی اوردیم تا سرماه ده روز مونده یه جوری بگذرون تا حقوق ها رو بریزن خداکریمه...
عصبی می شوم این مرد گنجشک روزی است اصلا اهل ریسک وهیجان نیست مثل ماست بندآمده فکرمیکند:
_ حبیب تا کی میخوای اینجوری زندگی کنی؟ من نمیتونم دیگ حساب کتاب کنم مردم دارن هفت خان رو ردمیکنن ماهنوز خان اولیم ؛ سوگندروببین اون الان۴ سالشه به خاطر درآمد تو نتونستم مهد بنویسمش این بچه اینده میخواد من دوست دارم به هدف هام برسم ولی اینجوری فقط داریم عقده هامون زیادمیشه تورو خدا فکری کن باخیار پوست کندن وعزیزم گفتنت مشکلات ما حل نمیشه