‹ بسم الله الرحمن الرحیم ›
‹ نقد دل‌نوشته‌ی خشت کوچک طنینم را می‌شنوی ›
عنوان:
عنوان اولین چیزی هستش که خواننده می‌بینه و اون رو ترغیب به خوندن می‌کنه. عنوان هرچه قدر که جذاب‌تر و جدیدتر باشه، مخاطب بیشتری به سمت خودش می‌کشونه.
‹ عنوان انتخابی شما، جذابیت لازم رو داره و کلیشه نیست. عنوان ابتکار و خلاقیت خودتونه و تنها مشکلی که داره اینه که یه ذره طولانی هستش. عنوان شما با ژانر و محتوای دل‌نوشته هم‌خوانی داره.›
جلد:
‹ تناژ رنگی استفاده شده توی جلد، گویای ژانر تراژدی هستش و عکس انتخاب شده به خوبی با بدنه‌ی دل نوشته ارتباط داره. تکست استفاده شده روی جلد هم با دل‌نوشته ارتباط داره و فونت به کار رفته هم، به جذابیت جلد اضافه کرده ›
ژانر:
‹ ژانر انتخابی شما تراژدی بود که به محتوای دل‌نوشته می‌خورد و فضای تراژدی رو خلق کرده بودید.
ژانر درست و مشکلی نداره ›
مقدمه:
‹ مقدمه شما اندازه‌ی مناسبی داشت، از آرایه‌های ادبی استفاده کرده بودید.
مقدمه با عنوان و بدنه‌ی دل نوشته ارتباط داشت.›
لحن و بافت:
‹ لحن شما ادبی و اول شخص هست. پرش لحن نداشتید و بافت دل‌نوشته یک دست بود. تشبیه‌هات و آرایه‌های ادبی زیبایی استفاده کرده بودید و این به زیبایی دل‌نوشته‌تون اضافه کرده بود.
از کلیشه‌ها خیلی کم توی دل‌نوشته‌تون استفاده کرده بودید که این گویای قلم قوی شما هست.
(من و تو، شاید همان دو ارواح بی‌جانی‌ هستیم که همدیگر را درک خواهی« خواهیم✔️» کرد.) ›
انسجام متن:
‹ دل‌نوشته‌ی شما انسجام داشت. هر پارت خط‌های مشخصی داشت و یکی بلند و دیگری کوتاه نبود. ›
علائم نگارشی:
‹ از علائم نگارشی به درستی استفاده نکرده بودید و این باعث شد که در خوانش بعضی قسمت‌ها و درک اون‌ها به مشکل بخورم. پیشنهاد می‌کنم که مجدد دل‌نوشته‌تون رو بررسی کنید و علائم نگارشی رو درست کنید ›
سخن آخر:
‹ از قلم و دل‌نوشته‌ی شما لذت بردم و کوتاهی نقدم دلیل بر قلم خوب شماست که جای هیچ نقدی رو باقی نگذاشت. امیدوارم در این مسیر ثابت بمونید و به خلق دل‌نوشته‌هایی با استعاره‌ها و تشبیه‌هات جدید بپردازید. قلم‌تان مانا، یاعلی مدد!›