موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #51

به نظر می‌رسد که این عبارت بیشتر اشاره به ستاره‌هایی دارد که آینده عاشقان را از پیش تعیین کرده‌است.هم‌چنین، برخی دیگر از محققان بر این باورند که نمایشنامه، مجموعه‌ای از بدبیاری‌ها و بدشانسی‌هاست- بسیاری دیگر نیز این داستان را تراژدی قبول ندارند، و آن را ملودرام عاطفی می‌دانند.

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #52

روث نوو، عقیده‌دارد که چیزی که در این داستان باعث رخ‌دادن «تراژدی کمتری» از حوادث می‌شود، کاراکترهای داستان نیستند، بلکه راوی داستان است. برای مثال، به رقابت طلبیدن تیبالت برای مبارزه، آنی نیست، بلکه پس‌از مرگ مرکوتیو است، و عملی است که انتظار داریم.

​

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #53

دوگانگی (نور و تاریکی)​

محققان از دیرباز براستفاده پررنگ شکسپیر از تشبیه نور و تاریکی در نمایشنامه تأکید دارند. کارولین اسپورجن درون‌مایه نور را، «سمبل زیبایی عشق جدید» می‌دانست، و بعدها منتقدان این تفسیر را گسترش دادند. برای مثال، هم رومئو وهم ژولیت، دیگری را نوری در تاریکی اطرافش می‌بیند.

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #54

رومئو، از ژولیت با عنوان آفتاب پرنورتر از مشعلجواهر درخشان شب،و فرشته درخشان در میان ابرهای تاریک، یاد می‌کند.هنگامی که ژولیت که ظاهراً مرده، در مقبره خود قرار داده‌شده، او بر بالینش حضور یافت و به او گفت: «زیباییت سبب می‌شود این گنبد، پراز نور شود.» ژولیت نیز از رومئو با عنوان «روز در شب» و «سفیدتر از برف نشسته برپشت کلاغ» یاد می‌کند.

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #55

تضاد بین نور و تاریکی می‌تواند یک نماد باشد─ تضاد بین عشق و نفرت، پیری و جوانی که به صورت استعاری است. گاهی‌اوقات این استعاره‌های پیچیده، یکطنز دراماتیک ایجاد می‌کند. برای مثال، عشق رومئو و ژولیت نوری در دل تاریکی از نفرت است، که آنان را احاطه کرده، ولی همه تلاش‌شان برای به هم رسیدن در شب و در تاریکی انجام می‌شود، در حالی‌که همه دشمنی‌هایشان در طول روز انجام می‌گردد. این تناقض موجود در بین تصاویر، فضایی از دوراهی‌های اخلاقی در برابر معشوقه‌ها ایجاد می‌کند: وفاداری به خانواده یا وفاداری به عشق. در پایان داستان، زمانی که صبح غم‌انگیز است و خورشید چهره‌اش را در برابر غم و اندوه پوشانده‌است، نور و تاریکی به مکان واقعی‌شان برمی‌گردند، تاریکی بیرونی حقیقت را، و تاریکی درونی خانواده، دشمنی و خانواده‌ها و غم و اندوه نسبت به معشوقه‌ها را نشان می‌دهد.

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #56

همه شخصیت‌ها، اکنون نادانی خود را در اتفاقات اخیر درنور می‌یابند، و به لطف عشق رومئو و ژولیت، باردیگر همه‌چیز به حالت طبیعی خود بازمی‌گردد. درون‌مایه نور در نمایشنامه، با درون‌مایه زمان، ارتباط تنگاتنگی دارد، چراکه برای شکسپیر، نور راه مناسبی برای بیان گذر زمان درخلال حوادث، از طریق خورشید، ماه و ستارگان است.

​

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #57

زمان​

زمان نقش بسیار مهمی در زبان و طرح کلی نمایشنامه ایفا می‌کند. هردوی رومئو و ژولیت برای به‌دست آوردن دنیای خیالی، خالی از زمان در برابر واقعیت‌های سختی که آنان را احاطه کرده، مبارزه می‌کنند.

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #58

برای مثال هنگامی رومئو در هنگام ابراز عشقش به ماه قسم می‌خورد، ژولیت اعتراض کرده و می‌گوید: «به ماهی که بی‌ثبات است قسم نخور، /که هر ماه در مدار خودش تغییر می‌کند، /مبادا که عشق تو نیز متغیر باشد.» از همان ابتدای داستان، دو " controls controlslist="nodownload" style="width:400px;height:100px;"> با عنوان «دارای ستاره نحس» یاد می‌شوند، که به علم اختربینی و باور به زمان ارتباط دارد. این باور وجود داشت که ستاره‌ها سرنوشت انسان‌ها را رقم می‌زدند، و باگذشت زمان، آن‌ها نیز در آسمان حرکت می‌کنند، و همراه خود سرنوشت انسان‌ها را نیز تغییر می‌دهند.

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #59

اولین نقد از این نمایشنامه، توسط ساموئل پپیس در سال ۱۶۶۲ نوشته شده‌است: «این نمایشنامه، بدترین نمایشنامه‌ای است که در عمرم شنیده‌ام»جان درایدن شاعر، ۱۰سال بعد در ستایش نمایشنامه، و شخصیت کمدی داستان مرکوتیو می‌نویسد: «شکسپیر بهترین مهارتش را در مرکوتیو نشان داده، چنان‌که خودش می‌گوید، او مجبور بود تا او را در صحنه سوم بکشد، تا از کشته شدنش توسط خودش جلوگیری کند.»

 

موضوع نویسنده

EMMA-

سطح

1

 

کاربر ویژه انجمن

کاربر ویژه انجمن

Oct

4,122

18,196

مدال‌ها

3

• 2023/06/16

• #60

نقد این نمایشنامه در قرن ۱۸ کم‌وبیش پراکنده بود، ولی کمتر تقسیم‌بندی می‌شود. نیکلاس روو اولین کسی بود که نقدش را بر اساس درون‌مایه داستان نوشت، که ان را مجازاتی برای دو خانواده متخاصم می‌دانست. در اواسط این قرن، چارلز گیلدون نویسنده و لرد کامس فیلسوف، بر این باور بودند که چون نمایشنامه از سبک کلاسیک نمایشنامه‌نویسی تبعیت نکرده‌است، در نتیجه یک شکست محسوب می‌شود.