حرف هایی هست که
نمی شود گفت
من سال هاست هر کسی
میپرسد خوبی‌
فقط سرم را تکان می‌‌دهم
و این ناگفتنی‌ ترین حرف من است

چشم وا کردم و دیدم خبر از رویا نیست
هیچ ک.س این همه اندازه ی من تنها نیست

بی تو این خانه چه سلول بزرگی شده است
که دگر روشنی از پنجره اش پیدا نیست

مرگ؛ آن قسمت دوری که به ما نزدیک است
عشق؛ این فرصت نزدیک که دور از ما نیست

چشم در چشم من انداخته ای می دانی
چهره ای مثل تو در آینه ها زیبا نیست

هیچ دیوانه ای آن قدر که من هستم نیست
چون که اینگونه شبیه تو کسی شیدا نیست

مردم سر به هوا را چه به روشن بینی!؟
ماه را روی زمین دیده ام آن بالا نیست!!

شده باران بزند
قلب تو دیوانه شود؟
همه ی خاطره ها
نزد تو بیگانه شود؟
شده از دست کسی
یک دفعه دلگیر شوی ؟
او در آغوش کسی باشد و تو پیر شوی؟
شده با جان و دلت عاشق و مجنون باشی؟
او کنار دگری باز تو دلخون باشی؟
شده با یاد کسی تا به سحر گریه کنی؟
با خدا درد و دل و
پیش همه شکوه کنی؟
شده روزی برسد
بغض امانت ندهد؟
آنقدر گریه کنی هیچ ز یادت نرود؟
من پر از دردم و این است
غم دیرینم
همچو فرهاد شدم
کوه غمم شیرینم...

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

هر ک.س آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی

آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی

سودش این بس که بهیچش بفروشند چو من
هر که با قیمت جان بود خریدار کسی

سود بازار محبت همه آه سرد است
تا نکوشید پی گرمی بازار کسی

من به بیداری از این خواب چه سنجم که بود
بخت خوابیدهٔ ک.س دولت بیدار کسی

غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید
ک.س مبادا چو من زار گرفتار کسی

تا شدم خوار تو رشگم به عزیزان آید
بارالها که عزیزی نشود خوار کسی

آن که خاطر هوس عشق و وفا دارد از او
به هوس هر دو سه روزیست هوادار کسی

لطف حق یار کسی باد که در دورهٔ ما
نشود یار کسی تا نشود بار کسی

گر کسی را نفکندیم به سر سایه چو گل
شکر ایزد که نبودیم به پا خار کسی

شهریارا سر من زیر پی کاخ ستم
به که بر سر فتدم سایه دیوار کسی


شهریار






در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره‌ی آبم که در اندیشه‌ی دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تَنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی است
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

فاضل نظری

نگرد نیست! که پیش از تو هرکه جست نبود
که عشق حادثه‌ای جز تب نخست نبود
برای ما که پر و بال کوچکی داریم
شکستن قفس از ابتدا درست نبود
من و تو زود شکستیم و دیر فهمیدیم
که آسمان گذر بال‌های سست نبود
به آسمان زدن و در فراز جان دادن
مناسب هوسی که به بال توست نبود
سفر به ساحت دریا درست بود ولی
سزای چشمه که دست از جهان نشست نبود

غم دل با تو نگویم که نداری غم دل
با کسی حال توان گفت که حالی دارد…!

“سعدى”
زندگی سرخی سیبی است که افتاده به خاک
به نظر خوب رسیدیم ولی بد رفتیم

******

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس بر گردد

پروین اعتصامی

******

تا زمانی که رسیدن به تو امکان دارد
زندگی درد قشنگی ست که جریان دارد

******

تک بیتی برای زندگی

درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه

******

چندی ست از تو غافلم ای زندگی ببخش
چنگی نمیزنی به دل این روزها تو هم

******

نخ به پای بادبادک‌ های کم‌ طاقت مبند
زندگی را هر چه آسان‌تر بگیری، بهتر است

فاضل نظری

******

ای شمع بزم، در شب تاریک زندگی
پروانه ای بجو که کند جان فدای تو

******

درست وسط زندگی نشسته ام؛
صبور، غمگین، امیدوار، خسته
و ادامه دهنده
و ادامه دهنده!

******


زندگی چیزی‌ ز ناچیز است‌ و آن‌ هم‌ هیچ نیست

******

به سویت آمدم،
از تمام تبعیدگاه های زندگی…

******

در این فکرم که در پایان این تکرار پی در پی
اگر جایی برای مرگ باشد! زندگی زیباست

******

تک بیت های پرمعنا برای زندگی

گاه به گاه پرسشی کن که زکات زندگی
پرسش حال دوستان گاه به گاه کردنست

******

زندگی در بردگی شرمندگی است
معنــی آزاد بودن زندگی است

******

زندگی آب روانی است، روان می گذرد
هر چه تقدیر من و توست، همان می گذرد

******

نیست نشان زندگی، تا نرسد نشان تو

مولانا

******

عاشقان در زندگی دنبال مرهم نیستند
دردِ بی درمانشان را درد درمان می‌کند

******

زندگی جنبش جاری شدن است
زندگی کوشش و راهی شدن است
از تماشاگَهِ آغاز حیات …
تا به جایی که خدا می‌ داند !

سهراب سپهری

******

زندگی
گرمی دل‌ های بـه هم پیوسته‌ ست
تا در آن دوست نباشد،
همه ی درها بسته‌ ست

******

سعدیا دی رفت و فردا هم چنان موجود نیست
در میان این و آن، فرصت شمار امروز را

******

خیلی رنج کشیده ام… گاهی به بیراهه رفته ام
اما عشق ورزیده ام… پس من زندگی کرده ام….

******

تک بیتی امید به زندگی

در نومیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است

نظامی

******

زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند

******

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش

******

زندگی ذره کاهیست که کوهش کردیم

******

زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید
ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چ سود

******

زندگی لیلی‌ ست!!!
مجنونانه باید زیستن …

******

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

گریه کردم گریه هم این بار آرامم نکرد

هرچه کردم ـ هر چه ـ آه انگار آرامم نکرد

روستا از چشمِ من افتاد، دیگر مثلِ قبل

گرمی آغوش شالیزار آرامم نکرد

بی‌تو خشکیدند پاهایم ، کسی راهم نبرد

دردِ دل با سایه ی دیوار آرامم نکرد

خواستم دیگر فراموشت کنم اما نشد

خواستم اما نشد، این کار آرامم نکرد

سوختم آنگونه در تب ، آه از مادر بپرس

دستمالِ تب بُر نم دار آرامم نکرد

ذوق شعرم را کجا بردی؟ که بعد از رفتنت

عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد
نجمه زارع

دوره‌ات کردند آدم‌ها و تنهاتر شدی

دوره‌ات کردند غم‌ها و شکیباتر شدی

یادگار‌ دوستان را دشمنان خط می‌زنند

تک‌درخت باغ! با اینهاست زیباتر شدی

شوکران گفتند در پیدا و در پنهان شراب

هرچه تهمت بیشتر خوردی مبرّاتر شدی

هرچه‌پیدا‌کردمت ای‌دوست! پنهان‌تر شدی

هرچه پنهان‌کردمت ای‌عشق! پیداتر شدی


((مژگان عباسلو))