مجموعه اشعار اهلی شیرازی

Ayumi · 2023/07/10

نیازمندِ تو را رسم خودپسندی نیست
طریق اهل دلان غیر دردمندی نیست

به خلق و لطف تو نازیم ای سهی‌بالا!
که سرو قدّ تو را ناز سربلندی نیست

مریض عشق تو را شربت طبیب چه سود؟
دوای خسته‌دلان جز لبان قندی نیست

مرا سجودِ نیاز از نماز شیخ بِه است
نماز زنده‌دلان جز نیازمندی نیست

خروش مرغ سحر زارتر بُود "اهلی"!
جراحتی بَتَر از زخم مستمندی نیست
────────────────
باز از سر زلفت دلِ آشفته خبر یافت
هر رشته‌ی مقصود که گم کرد، دگر یافت

صد قافله گر سعی بَرد در ره کعبه
در کعبه رسد آنکه سر کوی دریافت

در ظلمت هجران تو با مشعل خورشید
نتْوان ز دلِ گمشده یک ذره اثر یافت

یعقوب بَرد روشنیِ دیده ز یوسف
هر ک.س که نظر یافت در این راه نظر یافت

سرچشمه‌ی عشق است سخن‌های تو "اهلی"!
هر ک.س که فرورفت در این چشمه گهر یافت

Ayumi · 2023/07/10

مجنون منم؛ گریخته عمری ز بندِ عشق
افتاده باز در پی دل در کمندِ عشق

از شاخِ عمر، میوه‌ی شادی نچیده‌است
دستی که کوته است از نخلِ بلندِ عشق

در سنگلاخِ سی*ن*ه‌ی من، شعله‌های آه
هریک شراره‌ای‌ست ز نعلِ سمندِ عشق

بس دل اسیر غم شد و آزاد گشت باز
مسکین منم هنوز چنین مستمند عشق

"اهلی" غم از عذاب قیامت نمی‌خورد
از بس که هست سوخته و درمند عشق...
────────────────
نسیمِ گل، دگران را دماغ تازه کند
مرا چو مرغِ چمن، درد و داغ تازه کند!

چو لاله دامنِ صحرا گرفته‌ام بی‌دوست
که داغ حسرت من گشتِ باغ تازه کند

فراغت همه‌ک.س درد دل بَرد، اما
مراست درد دلی کَش فراغ، تازه کند

تنم ز شوق تو همچون چراغ می‌سوزد
چه روغنی‌ست که سوز چراغ تازه کند

دماغِ "اهلی" مسکین بسوزد آتشِ غم
ببخش جرعه‌ی خود تا دماغ تازه کند...

Ayumi · 2023/07/10

تا روز حشر، کم نشود سوزِ داغ ما
هرگز به یُمنِ عشق نمیرد چراغ ما

مسـ*ـتِ فراغتیم به اقبال مِی‌فروش
خلوت‌نشین به خواب نبیند فراغ ما

پرورده‌ی هوای گلستانِ آن گُلیم
تابِ نسیمِ خُلد ندارد دماغ ما

ماراست خوش‌گوارتر از آب زندگی
گر یار، زهر می‌فکنَد در اَیاغ ما

باغِ گلی‌ست هر ورق ما ز وصف دوست
دامان گل بَرند حریفان ز باغ ما

چون گل شکفته‌ایم و دل‌آزاده همچو سرو
هرچند خار غم دمد از باغ و راغ ما

اهلی! چو لاله داغ غم او نهان مکن
تا مدعی به خاک برد رشکِ داغ ما...
────────────────
ز عاشقان، همه قصد جراحت است او را
از این جراحت ما، تا چه حاجت است او را

به خنده‌ی نمکین،‌ خون کُنَد دلِ ریشم
شکر لبی که کمال ملاحت است او را

به صبحِ طلعت او، دل کجا رسد به صفا؟
اگرچه کل، همه حُسن و صباحت است او را

شکر لبا! سوی عاشق، چو بگذری خندان
نمک مریز که دل،‌ پر جراحت است او را

اگرچه بلبلِ مسـ*ـت است "اهلی" از وصفت
خموش شد که نه جای فصاحت است او را

شاهدخت · 2024/06/16

من زارودل غمزده هم زارترازمن

درعشق توکس نیست گرفتارترازمن

شاهدخت · 2024/06/16

دل اگر کوه شود عاشق جانباز تو را

به فغان آید اگر بشنود آواز تو را

شاهدخت · 2024/06/16

بزلف اگر ببری جان بی قرار از ما

فدای یک سر موی تو صد هزار از ما

شاهدخت · 2024/06/16

دل دادۀ نام توام ازهرکه نامت بشنود

برمژده نام خوشت هم جان دهم هم جامه را

شاهدخت · 2024/06/16

با وجوداین جفا امیدوارم زانکه تو

هم نگاهی میکنی گاهی به پنهانی مرا

شاهدخت · 2024/06/16

ازآن شبی که چوگل درکنارمن بودی

هنوزخرقۀ صد پاره مشکبوست مرا

شاهدخت · 2024/06/16

چون به زنجیر محبت بسته یی پای مرا

عفوباید کردنت دیوانگی های مرا

جستجو

خوش آمدید

مجموعه اشعار اهلی شیرازی

اطلاعات موضوع

Ayumi

کاربر ممتاز

Ayumi

کاربر ممتاز

Ayumi

کاربر ممتاز

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

شاهدخت

^ناظر کیفی کتاب^

یکم راجب ما بدون:

دوست تو

جدیدترین کاربران

آمار بَرخط