من ولی بعد رفتنش ؛
نیوفتادم به جون موهام . . .
رُژای قرمز و زرشکیم که خودش ؛
برام خریده بودو ننداختم بیرون . . .
لباسایی که وقتی میپوشیدم ؛
چشاش برق میزد و نگاش ازم برداشته نمیشدو ؛
نذاشتم ته کمد . . .
عطرمو عوض نکردم . . .
همونجوری خندیدم ؛ بلند و از ته دل . . .
زیر بارون راه رفتم . . .
بازم فروغ خوندم . . .
و باز کی اشکاتو پاک میکنه ی ؛
ابی بغض آورد به صدام . . .
آخه میدونستم دلش تنگ میشه برای موهام ؛
و دست بردن لاشون . . .
میدونستم دلش پر میزنه برای دیدنِ ؛
اون رژای قرمزی که برام خریده بود رو لبام . . .
میدونستم دلش باز میخواد که ؛
ببینه اون لباسارو تو تنم . . .
میدونستم باز بی هوا وسطِ شلوغیِ کار ؛
یادِ عطر تنم میوفته . . .
میدونستم که باز به خنده هام فکر میکنه . . .
و باز خندش میگیره از تصور کردنِ ؛
قیافم موقع خندیدن . . .
میدونستم بازم هوای راه رفتن ؛
زیر بارون با من میزنه به سرش . . .
میدونستم قلبش میزنه برایِ ؛
شنیدنِ شعرایِ فروغ از زبونِ من . . .
و باز بغض میکنه موقع یادآوری ؛
صدایِ پر بغضم .‌ . .
وقتی کی اشکاتو پاک میکنه رو میخوندم . . .
شما یه آدم عاقل نشونم بده ؛
که خودشو که یه زمانی یار عاشقش بودرو ؛
بعد رفتنِ یار عوض کنه . . .
شما یه آدم عاقل نشونم بده ؛
که دیوار بسازه جلوی راه های برگشتنِ یار . . .
شما یه آدم عاقل نشونم بده ؛
که خوشش نیاد اونجور که ؛
یار دوست داره باشه . . .
‹ من اگه نزدم این موهارو ؛
اگه آتیش نزدم کتاب فروغمو ؛
اگه پاک نکردم کی اشکاتو پاک میکنرو ؛
عاشقش نیستم . . . ›:)))))!🖤'✉️'🔓
-فاطمه جوادی

اولین بار که دیدمش ؛
یه مردِ اخمو و جذاب بود . . ‌.
ازاینا که غرور از گوشه چشاشون میریزه ؛
تو صورتتُ صدات بالا نمیاد یه کلام ؛
باهاشون حرف بزنی . ‌. .
میز من با میز اون پنج متری فاصله داشت . . .
من یه تازه کار بودمُ اون کارکُشته !
تمام طول روز میدیدمش . . .
چای خوردنِ هرروزشُ . . .
برانداز کردنِ ورقه های چاپ شُده ؛
با چشایِ جذابشُ . . .
حتی دو سه تا تار مویِ سفید کنارِ شقیقشُ . . .
اما جذابتر از همه ؛
دیدن لبخندش بین اونهمه اخمُ جدیت بود !
بعدِ ناهار که میومد پُشت میزش ؛
با یه ژست تکراری موبایلشُ درمیاورد و ؛
نگاه میکرد . . .
یه لبخند مینشست گوشه لباش ؛
که دلِ بی صاحابِ منُ میبردُ زود هم ؛
از لباش جمع میشد !
لبخندُ که میدیدم دلم هُری میریخت !
هم چون قشنگ بود . . .
هم چون میفهمیدم یکی هست ؛
که باعث لبخندایِ کُشنده و شیرینشه !
اون هیچوقت مالِ من نشد . . .
نشد دلیلِ اون لبخند باشم ‌. . .
اما همیشه ، یادم میمونه ؛
‹ خاطره لبخندایی که دلیلش من نبودم . . . ›:)))!🖤'💭'🔓
-عاطفه رمضانی

خب من دوست داشتم ؛
هميشه دلتنگم باشی . ‌‌. ‌.
مثلا وقتی بعد از يه روز كه ؛
چند ساعتو باهم گذرونده بوديم ؛
بلافاصله بعد از اينكه ازهم جدا ميشديم ؛
گوشيم زنگ ميخورد و تو پشت خط بودی . . .
ميگفتی :
‹ دلم برات تنگ شد . . . ›
منم قند توو دلم آب ميشدو و ميگفتم :
‹ به همين زودی ؟! ›
من هميشه دلم ميخواست ؛
هر روز بهم زنگ ميزدی و ميگفتی :
‹ كاری نداشتم فقط خواستم ؛
صداتو بشنوم . . . ›
من دلم ميخواست ؛
هميشه اولين چيزی كه صبح بعد از بيدار شدن ؛
و اخرشب قبل از خواب بهش فكر ميكردی ؛
‹ من › باشم !
من دوست داشتم ؛
هر روز وقتی از محل كارم ميزدم بيرون ؛
بيهوا جلو در ميديدمت ؛
و باتعجب نگات ميكردم . . .
توهم لبخند ميزدی و ؛
اشاره ميكردی سوارشم . . ‌.
من دلم ميخواست ؛
هر روز بشنوم ازت اون جمله :
‹ دلم برات تنگ شده › رو . . .
من دوست نداشتم همه چيزو ؛
خودم بهت ياد بدم ‌. . .
من دوست نداشتم هميشه اول ؛
دل من تنگ بشه برای ديدنت . . .
من دوست نداشتم روزی چندبار ؛
بهت بگم كه بيای منو ببينی . ‌‌. ‌‌.
و هميشه هم بشنوم : فعلا وقت نداری !
من دلم ميخواست ؛
هر روزی كه بگذره از اخرين ديدارمون ؛
بيشتر دلت برام تنگ بشه . . .
نه اينكه عادت كنی به نديدنم !
من هميشه متنفر بودم از اينكه ؛
همه چيزای قشنگ فقط از طرف من باشه !
من دوست داشتم يه چيزايی رو ؛
‹ خودت بلد باشی . ‌. .
نه اينكه هميشه بخوام من بهت ياد بدم . . ‌‌. ›:))!🖤'💭'🔓
-نیلوفر رضايی

نیمه شب میرم بام تهران . . .
به جای خالیت خیره میشم . . .
یادمه هنوز از فانتزیات بود ؛
رو بام بشینیم و باهم کوکا و پیتزا بزنیم ؛
و زیر نور نقره فام ماه بخندیم به ریش دنیا . . .
بعدشم تو بغلم لش میکردی . . .
و دوتایی زل میزدیم به ؛
شهر شلوغ و قیل و قال آدما . . .
شبایی ك بودی ؛ انگاری کمتر شب بود . . .
دلت ك میگرفت فندک میگرفتی ؛
زیر یه وینستون پاور . . .
و به منم کام تعارف میکردی . . .
من اصلا اهلش نبودم . . .
اما سیگاری ك تو ازش کام میگرفتی ؛
یه طعم دیگه بود و می‌ارزید به ؛
اوت سابقه آسم و خِس خِس افتادن سینم . . .
میگفتی دِ ببین آسمونو . . .
نگا نقره‌ای مشکیارو . . .
چه زرق و برقی میکنن . . .
مینازن به عشقمون . . .
هی میگفتی ببین ؛
اون گردی چال چال کف آسمونو . . .
لامصب نیگاش ك میکنی ؛
اعتراف میکنی به همه عاشقیایِ نکردت !
انگاری داره غمِ کهنشو قایم میکنه ؛
پشت چهره لبریز از وَقارش . . .
میگفتم دِ اخه بانو ؛ ماه ك خود شمایی . . .
اومدی شدی نور قلب متروکِ ما . . .
اونقد ماهی ك ما هیچوقت نفهمیدیم ؛
تَه مَهای دلت چی میگذره . . .
نجوا میکنی اونقدری اون بالا مونده ؛
ك به تنهاییش عادت کرده . . .
اصلا این دست نیافتنی بودنشه ؛
ك اونو اینقد دلبر کرده . . .
بعدم مشتتو عین بچها رو به آسمون ؛
باز و بسته میکنی و میگی :
ببین نزدیکه ها ؛ اما جاش اون بالا هاس .‌ . .
تو نافِ آسمون . . .!
انقدر میچرخم تو خاطراتت ؛
ك متوجه اومدن پرستار دیوونهِ نمیشم .‌ . .
میاد دنبالم و بَرم میگردونه آسایشگاه . . .
بقول خودشون روانی !
اما من ك روانی نیستم . . .
فقط گهگاهی میشینم ؛
رو نیمکت خاک گرفته زیر درخت پیره . . .
و با ماه دو کلومی اختلاط میکنم .‌ . .
و تا وقتی ك از آسمون محو شه ؛
واسش چند بیتی میگم :
‹ رهروان آهسته ران ك آرام جانم میرود ؛
وان دل ك با خود داشتم با دِلستانم میرود !
در رفتن جان از بدن گویند به هر نوعی سخن . . .
من خود به چشم خویشتن ؛ دیدم ك جانم . . . ›
منتهی هربار یلحظه پلکام میفته ؛
و میبینم محو شده از آسمون . . .
درست عین رفتن تو !
پریشب بود انگاری . . .
از آسایشگاه بیرون زدم . . .
و برای دیدن ماهم از نزدیک رفتم بام !
آخه ماه تو حیاط آسایشگاه ؛
کامل تو دیدم نیس . . .
چندروزه ك خزون شده . . .
دوباره شاخ و برگ خشک درخت پیره ؛
میزنه تصویرشو پارازید میندازه . . .
چندشبه نمیبینمش . . .
دست نیافتنی‌ تر از همیشه شده . . .
رو بامم هی رو پنجه میچرخم . . .
نیس خبری ازش . . .
انگاری ابرا جلوشو گرفتن . . .
هرچقدرم هوار میکنم ؛ نمیشنون صدامو !
پرستار کج خُلقه میاد‌ . . .
میگم آقا شما ندیدی ماهِ مارو ؟!
منتهی اونم دلش تا خرخره پره . . .
چون تا نزدیک میشه ؛
چندتا از قرص آبیارو بزور به خوردم میده !
ببینم . . . تو از آسمون ما رفتی ؛
ك ظلمات کیو نورانی کنی ؟!
نکنه توام رفتی ك ؛
واسه همیشه دست نیافتنی بشی زیبا ؟!
راستی این شبایی ك نیستی ؛ خیلی شبه . . .:)))!🖤'🌘'
-زُحل

- اگه قرار بود فراموشت کنم ؛
خیلی وقت پیش اینکارو کرده بودم . . .
من یه آدم سالخورده نیستم که ؛
سریع از یاد ببرمت . . .
به نبودت عادت کردم . . .
عادت کردم همیشه ناراحت باشم . . .
عادت کردم ساعت‌ها بهت فکر کنم . . .
عادت کردم هر شب عکستو نگاه کنم . . .
به خودم قول داده بودم ؛
دیگه عکستو نگاه نکنم . . .
دیشب خابم نمی‌برد . . .
دلم میخواست دوباره ؛
عکستو نگاه کنم . . .
اما به خودم قول داده بودم ؛
دیگه نگاهت نکنم‌ . . .
بلاخره بعد از یه عالمه جدل با خودم ؛
صفحه گوشیم و باز کردم ؛
و برای بار‌ هزارم عکستو دیدم . . .
کم کم داشت عکست تار میشد . . .
هر لحظه بیشتر چشمام می‌سوخت‌ ؛
و صدای هق هقم بالا تر میرفت . . .
درو دیوار دور سرم می چرخید . . .
نمی‌ دونم کی خوابم برد . . .
ولی صبح که بیدار شدم ؛
‹ بالشت زیر سرم خیس بود . ‌‌. ‌. ›:)))!🖤'💭'