مجموعه اشعار طارق خراسانی
- نویسنده موضوع سبحان خان
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Sep
- 14
- 356
- مدال‌ها
- 2
خانه به خانه ، در به در ، در پی تو دویده ام
شانه به شانه ، سر به سر ، بار تو را کشیده ام
حیله به حیله ، فن به فن ، داغ نهاده ای به دل
سی*ن*ه به سی*ن*ه ، دل به دل ، مِهر تو برگُزیده ام
نقطه به نقطه ، جا به جا ، دام نهاده ، دانه ای
لحظه به لحظه ، بیش و کم ، از برشان پریده ام
چهره به چهره ، رو به رو ، حرف دلم شـنیده ای
پرده به پرده ، دم به دم ، از تـو چه ها شنیده ام
کاسه به کاسه ، لب به لب ، آب حیات دادمت
جرعه به جرعه ، خط به خط ، زَهر بلا چِشیده ام
سایه به سایه ، بَر به بَر ، با تو و رفته ای زِ بَر
هفته به هفته ، مه به مه ، روی مهت ندیده ام
شادی دل ، به دل درآ ، طارق خود رها چرا؟
خیز و بیا و ناز کن ، ناز تو را خریده ام
موضوع نویسنده
- Sep
- 14
- 356
- مدال‌ها
- 2
هرچه کنم نمی شـود…، تا بروی تو از دلم
از تو فرار می کنم …، باز تویی مقابلم
پای کشیده ام ز تو…، تا بروی ز خاطرم
باز به کوچه باغِ غم، دستِ تو شد حمایلم
آبِ رُخم تو بُرده ای،خواب و خورم گرفته ای
نی تو مرا رها کنی…، نی به تو باز مایلم
آب شوم، تو جوی من،جـوی شوم، تو آبِ من
حل کنم اَر مسـایلی…، باز تویی مسایلم
عقل به جنگ تن به تن، عشق،تمامِ حرفِ من
عقـل چه غائله به پا کرده به عشـق قایلم!!
دل به جهان نبسته را، تاجِ شهان شکسـته را
از چه گدای خود کنی؟ رو زِ بَرم ،نه سـائلم
لحظه به لحظه سوختم،جان شده،لب بدوختم
کی غمِ دل فروختم…؟ این نشد از فضایلم؟
صورت من رصد مکن…،درد مرا به صد مکن
داسِ نگاه تو مگر خود برسد به حاصلم؟!
نقص من است آشکار، نزد رئوف کردگار
من که نکردم ادّعا : «مرد خدا و کاملم»
کودکی ام به عاشقی،طی شد و لطفِ ایزدم
عمر ، به خوانِ هفتم و… مثلِ همان اوایلم
طارق دل شکسته را..، با غمِ خود نشسته را
هیچ رها نمی کنی، “. “و “_” ، ف و ا ص ل م
بادِ خزان وزیده و باز گرفته است دلم
کی به بهار می رسم؟ خط بکشد به مشکلم
از تو فرار می کنم …، باز تویی مقابلم
پای کشیده ام ز تو…، تا بروی ز خاطرم
باز به کوچه باغِ غم، دستِ تو شد حمایلم
آبِ رُخم تو بُرده ای،خواب و خورم گرفته ای
نی تو مرا رها کنی…، نی به تو باز مایلم
آب شوم، تو جوی من،جـوی شوم، تو آبِ من
حل کنم اَر مسـایلی…، باز تویی مسایلم
عقل به جنگ تن به تن، عشق،تمامِ حرفِ من
عقـل چه غائله به پا کرده به عشـق قایلم!!
دل به جهان نبسته را، تاجِ شهان شکسـته را
از چه گدای خود کنی؟ رو زِ بَرم ،نه سـائلم
لحظه به لحظه سوختم،جان شده،لب بدوختم
کی غمِ دل فروختم…؟ این نشد از فضایلم؟
صورت من رصد مکن…،درد مرا به صد مکن
داسِ نگاه تو مگر خود برسد به حاصلم؟!
نقص من است آشکار، نزد رئوف کردگار
من که نکردم ادّعا : «مرد خدا و کاملم»
کودکی ام به عاشقی،طی شد و لطفِ ایزدم
عمر ، به خوانِ هفتم و… مثلِ همان اوایلم
طارق دل شکسته را..، با غمِ خود نشسته را
هیچ رها نمی کنی، “. “و “_” ، ف و ا ص ل م
بادِ خزان وزیده و باز گرفته است دلم
کی به بهار می رسم؟ خط بکشد به مشکلم
موضوع نویسنده
- Sep
- 14
- 356
- مدال‌ها
- 2
دل شده دیوانه ی چشم غزلخوان تو
جام به وجد آمد از باده ی چشمان تو
خُم چه به جوش آمده از نفس گرم تو
دسـتِ خدا شانه بـر زلف پریشان تو
غم که به هایی و هـو، آمد و دل خون از او
می خورد آخر شکست سخت به میدان تو
آب بپاشان بـه راه، نیست کـه دل جای آه
هست که خورشید و ماه،در خم چوگان تو
سر بـه اطاعت نهد، جن و ملک بر رهت
پرده نشینا ! شود چرخ به فرمان تو
شامِ به خون غوطه ور، دیو چه دارد خبر؟
می بَرَدت غـم ز بَر، یارِ خراسان تو
هله هله کن شاد زی، گاهِ ظفر می رسد
طارق از آن می زند، بوسه بر ایوان تو
جام به وجد آمد از باده ی چشمان تو
خُم چه به جوش آمده از نفس گرم تو
دسـتِ خدا شانه بـر زلف پریشان تو
غم که به هایی و هـو، آمد و دل خون از او
می خورد آخر شکست سخت به میدان تو
آب بپاشان بـه راه، نیست کـه دل جای آه
هست که خورشید و ماه،در خم چوگان تو
سر بـه اطاعت نهد، جن و ملک بر رهت
پرده نشینا ! شود چرخ به فرمان تو
شامِ به خون غوطه ور، دیو چه دارد خبر؟
می بَرَدت غـم ز بَر، یارِ خراسان تو
هله هله کن شاد زی، گاهِ ظفر می رسد
طارق از آن می زند، بوسه بر ایوان تو
موضوع نویسنده
- Sep
- 14
- 356
- مدال‌ها
- 2
هر کسی در کار دل استاد نیست
هست شیرین و کسی فرهاد نیست
روزگــارش را به زشتی یاد کرد
آن که از او روزگارش شاد نیست
ظلم و اسـتبداد حرفی دیگر است
راسـتی سرو چمن آزاد نیست؟
من کتاب برکه ها را خوانـده ام
کارشان جز ناله و فریاد نیست
بی خیالی عالمی دارد ولی
آدمی بازیچه ی هـر باد نیست
آن که از غیر خدا دارد امید
آگه از سـرچشمه ی امداد نیست
در چراگاه غزالان غزل
شکر ایزد، دیده ام صیاد نیست
شد دلم آخر خراب آباد غـم
هیچ بهتر زین خراب آباد نیست
هست شیرین و کسی فرهاد نیست
روزگــارش را به زشتی یاد کرد
آن که از او روزگارش شاد نیست
ظلم و اسـتبداد حرفی دیگر است
راسـتی سرو چمن آزاد نیست؟
من کتاب برکه ها را خوانـده ام
کارشان جز ناله و فریاد نیست
بی خیالی عالمی دارد ولی
آدمی بازیچه ی هـر باد نیست
آن که از غیر خدا دارد امید
آگه از سـرچشمه ی امداد نیست
در چراگاه غزالان غزل
شکر ایزد، دیده ام صیاد نیست
شد دلم آخر خراب آباد غـم
هیچ بهتر زین خراب آباد نیست
موضوع نویسنده
- Sep
- 14
- 356
- مدال‌ها
- 2
بوی عنبر،بوی جان آورده ام
هدیه ای بر دوستان آورده ام
از دیارِ لاله های پَرپَرم
بوسه هایی ارغـوان آورده ام
پیرگون شب ناله ها را بس کنید
صبح را بختِ جوان آورده ام
در حوالی دلم شادی کنید
شعر جان بخشی از آن آورده ام
آب را خورشید را در هم زدم
یک سبد رنگین کمان آورده ام
مولیانِ بوسه ها دارم بـه لـب
بوی جوی مولیان آورده ام
بهر خواب نرگسِ جـادوی یار
بِستری از پَرنیان آورده ام
تا بیاموزیم رسم عاشقی
یادِ یارِ مهربان آورده ام
خوشه های بوسه ای را از فلک
نی کـه کم،یک کهکشان آورده ام
هدیه ای بر دوستان آورده ام
از دیارِ لاله های پَرپَرم
بوسه هایی ارغـوان آورده ام
پیرگون شب ناله ها را بس کنید
صبح را بختِ جوان آورده ام
در حوالی دلم شادی کنید
شعر جان بخشی از آن آورده ام
آب را خورشید را در هم زدم
یک سبد رنگین کمان آورده ام
مولیانِ بوسه ها دارم بـه لـب
بوی جوی مولیان آورده ام
بهر خواب نرگسِ جـادوی یار
بِستری از پَرنیان آورده ام
تا بیاموزیم رسم عاشقی
یادِ یارِ مهربان آورده ام
خوشه های بوسه ای را از فلک
نی کـه کم،یک کهکشان آورده ام
- Sep
- 5,799
- 27,078
- مدال‌ها
- 2
تصمیم گرفته شد بکوبند
فردی که طلایه دارِ عشق است
استاد ادب چه خوب فرمود :
این واقعه پاک، کارِ عشق است
ظلمی شده کودکان ما را
بازار اگر که زارِ عشق است
پای سفرت دلیر گردد
گر رنجه همو به خارِ عشق است
با درد غمش بساز ، بی شک
بر اوج رسی ، قرارِ عشق است
بَد نیست به کُنه پاک‌ِ ذرّات
این حرفِ نه من ، شعارِ عشق است
هرجا که تو راست راحتِ جان
تردید مکن ، دیارِ عشق است
«من عاشق آن دمی» که جانم
رفت از بر و در کنارِ عشق است
جان بر تن و عشقِ پاک بر جان
دادارِ جهان، سوارِ عشق است
فردی که طلایه دارِ عشق است
استاد ادب چه خوب فرمود :
این واقعه پاک، کارِ عشق است
ظلمی شده کودکان ما را
بازار اگر که زارِ عشق است
پای سفرت دلیر گردد
گر رنجه همو به خارِ عشق است
با درد غمش بساز ، بی شک
بر اوج رسی ، قرارِ عشق است
بَد نیست به کُنه پاک‌ِ ذرّات
این حرفِ نه من ، شعارِ عشق است
هرجا که تو راست راحتِ جان
تردید مکن ، دیارِ عشق است
«من عاشق آن دمی» که جانم
رفت از بر و در کنارِ عشق است
جان بر تن و عشقِ پاک بر جان
دادارِ جهان، سوارِ عشق است
- Sep
- 5,799
- 27,078
- مدال‌ها
- 2
از بَر کن ای نگارم ،این شعرِ غم فزا را
کز سی*ن*ه ام تراوید، گیرا بود ازیرا
در راستای تضمین، ابیات نغز و شیرین
آوردم از کسـایی، آن شـاعرِ توانا
ماهی ست از خراسان، راهم از اوست رخشان
تا بیشتر شناسم، خود دشمنان طاها
یاور مراست یاران، آن ماه پرتو افشان
ابیات این قصیده، از او بود مُهَنا
ای شوقِ حق پرستی، در هرکجا که هستی
«پیوسته آفرین کن، بَر اهلِ بیتِ زهرا(س)»
رفتم به کار تحقیق…شد روشنم به تدقیق
آن مطلبی که تصدیق اینگونه شد ز بالا
جز خاندان احمد(ص) تاریخ را سر آمد
هرگز ندیده قومی، دین را کند مُطَرَّا
جمعی به فکرِ نان و نام و مقام دیدم
از دین بریده بودند ، دلبستگان دنیا
دیو اَر گرسنه باشد، در دین به نابکاری
کافِر بخواند عالَم، رونق دَهد مُصــلا
خواند نماز و گویی، هیچ است در بَرِ او
دنیا و کلّ هستی، مبنای چرخِ مینـا
کز سی*ن*ه ام تراوید، گیرا بود ازیرا
در راستای تضمین، ابیات نغز و شیرین
آوردم از کسـایی، آن شـاعرِ توانا
ماهی ست از خراسان، راهم از اوست رخشان
تا بیشتر شناسم، خود دشمنان طاها
یاور مراست یاران، آن ماه پرتو افشان
ابیات این قصیده، از او بود مُهَنا
ای شوقِ حق پرستی، در هرکجا که هستی
«پیوسته آفرین کن، بَر اهلِ بیتِ زهرا(س)»
رفتم به کار تحقیق…شد روشنم به تدقیق
آن مطلبی که تصدیق اینگونه شد ز بالا
جز خاندان احمد(ص) تاریخ را سر آمد
هرگز ندیده قومی، دین را کند مُطَرَّا
جمعی به فکرِ نان و نام و مقام دیدم
از دین بریده بودند ، دلبستگان دنیا
دیو اَر گرسنه باشد، در دین به نابکاری
کافِر بخواند عالَم، رونق دَهد مُصــلا
خواند نماز و گویی، هیچ است در بَرِ او
دنیا و کلّ هستی، مبنای چرخِ مینـا
- Sep
- 5,799
- 27,078
- مدال‌ها
- 2
شکر ایزد که گو*هَر عشقی
غزلِ نابِ دفترِ عشقی
شاعری پاک، با دلی روشن
نغمه ی اول آخَرِ عشقی
عاشقی و ز واضحات است این
ای پَری روی، دخترِ عشقی
چشم هایت شکوفه ی خورشید
شد از آن رو که در بَرِ عشقی
سروِ آزادِ باغ دانایی
یا که نخلِ تناورِ عشقی
»
این دعایم که از دل و جان است
چشم هایت همیشه روشن باد
گر بلا قصد کعبه ی دل کرد
بارالهی، سپر دلِ من باد
«
شعر های تَرِ تو می خوانند
بس ملائک به جلوه ای بارق[1]
روشن آنگونه کز تلألوء آن
می درخشد ستاره ی طارق
غزلِ نابِ دفترِ عشقی
شاعری پاک، با دلی روشن
نغمه ی اول آخَرِ عشقی
عاشقی و ز واضحات است این
ای پَری روی، دخترِ عشقی
چشم هایت شکوفه ی خورشید
شد از آن رو که در بَرِ عشقی
سروِ آزادِ باغ دانایی
یا که نخلِ تناورِ عشقی
»
این دعایم که از دل و جان است
چشم هایت همیشه روشن باد
گر بلا قصد کعبه ی دل کرد
بارالهی، سپر دلِ من باد
«
شعر های تَرِ تو می خوانند
بس ملائک به جلوه ای بارق[1]
روشن آنگونه کز تلألوء آن
می درخشد ستاره ی طارق
- Sep
- 5,799
- 27,078
- مدال‌ها
- 2
آنجا که عدل خیمه زَنَد پُشتِ غم خَم است
وآنجا که عدل سایه ندارد جهنم است
وقتی علی به پای عدالت نهاده سر
جان گر فدای راهِ عدالت کنم کم است
«
تا اسب روزگار،
رامِ غزل های ما شود
“تابو”ی بوسه
ثواب از هنر شود
تا صبح روشنِ یک انتخاب خوب
باید به حرمتِ آلاله های سرخ
از آسمانِ حادثه ها و خطر،
گذشت
وآنجا که عدل سایه ندارد جهنم است
وقتی علی به پای عدالت نهاده سر
جان گر فدای راهِ عدالت کنم کم است
«
تا اسب روزگار،
رامِ غزل های ما شود
“تابو”ی بوسه
ثواب از هنر شود
تا صبح روشنِ یک انتخاب خوب
باید به حرمتِ آلاله های سرخ
از آسمانِ حادثه ها و خطر،
گذشت