مجموعه اشعار قیصر امین پور
- نویسنده موضوع محسا
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
ز بس بی تابِ آن زلف پریشانم، نمی‌دانم
حبابم، موج سرگردان طوفانم؟ نمی‌دانم
حقیقت بود یا دور و تسلسل، حلقه‌ی زلفت؟
هزار و یک شب این افسانه می‌خوانم، نمی‌دانم
سراسر صرف شد عمرم همه محو نگاه تو
ولی از نحوه‌ی چشمت چه می‌دانم؟ نمی‌دانم
چو اشکی سرزده یک لحظه از چشم تو افتادم
چرا در خانه‌ی خود عین مهمانم؟ نمی‌دانم
ستاره می‌شمارم سال‌های انتظارم را؛
هزار و سیصد و چندین و چندانم؟ نمی‌دانم
نمی‌دانم، بگو عشق تو از جانم چه می‌خواهد؟
چه می‌خواهد بگو عشق تو از جانم؟ نمی‌دانم
نمی‌دانم به غیر از این نمی‌دانم، چه می‌دانم؟
نمی‌دانم، نمی‌دانم، نمی‌دانم، نمی‌دانم
حبابم، موج سرگردان طوفانم؟ نمی‌دانم
حقیقت بود یا دور و تسلسل، حلقه‌ی زلفت؟
هزار و یک شب این افسانه می‌خوانم، نمی‌دانم
سراسر صرف شد عمرم همه محو نگاه تو
ولی از نحوه‌ی چشمت چه می‌دانم؟ نمی‌دانم
چو اشکی سرزده یک لحظه از چشم تو افتادم
چرا در خانه‌ی خود عین مهمانم؟ نمی‌دانم
ستاره می‌شمارم سال‌های انتظارم را؛
هزار و سیصد و چندین و چندانم؟ نمی‌دانم
نمی‌دانم، بگو عشق تو از جانم چه می‌خواهد؟
چه می‌خواهد بگو عشق تو از جانم؟ نمی‌دانم
نمی‌دانم به غیر از این نمی‌دانم، چه می‌دانم؟
نمی‌دانم، نمی‌دانم، نمی‌دانم، نمی‌دانم
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
این جزر و مدّ چیست که تا ماه می‌رود؟
دریای درد کیست که در چاه می‌رود؟
این‌سان که چرخ می‌گذرد بر مدارِ شوم
بیم خسوف و تیرگی ماه می‌رود
گوئی که چرخ، بوی خطر را شنیده‌است
یک لحظه مکث کرده، به اکراه می‌رود
آبستن عزای عظیمی‌ست کاین‌چنین
آسیمه‌سر نسیمِ سحرگاه می‌رود
امشب فرو فتاده مگر ماه از آسمان،
یا آفتاب روی زمین راه می‌رود؟
در کوچه‌های کوفه صدای عبور کیست؟
گویا دلی به مقصد دلخواه می‌رود
دارد سرِ شکافتنِ فرقِ آفتاب
آن سایه‌ای که در دل شب راه می‌رود...
دریای درد کیست که در چاه می‌رود؟
این‌سان که چرخ می‌گذرد بر مدارِ شوم
بیم خسوف و تیرگی ماه می‌رود
گوئی که چرخ، بوی خطر را شنیده‌است
یک لحظه مکث کرده، به اکراه می‌رود
آبستن عزای عظیمی‌ست کاین‌چنین
آسیمه‌سر نسیمِ سحرگاه می‌رود
امشب فرو فتاده مگر ماه از آسمان،
یا آفتاب روی زمین راه می‌رود؟
در کوچه‌های کوفه صدای عبور کیست؟
گویا دلی به مقصد دلخواه می‌رود
دارد سرِ شکافتنِ فرقِ آفتاب
آن سایه‌ای که در دل شب راه می‌رود...
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
نام تو
رازی نوشته بر پر پروانه هاست
گلها همه به نام تو مشهورند
آیینه ها
از انعکاس نام تو می خندند
در کوچه های خاطره باران
وقتی که خوشه های اقاقی
از نرده های حوصله ی دیوار
سر ریز می کنند
و در مشام باد عطر بنفش نام تو می پیچد
نامت
طلسم " بسم " اقاقیهاست
بی نام تو جذام خلاء
ده کوره ی جهان را
خواهد خورد
رازی نوشته بر پر پروانه هاست
گلها همه به نام تو مشهورند
آیینه ها
از انعکاس نام تو می خندند
در کوچه های خاطره باران
وقتی که خوشه های اقاقی
از نرده های حوصله ی دیوار
سر ریز می کنند
و در مشام باد عطر بنفش نام تو می پیچد
نامت
طلسم " بسم " اقاقیهاست
بی نام تو جذام خلاء
ده کوره ی جهان را
خواهد خورد
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
دیشب دوباره
گویا خودم را خواب دیدم :
در آسمان پر می‌کشیدم
و لا به لای ابرها پرواز می‌کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم
یک مشت پر دیدم
یک مشت پر ، گرم و پراکنده
پایین بالش
در رختخواب من نفس می‌زد
آنگاه با خمیازه‌ای ناباورانه
بر شانه‌های خسته‌ام دستی کشیدم
بر شانه‌هایم
انگار جای خالی چیزی...
چیزی شبیه بال
احساس می‌کردم !!!
گویا خودم را خواب دیدم :
در آسمان پر می‌کشیدم
و لا به لای ابرها پرواز می‌کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم
یک مشت پر دیدم
یک مشت پر ، گرم و پراکنده
پایین بالش
در رختخواب من نفس می‌زد
آنگاه با خمیازه‌ای ناباورانه
بر شانه‌های خسته‌ام دستی کشیدم
بر شانه‌هایم
انگار جای خالی چیزی...
چیزی شبیه بال
احساس می‌کردم !!!
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
وقتی تو نیستی
نه هست‌های ما چونان که بایدند
نه بایدها
مثل همیشه آخر حرفم، و حرف آخرم را
با بغض می‌خورم
عمری‌ست لبخندهای لاغر خود را
در دل ذخیره میکنم..... باشد برای روز مبادا
اما در صفحه‌های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هرچه باشد، روزی شبیه دیروز، شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می‌داند
شاید امروز نیز، روز مبادا باشد
وقتی تو نیستی
نه هست‌های ما چونان که بایدند
نه بایدها
هر روز بی تو، روز مباداست
آینه‌ها در چشم ما چه جاذبه‌ای دارند
آینه‌ها، که دعوت دیدارند
دیدارهای کوتاه، از پشت هفت دیوار
دیوارهای صاف
دیوارهای شیشه‌ای شفاف
دیوارهای تو
دیوارهای من
دیوارهای فاصله بسیارند
آه، دیوارهای تو همه آینه‌اند
آینه‌های من، همه دیوارند
نه هست‌های ما چونان که بایدند
نه بایدها
مثل همیشه آخر حرفم، و حرف آخرم را
با بغض می‌خورم
عمری‌ست لبخندهای لاغر خود را
در دل ذخیره میکنم..... باشد برای روز مبادا
اما در صفحه‌های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هرچه باشد، روزی شبیه دیروز، شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می‌داند
شاید امروز نیز، روز مبادا باشد
وقتی تو نیستی
نه هست‌های ما چونان که بایدند
نه بایدها
هر روز بی تو، روز مباداست
آینه‌ها در چشم ما چه جاذبه‌ای دارند
آینه‌ها، که دعوت دیدارند
دیدارهای کوتاه، از پشت هفت دیوار
دیوارهای صاف
دیوارهای شیشه‌ای شفاف
دیوارهای تو
دیوارهای من
دیوارهای فاصله بسیارند
آه، دیوارهای تو همه آینه‌اند
آینه‌های من، همه دیوارند
