مجموعه اشعار قصاب کاشانی

~Fateme.h~ · 2024/07/27

قصاب کاشانی

~Fateme.h~ · 2024/07/27

(گوشه‌ی میخانه)

روشن شده از حسن تو کاشانه‌ام امشب
خوش باش که بر گرد تو پروانه‌ام امشب

نخل قد دلجوی تو ای زینت فردوس!
سیراب شد از گریه‌ی مستانه‌ام امشب

دست طلب از دامن وصل تو ندارم
هرچند که در بزم تو بیگانه‌ام امشب

سروی شد و چون شعله قد افروخت به افلاک
هر دود که برخاست ز ویرانه‌ام امشب

از بهر یکی جرعه می‌ ، باز چو (قصاب)
جارو بکشی گوشه‌ی میخانه‌ام امشب

"قصاب کاشانی"

~Fateme.h~ · 2024/07/27

(مشرب پروانه)

غرقه ی دریای عشقیم از کنار ما مپرس
خانه بر دوشیم چون موج از دیار ما مپرس

نخلِ سروستان تصویریم بر از ما مخواه
خار خشک بوستانیم از بهار ما مپرس

مشهد ما را فروغ شمع می‌داند کجاست
مشرب پروانه داریم از مزار ما مپرس

روز و شب در کورهٔ دهریم با صد پیچ و تاب
در گداز امتحانیم از عیار ما مپرس

ما و دل ماتیم در این عرصهٔ شطرنج دهر
جان و دل را تا نبازی از قم*ار ما مپرس

کشته ی صبح بناگوش و هلاک کاکلیم
بیش از این (قصاب) از لیل و نهار ما مپرس

"قصاب کاشانی"

~Fateme.h~ · 2024/07/27

(برق نیستان همیم)

ما اسیران، همه مرغانِ خوش الحان همیم
همزبانِ قفس و همدمِ بستان همیم

جمع گردیده به یکجا همه چون رشتهٔ شمع
همه دلسوز هم و سر به گریبان همیم

می‌کند عکس یکی جلوه در آیینه ی ما
چشم بگشوده به روی هم و حیران همیم

لیلی ما همه در عالم معنی ست یکی
در حقیقت همه مجنون بیابان همیم

جان سپردن به خموشی ز هم آموخته ایم
عشقبازان همه شاگرد دبستان همیم

تیره بختان همه از آتش هم می‌سوزیم
همه آتش نفسان ، برقِ نیستان همیم

عندلیب و من و پروانه نداریم نزاع
آخر این قومِ جگرسوخته، یاران همیم

چشم سیریم و نداریم امیدی به کسی
ما فقیران همه قانع به لب نان همیم

"قصاب کاشانی"

~Fateme.h~ · 2024/07/27

(آهنگ گلشن)

بس که بر جانم ز مژگانت خدنگ افتاده است
وسعتی خواهم که بر دل کار تنگ افتاده است

تا تو با این آب و رنگ ، آهنگ گلشن کرده‌ای
گل ز شرم عارضت از آب و رنگ افتاده است

یک دل مجروح با چندین غم او چون کند؟
میهمان بسیار و ما را خانه تنگ افتاده است

تا قیامت زنده در گور است مانند نگین
هر که در دنیا به قید نام و ننگ افتاده است

"قصاب کاشانی"

~Fateme.h~ · 2024/07/27

(خاک پای تو)

رفتی ز چشم و مانده به جا ، ماجرای تو
خالی‌ست در دو دیده‌ام ای‌دوست جای تو

گویی که روشنایی‌ام از دیده رفته است
تا گریه شسته از نظرم ، خاک پای تو

خاکم به سر که از دل و جان در وجود من
چیزی نمانده است که سازم فدای تو

باید برونش از قفس سی*ن*ه کرد زود
مرغ دلی که پر نزند در هوای تو

پنهان مکن ز آینه رخسار خویش را
چندانکه کسب نور کند از صفای تو

بگشا دری ز لطف که (قصاب) دیده را
کرده است حلقه ی درِ دولت‌سرای تو

قصاب کاشانی

~Fateme.h~ · 2024/08/02

(زیارت دل‌ها)

تا کی به بزم شوق، غمت جا کند کسی؟
خون را به جای باده به مینا کند کسی؟

ابروت می‌برد دل و حاشاست کار او
با کج حساب عشق، چه سودا کند کسی؟

تا مرغ دل پرید ، گرفتار دام شد
صیاد کی گذاشت که پر ، وا کند کسی؟

~Fateme.h~ · 2024/08/02

دنیا و آخرت به نگاهی فروختیم
سودا چنین خوش است که یکجا کند کسی

ای شاخ گل! به هر طرفی میل می‌کنی
ترسم دراز دستی بی‌جا کند کسی

~Fateme.h~ · 2024/08/02

نشکفت غنچه ای که به باد فنا نرفت
در این چمن چگونه دلی وا کند کسی؟

عمر عزیز خود ، منما صرف ناکسان
حیف از طلا که خرج مطلاّ کـند کسـی

~Fateme.h~ · 2024/08/02

دندان که در دهان نبوَد، خنده بد نماست
دکان بی متاع ، چرا وا کند کسی؟

بر روضه های خُلد قدم می‌توان گذاشت
(قصاب) اگر زیارت دل ها کند کسی

قصاب کاشانی

جستجو

خوش آمدید

مجموعه اشعار قصاب کاشانی

اطلاعات موضوع

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

~Fateme.h~

مدیر آزمایشی تالار رمان

یکم راجب ما بدون:

دوست تو

جدیدترین کاربران

آمار بَرخط