خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم
دیدیم این جهان را، تا آن جهان رویم
نی نی که این دو باغ اگر چه خوش است و خوب
زین هر دو بگذریم و بدان باغبان رویم
زین کوی تعزیت به عروسی سفر کنیم
زین روی زعفران به رخِ ارغوان رویم
چون طوطیانِ سبز به پر و به بال نغز
شکرستان شویم و به شکرستان رویم
این نقش ها نشانهء نقاشِ بی نشان
پنهان ز چشمِ بد، هله تا بی نشان رویم
راهی پر از بلاست ولی عشق پیشواست
تعلیممان دهد که در او، بر چه سان رویم