فصل اول:

حروف قرمز خون بالای صفحه جدید مانیتور را پر کرده است.

قربانی قاتل سریالی شناسایی شد.

هردفعه که سارا میسون آنلاین می‌شد تا دلتای رودخانه‌ی ساکرامنتو را مطالعه کند و درباره‌ی آن یادبگیرد، زادگاهی که او هیچوقت فرصتی برای شناختن نداشت، صفحه‌ی اصلی او تیتر‌هایی درباره روان پریش گریزان داشت.
او با دلواپسی پست‌ های اینترنت را خواند و ترس ناشی از زودیاک قاتل در دهه‌ های 1960 و 1970 را به یاد آورد.
مانند مقامات رسمی زودیاک، هیچ سرنخ مستقیمی درمورد اینکه چه کسی می‌تواند قاتل باشد نداشتند.
خواندن اطلاع رسانی‌ها همیشه اعصاب و روان او را به خطر می‌اندازد.
درست بعد از نقل مکان به خانه‌اش فکر می‌کرد که شنیده است در اواخر شب کسی اطراف خانه‌اش قدم می‌زند اما هرگز نتوانسته بود اثری از حضور شخصی پیدا کند.
آیا او چیز‌هایی تصور کرده بود؟

در ادامه این خبر افشا شد…

قبر دو اسکلت ناشناس دارای کارت شناسایی یا وسایل شخصی نبود، همان‌گونه که در مورد قربانیان قبل بود.
استخوان گربه دفن شده در قبر‌ها پیوندی با قربانیان قبل بود که همه با استخوان‌های یک حیوان کوچک پیدا شده بودند.

«یک گربه»سارا با صدای بلند گفت.
و بعد یک تصویر مزاحم قدیمی به ذهنش خطور کرد، یک لباس صورتی و یک خرگوش کوچک.

کاراگاه های پرونده‌ مختومه نشده یکی از دو دسته از بقایای جسد پائولا رو را شناسایی کردند، یک فروشنده شبانه فروشگاهی از ساکرامنتو.
او برای دوازده سال گم شده بود.

گزارش‌های قبلی بیانگر این بود که قربانیان همراه با وسایلی که در آن زمان داشتند در زمین قرار گرفتند.
قاتل قبر‌ها را در مناطقی دورافتاده نزدیک به رودخانه‌ها و جوی‌ها حفر کرد، جایی که زمین نرم و مرطوب بود و باعث پوسیدگی می‌شد.

یک پلیس نمایه ساز نشان داد که عامل جنایت به احتمال زیاد در منطقه هلالی شکلی که قبور در آنجا قرار گرفته بودند زندگی می‌کرد.
باقی مانده‌ی آن فراتر از بین ایالتی 80 در غرب، روزویل در شمال و شرق رانچو کوردووا در راستای رودخانه آمریکایی یافت شد.
در داخل هلال کل منطقه‌ی شهر ساکرامنتو و شهر های اطراف گسترش پیدا می‌کند. بسیاری از قربانی‌ها برای سال‌ها و برخی دیگر برای دهه‌ها ناپدید شده بودند.
با توجه به اینکه قبر های کشف شده در زمان های اخیر شامل اسکلت های تازه نبودند، این احتمال وجود دارد که قاتل منطقه را ترک کرده یا به راحتی از قتل دست برداشته است، که مجری قانون این را بعید می‌داند.
هر چند وقت یکبار نام جدیدی به لیست درحال گسترش افراد مفقود شده اضافه می‌شود، قاتل هنوز ناشناخته است.
آخرین مورد در مقاله اینترنتی آشکار شد…

از این روی که قربانی‌ها هم مرد و هم زن و از نژاد های متفاوت هستند، تعیین انگیزه احتمالی مشکل است، جز اینکه مقامات یک روان‌پریش گریزان را در دست دارند.

اگر احتیاط نمی‌کرد، تخیل او می‌توانست از کنترل خارج شود.
دزدی‌ها در باریویی(محله فقیر‌نشین) از پورتوریکو که او آنجا زندگی می‌کرد، در سه دهه گذشته افزایش یافته بود.
این سبب شد که نگرانی در دلش رخنه کند و نیاز به پیدا کردن مکان امن برای زندگی بیشتر شد.
بعضی از جوامع در جزیره به وضوح بسیار خطرناک بودند محله‌ی او تبدیل به یکی از آنها شده بود.
او به مکانی نیاز داشت که در آن احساس امنیت داشته باشد، اما هرگز گمان نمی‌کرد که خود را در آن سوی کشور پیدا کند.
زمانی که تصمیم به بازگشت برای زندگی در زادگاهش گرفت، اولین تصمیم اصلی‌ او جست و جو‌ برای خانه‌ای در کنار رودخانه بود، اما محدود به ریو ویستا در شهرستان سولانو، جایی که در دبیرستان تحصیل کرد نبود.
بسیاری از مردم به دلتا نقل مکان و عمارت‌ های چندمیلیون دلاری در حاشیه رودخانه ساختند، این برای او نبود.
چندین ماه قبل از کریسمس به شهر نقل مکان کرد و خانه‌ای قدیمی خرید، یک هدیه برای خودش.
داشتن یک عمارت ویکتوریایی آرزوی مادام العمر او بود که هرگز کم‌رنگ نشد.