هملت​

یکی از بهترین نمایشنامه‌ های جهان، هملت است که به عنوان اثری تاثیرگذار در ادبیات شناخته می‌شود. نمایشنامه هملت برای اولین بار در سال ۱۶۰۰ به نمایش در آمد و داستان شاهزاده‌ای را روایت می‌کند که برای انتقام مرگ پدرش درگیر مشکلات فلسفی، اخلاقی و اندیشه‌های زیادی می‌شود. هملت به خانه باز می‌گردد تا برای داد خواندن پدرش عزاداری کند و در اینجا در مورد ازدواج مادرش با عموی خود کلادیوس که اکنون پادشاه است، اطلاع می یابد.

هملت متوجه می‌شود که برادرشاه خود که کنایه از خودش به عنوان شاهزاده استفاده کرده، واقعا او را کشته است. هملت به عنوان یک مرد شکسته و نابود شده تلاش می‌کند تا انتقام پدرش را بگیرد.

مکبث​

نمایشنامه مکبث اثر «ویلیام شکسپیر» است که بین سال‌های ۱۵۹۹ و ۱۶۰۳ نوشته شده است. یکی از کوتاه‌ترین و بهترین نمایشنامه‌‌های جهان است و نیز از پرطرفدارترین نمایشنامه‌‌های تراژدی ویلیام شکسپیر است. داستان نمایشنامه درباره قدرت‌طلبی و طمع اشراف‌زاده‌ای جریان دارد که مورد اعتماد واقع شده و به پادشاه اسکاتلند تبدیل می‌شود. این نمایشنامه بیش از سه قرن باقی مانده است و هنوز هم در بین طرفداران نمایشنامه‌خوانی بسیار محبوب است. موضوع و حس این نمایشنامه به قدری زیباست که با گذشت زمان هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده است.

در انتظار گودو​

یکی از بهترین نمایشنامه‌ های جهان، اثر یکی از نویسندگان بزرگ ایرلندی به نام ساموئل بکت است. بکت این نمایشنامه را در سال ۱۹۵۲ سروده است. در انتظار گودو؛ داستان دو مرد بی‌خانمان را در جستجوی معنای زندگی روایت می‌کند. آن‌ها در نزدیکی یک درخت در یک زمین، منتظر شخصی به نام گودو می‌مانند. مکالمات جذاب و همچنین تناقضی که بین آن‌ها در حالی که در انتظارند رخ می‌دهد، نشان از یک سفر عمیق به درون ذهن این دو نفر می‌دهد که هم زیبا و الهام بخش است.

این نمایشنامه به بررسی ترس و فاجعه‌ای که جامعه در دوران جنگ جهانی و پس از آن تجربه می‌کند، می‌پردازد.

یکی از جمله‌های مشهور این نمایشنامه این است: "اشک جهان مقدار ثابتی دارد. وقتی یک نفر در جایی از جهان شروع به گریه کند، اشک فرد دیگری متوقف می‌شود. همین اتفاق برای خنده نیز رخ می‌دهد: هیچ ک.س نظرخواهی ندارد، همه ما در مورد نامعلومی قرار داریم."

مرگ فروشنده​

نمایشنامه مرگ یک فروشنده یکی از بهترین نمایشنامه‌ های جهان نوشته شده توسط آرتور میلر در سال ۱۹۴۹ است. این نمایشنامه برنده جوایز پولیتزر و تونی بهترین نمایشنامه سال ۱۹۴۹ شده است. داستان نمایشنامه درباره یک پدر و دو پسرش است و درباره‌ی رابطه پیچیده‌ای که بین آن‌ها وجود دارد. داستان نشان می‌دهد که یک مرد چگونه از دست دادن هویت خود و ناتوانی در پذیرش تغییرات، به خصوص در خود و جامعه، رنج می‌برد. نمایشنامه نشان می‌دهد که چگونه خاطرات، رویاها، تقابل‌ها و مشاجرات، که همه در ۲۴ ساعت آخر زندگی شخصیت اصلی، ویلی لومن، رخ داده است، برای او مهم شده و زندگی او را تشکیل می‌دهند.

ویلی یک پدر بی‌شکسته نیست و نمی‌توان به او یک شوهر وفادار دانست و همچنین فروشنده‌ای برتر و موفق نیست؛ به خصوص اگر بخواهد همه اعتقاد کنند. او مرکز خود است و به فرصت‌های از دست رفته، ثروت و شهرت می‌پردازد؛ اما تصورات شخصی او با واقعیت تطابقی ندارند.

این نمایشنامه تأثیر بسزایی بر مخاطب خود دارد؛ زیرا به آنان امکان می‌دهد تا به خودشان در آینه‌ای نگاه کنند و با شخصیت واقعی خود روبرو شوند. احساساتی مانند کم اعتمادی به خود، احساس شکست و پشیمانی در این نمایشنامه وجود دارند که مخاطب ممکن است با آن‌ها ارتباط برقرار کند؛ زیرا همه انسان‌ها در یک نقطه‌ای از زندگی خود این احساسات را تجربه کرده‌اند.

اتوبوسی به نام هوس​

نمایشنامه اتوبوسی به نام هوس از تنسی ویلیامز، در سال ۱۹۴۷ روانه‌ی صحنه شد و در همان سال برنده جایزه پولیتزر شد. این نمایشنامه که یکی از تحسین برانگیزترین و بهترین نمایشنامه‌ های جهان در زمان خود و همچنین عصر حاضر است، بر اساس داستانی درباره‌ی زندگی دو خواهر و نحوه روبرو شدن آن‌ها با مشکلات ساخته شده است. یکی از آن‌ها تلاش می‌کند تا با شوهری ستمگر و بی‌رحم که در زندگی‌اش بر او غلبه دارد، صلح کند. اما خواهر دیگر پس از اینکه متوجه می‌شود شوهرش ازدواج‌های غیرقانونی دارد، از لحاظ روحی و اخلاقی فروپاشی می‌کند و عازم سفری به اتوبوس هوس‌های خود می‌شود.

رومئو و ژولیت​

از دیگر بهترین نمایشنامه‌ های جهان رومئو و ژولیت است و در سال ۱۵۹۵ توسط ویلیام شکسپیر، شاعر، نمایشنامه‌ نویس و بازیگر تئاتر انگلیسی، نوشته شده است. این نمایشنامه دربارهٔ دو جوان عاشق است که در یک جهان خشن و پر از خصومت، ازدواج می‌کنند. سؤالی که در این نمایشنامه مطرح می‌شود این است که آیا عشق می‌تواند در میان دشمنی‌ها و خشم‌ها به زندگی بقا کند یا خیر؟

این نمایشنامه داستان عاشقان جوانی را روایت می‌کند که در پایان با مرگ آن‌ها، دو خانواده دشمن را با هم متحد می‌کند. این نمایشنامه به سبک دراماتیک شکسپیر نوشته شده است. شخصیت‌های اصلی این نمایشنامه در ادبیات به عنوان نماد عاشقان آرمانی به یاد می‌مانند.

سفری طولانی از روز به شب​

اعتیاد، الکل و از بین رفتن کانون گرم خانواده همگی مسائلی هستند که در نمایش سفری طولانی از روز به شب به شمار می‌آیند. این نمایش، که به عنوان یکی از بهترین نمایشنامه‌ های جهان و آثار یوجین اونیل محسوب می‌شود، در واقع به نوعی بیوگرافی او نیز تلقی می‌شود. علاوه بر تمامی این موارد، تمامی شخصیت‌های حاضر در نمایش دست به مشکلاتی خاص خود می‌زنند. از اعتیاد تا الکلی بودن، همه این مسائل و تم‌ها به وضوح یک موضوع را نشان می‌دهند: تدریجی فروپاشی بنیاد خانواده و از بین رفتن ارزش‌های انسانی. این نمایشنامه برنده جایزه نوبل نیز شده است و خود یوجین اونیل نیز از برندگان جایزه نوبل ادبیات قرار دارد.

پیگمالیون​

در نمایشنامه پیگمالیون، شاو بر طبق افسانه‌ی یونانی، پرداخته است که پیگمالیون عاشق یکی از مجسمه‌های خود می‌شود که بلافاصله زنده و هوشمند می‌شود. در داستان نمایشنامه، حول محور زندگی هنری هیگینز، استاد آواشناسی است. او قصد دارد دختری گل‌فروش خیابانی به عنوان یک دوشس تبدیل کند و او را به مهمانی باغ سفیر ببرد. استاد هیگینز شرط می‌بندد که با صیقل دادن رفتار و تغییر شیوه گفتار او، می‌تواند او را به یک خانم جوان مبدل کند. در طول آموزش این دختر گلفروش، استاد هیگینز عاشق او می‌شود.

شاو در این نمایشنامه به موضوعات مهمی مانند اختلافات طبقه‌ای و ریا در جامعه اشاره می‌کند. او نشان می‌دهد که در دنیایی که مردم بر اساس ظاهر و رفتارشان قضاوت می‌شوند، ارزش و شخصیتشان تعیین می‌شود، نه بر اساس آنچه که واقعا هستند. یکی از بهترین نمایشنامه‌ های جهان که نقدی بر سنت و روابط اجتماعی و نشان می‌دهد که چگونه این عوامل به شخصیت افراد و قضاوت‌های ما درباره آن‌ها تأثیر می‌گذارن، نمایشنامه پیگمالیون است.

باغ آلبالو​

باغ آلبالو آخرین نمایشنامه آنتوان چخوف است و یکی از بهترین نمایشنامه‌ های جهان در ژانر کمدی به حساب می‌آید. این نمایشنامه برای اولین بار در سال ۱۹۰۴ در مسکو به روی صحنه رفت. باغ آلبالو، داستانی جذاب از زندگی یک خانواده اشرافی روسی است که به ورشکستگی می‌رسند. آخرین دارایی باقی مانده این خانواده، باغ گیلاسی است که به آن از نسل‌های قبلی شان ارث رسیده است و در واقع نمادی از اصالت و ریشه‌های آبا و اجدادشان محسوب می‌شود. این باغ گیلاس نیز در بانک گرو قرار دارد و به زودی به حراج گذاشته خواهد شد. اعضای این خانواده برای پیدا کردن راه حلی برای جلوگیری از فروش این باغ گیلاس، به هم می‌پیوندند، اما حتی در این تلاش‌ها، همچنان از لذت بردن و تفریح کردن دست برنمی‌دارند.