مثلاً داستان «روی ماه خدواند را ببوس» مصطفی مستور در مورد یک دانشجوی دکترای جامعه شناسی است که موضوعی ساده به نظر می‌رسد؛ اما پرداخت به این موضوع و در ادامه، گره خوردن آن با موضوعات بنیادی و خداشناسی چنان هنرمندانه صورت می‌گیرد که گویی ایده‌ای بسیار بکر و تازه به نظر می‌رسد.
پرداخت هنرمندانه به موضوعی ساده می‌تواند منجر به ایجاد یک سوژه فوق العاده شود.
برعکس، گاهی اوقات سوژه‌های بسیار خوبی یافت می‌شود که نویسنده به قول معروف آن را «می‌کشد».

۲- حتماً لازم نیست سوژه بکر باشد
زیاد سخت نگیرید.
کمال گرایی در یافتن سوژه می‌تواند آزاردهنده باشد.
با استفاده از یک موضوع واحد هم می‌توانید داستان‌های متفاوتی بنویسید. موضوع واحد، لزوماً باعث شبیه نویسی نمی‌شود.
شما چند کتاب بسیار متفاوت در مورد جنگ تحمیلی سراغ دارید، در حالی که همه موضوعی واحد دارند؟ با توجه به موضوع جنگ، می‌توانید داستان‌هایی درباره شب عملیات، روز پس از عملیات، مادری که سالهاست منتظر فرزند مفقودش است، رزمنده‌ای که در دست دشمن اسیر شده و در مقابل شکنجه‌های روحی و بدنی آنها مقاومت کرده است و هزاران داستان دیگر که موضوع همه آنها جنگ است؛ منتهی در هر کدام می‌توانید از زاویه‌ای جداگانه به جنگ نگاه کنید. باید کاملاً از تجربیات، مشاهدات، مطالعات، استعداد و تخیل خود استفاده کرده باشید.
«دا»، «آن بیست و سه نفر» و «با دست‌های خالی» از جمله کتاب‌هایی هستند که موضوع تقریباً واحدی دارند در حالی که بسیار با هم متفاوت‌اند.

۳- به دنبال خاطرات باشید
منبع دیگری که برای یافتن سوژه داستان باید به آن توجه کنید، مرور خاطرات است. داستان نویس باید به حوادثی که در گذشته پیش آمده، توجه کند.
بسیاری از داستان نویسان، بر اساس موضوعات زندگی گذشته‌شان، داستان‌های زیبایی نوشته‌اند. حال اگر شما هم حوادثی که در گذشته برایتان اتفاق افتاده است و یا خاطراتی را که در ذهن دارید، مرور کنید، مسلماً موضوعات خوبی برای نوشتن داستان می‌یابید. مثلاً: شب امتحان، اولین روز مدرسه، قهر و آشتی‌هایی که در مدرسه داشته‌اید، روز گرفتن نتیجه امتحانات، رفتن به کوه و صحرا و صدها موضوع دیگر… و حتماً، شما به عنوان یک انسان در مقابل هر یک از این حوادث، واکنش‌های روحی خاصی داشته‌اید؛ یعنی این حوادث در شما اضطراب، شادی و یا حالات روحی به وجود آورده و به خاطر این احساس، جایی در ذهنتان یافته است. شما می‌توانید با مراجعه به آنها، داستان خوبی بنویسید.

4- نوشتن آزاد را تمرین کنید
نوشتن آزاد (نوشتن کلمات روی کاغذ بدون در نظر گرفتن هرگونه ساختار یا محدودیت) می‌تواند مسیر خلاقیت شما را باز کند. نتایج گاهی غیرقابل پیش‌بینی هستند و شگفت‌انگیزترین تصاویر، شخصیت‌ها، خاطرات و داستان‌ها روی صفحه ظاهر می‌شوند.
این تمرین به جریان عمیق خلاقیت ذهن ما اجازه می‌دهد در نوشتن ظهور و بروز بیابد. این کار بسیار آسان است، فقط کافی است یک کاغذ و 15 دقیقه وقت داشته باشید و سپس به طور پیوسته بنویسید و اصلاً نگران نباشید که آنچه نوشته‌اید از لحاظ دستوری صحیح باشد چراکه اکنون زمان غلط‌گیری نیست.

5- زیاد بخوانید
«استیفن کینگ» در کتاب مشهورش به نام «درباره نوشتن» نوشته: اگر زمان کافی برای خواندن ندارید، زمان کافی برای نوشتن هم نخواهید داشت. به همین سادگی.
خواندن متون عالی بسیار مؤثر است اما قدرت خواندن آثار سطح پائین را نیز دست کم نگیرید. این آثار می‌توانند به شما کمک کنند متوجه کیفیت پایین نگارش خود بشوید و متون بهتری بنویسید.

۶ ثبت کنید
درست است که نشستن در یک مکان عمومی مانند کافی‌شاپ با کاغذ و قلم در دست، تصویری کلیشه‌ای از نویسندگی است اما آن را امتحان کنید. بیرون بروید و بیست یا سی دقیقه به تماشای مردم بنشینید. ببینید چگونه صحبت می‌کنند، چه حرکاتی دارند و چه لباس‌هایی می‌پوشند. سپس داستانک‌هایی درمورد این افراد بنویسید و مشاهدات خود درباره آنها را ثبت کنید و به آنها اسم بدهید.