زیبایِ بی چون و چرا!
هرگز نفهمیدی؛ تنها دلیلِ خوبِ این دنیای بد، بودی…
امّا تو؛ تقصیری نداری…
کاش امکان داشت؛ اینقدرها زیبا نبودن را بلد بودی..!
آوازه ات؛ تا شهرهای ساحلی رفته!

دریا؛ حسابت را از آدم ها جدا کرده…
پیش از تو؛ زیبایی همیشه حد و مرزی داشت
زیباییِ تو؛ مرزها را جا به جا کرده!
عاشقِ توأم…
نرو؛ که بی تو هر قدم نمی شود به غیرِ غم، تقدیرم
نیمِ دیگرم؛ تمامِ عشق وِ باورم

اگر من از تو بگذرم؛ می میرم!

روزی که چشمانِ تو؛ سهمِ چشمِ من باشد
غم می تواند؛ از وجودم دست بردارد
یک شهر را؛ دیوانه ی زیبایی ات کردی!
این قدر زیبایی؛ برایت دردسر دارد!
عاشقِ توأم…
نرو؛ که بی تو هر قدم نمی شود به غیرِ غم، تقدیرم

نیمِ دیگرم؛ تمامِ عشق وِ باورم
اگر من از تو بگذرم؛ می میرم!
عاشقِ توأم…
نرو؛ که بی تو هر قدم نمی شود به غیرِ غم، تقدیرم​