۱.
ذره‌ی خاکم و در کوی توام جای خوشست
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
ذره‌ای مهر بی نشان خودی
هرکجا باشی آفتاب فروش

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
ذکر رخ و زلف تو دلم را
دردی است که صبح و شام دارد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
ذره‌ای گر در تو افزونی ادب
باشد از یارت بداند فضل رب

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
ذره شو صحرا، مشو گر عاقلی
تا ز نور آفتابی بر خوری

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
ذهنیتی که در سرم از نوبهار بود
با دیدن خزان رخت بست و رفت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.
ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد
زآسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری

✠ ✶ ✠ ✶✠​

۱.
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد
بنفشه شاد و کَش آمد سمن صفا آورد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
رسید موسم آن کز طرب چو نرگس مسـ*ـت
نهد به پای قدح هرکه شش درم دارد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب
چو میدهند زلال خضر ز جام جمت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
روز اول رفت و نیم در سر زلفین تو
تا چه خواهد شد درین سودا سرانجامم هنوز

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.

روزگاریست که دل چهره‌ی مقصود ندید
ساقیا آن قدح آینه کردار بیار

✠ ✶ ✠ ✶✠
۸.
رباب و چنگ به بانگ بلند می‌گویند
که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید

✠ ✶ ✠ ✶✠
۹.
رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۰.
رنگ خون دل ما را که نهان میداری
همچنان در لب لعل تو عیان است که بود

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۱.
رسم عاشق کشی و شیوه‌ی شهرآشوبی
جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۲.
راست، چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آنچه ترا در دل بود

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۳.
رقص بر شعر تَر و ناله‌ی نی خوش باشد
خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند

✠ ✶ ✠ ✶✠

​

۱.
ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند
هرآنکه خدمت جام جهان نما بکند

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
ز دیده خون بچکاند فسانه‌ی حافظ
چو یاد وقت زمان شباب و شیب کند

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
ز بخت خفته ملولم بود که بیداری
به وقت فاتحه‌ی صبح یک دعا بکند

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
زآشفتگیّ حال من آگاه کی شود
آنرا که دل نگشت گرفتار این کمند

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
زمان خوشدلی دَریاب و دُر یاب
که دائم در صدف گوهر نباشد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
زاهد و عُجب و نماز و من و مستیّ و نیاز
تا ترا خود زمیان با که عنایت باشد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.
زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است
عشق کاری است که موقوف هدایت باشد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۸.
ز شمشیر سرافشانش ظفر آنروز بدرخشید
که، چون خورشید انجم سوز تنها بر هزاران زد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۹.
زاهد خام که انکار می‌ و جام کند
پخته گردد چو نظر بر می‌خام اندازد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۰.
زر از بهای می‌ اکنون چو گل دریغ مدار
که عقل کل به صدت عیب متهم دارد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۱.
ز سر غیب ک.س آگاه نیست قصه مخوان
کدام محرم دل ره درین حرم دارد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۲.
ز دیده‌ام شده یک چشمه در کنار روان
که آشنا نکند در میان آن ملّاح

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۳.
زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

✠ ✶ ✠ ✶✠​

۱.
ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد
وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
ژاژ خاید ظرافت انگارد
گوید لطیفه پندارد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
ژنده‌ها از جامه‌ها پیراسته
ظاهرا دستار از آن آراسته

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
ژاله از روی لاله دور مکن
تا نسوزد ز شعله بستان را

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
ژغ ژغ آن زان تحمل می‌کنی
تا که خاموشانه بر مغزی زنی

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
ژاژ‌ها گفتی‌ ای ری که اگر شرح دهم
همه گویند مگو در حق ری این بهتان

​

۱.
سخن عشق نه آن است که آید بر زبان
ساقیا می‌ ده و کوتاه کن این گفت و شنفت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
سپهر بر شده پرویزنی است خون افشان
که ریزه‌اش سر کسری و تاج پرویز است

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
سایه قد تو بر قالبم این عیسی دم
عکس روحی است که بر عظم رمیم افتاده‌است

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
ساقی و مطرب و می‌ جمله مهیاست ولی

عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست؟

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
ساقی بیار باده و با محتسب بگو
انکار ما مکن که چنین جام جم نداشت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن، گو سر و خشت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.
ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
کار چراغ خلوتیان باز در گرفت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۸.
ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
در ده قدح که موسم ناموس نام رفت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۹.
ستاره‌ی شب هجران نمی‌فشاند نور
به بام قصر برآ و چراغ مه بر کن

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۰.
ساقی که جامت از می‌ و صافی تهی مباد
چشم عنایتی به من دُرد نوش کن

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۱.
سخندانی و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز
بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۲.
سبزه‌ی خطّ تو دیدیم و ز بستان بهشت
به طلبکاری این مهرگیاه آمده‌ایم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۳.
سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم
تا به فتویّ خرد حرص به زندان کردم

✠ ✶ ✠ ✶✠​

۱.
شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم
رخت میدیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
شمع هر جمع مشو ورنه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
شهره‌ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
شرمم از خرقه‌ی آلوده‌ی خود می آید
که بر او وصله به صد شعبده پیراسته‌ام

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
شاهدی از لطف و پاکی رشک آب زندگی
دلبری در حسن و خوبی غیرت ماه تمام

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
شا‌ها فلک از بزم تو در رقص و سماع است
دست طرب از دامن این زمزمه مگسل

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.
شراب خانگیم بس، می‌ مُغانه بیار
حریف باده رسید‌، ای رفیقِ توبه وداع

✠ ✶ ✠ ✶✠
۸.
شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان
که مهتابی دل افروزاست و طرف لاله زاری خوش

✠ ✶ ✠ ✶✠

۹.
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۰.
شراب خانگیِ ترس محتسب خورده
به روی یار بنوشیم و بانگ نوشانوش

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۱.
شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش
که تا یکدم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۲.
شکنج زلف پریشان به دست باد مده
مگو که خاطر عشاق گو پریشان باش

✠ ✶ ✠ ✶✠
۱۳.
شب شراب خرابم کند به بیداری
وگر به روز شکایت کنم به خواب رود

✠ ✶ ✠ ✶✠

​

۱.
صوفی ما که ز ورد سحری مسـ*ـت شدی
شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
صبح روزی پشت در می‌آید و من نیستم
قصه‌ی دنیا به سر می‌آید و من نیستم

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
صبر بر درد، نه از همت مردانه‌ی ماست
درد از او، صبر از او، همت مردانه از اوست

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
صد خانه اگر به طاعت آباد کنی
زان بِه نبوَد که خاطری شاد کنی

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
صفت و حال صوفیان این است
راه دین این و صدق جان این است

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.
صائب از دیوان من هر صفحه‌ای میخانه‌ای است
بس که از کلک سیه مستم سخن مستانه ریخت

✠ ✶ ✠ ✶✠​

۱.
ضایع مکن این دم ار دلت سودا نیست
کین باقی عمر را بقا پیدا نیست

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
ضرورت است که پیش تو پنجه نگشایم
مرا که قوت بازوی زورمند تو نیست

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
ضرب شمشیر تو را نازم که در هر ضربتی
جان سلمان را حیات جاودانی می‌دهد

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
ضیافتی که در آنجا توانگران باشند
شکنجه‌ای ست فقیران بی بضاعت را

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
ضرورت است که نیکی کند کسی که شناخت
که نیکی وبدی از خلق داستان ماند

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
ضعف و عجز و فقر ما دانسته ای
درد ما را هم دوا دانسته ای

✠ ✶ ✠ ✶✠

​

۱.
طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی
صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

✠ ✶ ✠ ✶✠
۲.
طبیب شهر که هر درد را دوایی گفت
به درد عشق نداند کسی چه درمان گفت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۳.
طیران مرغ دیدی، تو ز پای بند شهوت
به در آی تا ببینی، طیران آدمیت

✠ ✶ ✠ ✶✠
۴.
طالب لعل و گهر نیست وگرنه خورشید
همچنان در عمل معدن و کان است که بود

✠ ✶ ✠ ✶✠
۵.
طالبان را مژده مطلوب آمد در کنار‌
می‌کشان را کن خبر؛ پیر مغان آمد پدید

✠ ✶ ✠ ✶✠
۶.
طاووس را به نقش ونگاری که هست خلق
تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش

✠ ✶ ✠ ✶✠
۷.
طبعی به هم رسان که بسازی به عالمی
یا همتی که از سر عالم توان گذشت

​