دوم- کنترل مدادت رو به دست بگیر​

نکته خیلی ساده، ابتدایی ولی کلیدی هست. کنترل مداد شما در اختیار شماست. اگر دست ماهرتون رو به قسمت‌های بالایی مداد (نزدیک نوک) نزدیک کنید، کنترل بهتری روی مداد دارید. با این کار می توانید روی ظرافت های طراحی یا نقاشیتون مسلط تر کار کنید. این تکنیک باعث میشه، خطوط پر رنگ تری بکشید.​

برعکس، هر چه قسمت های پائین تر قلم (یعنی به سمت بدنه و انتهای مداد) رو به دست بگیرید کنترل کمتری روی مداد و ظریف کاری خواهید داشت. طبیعتا با این تکنیک میشه خطوط کمـرنگ تر و سایه مانند رو به راحتی کشید.​

سوم- سرمشق های مختلف رو امتحان کن​

هزاران هزار تکنیک طراحی با مداد وجود داره که شما رو برای طراحی سبک‌ها و افکت‌های مختلف تمرین و آموزش میده. تصویر نمونه زیر، یک تمرین هست از راه‌های متفاوت برای ایجاد فرم و عمق. مهم این هست که تمرین کنیم و بهترین نتیجه رو برای کارمون استفاده کنیم. با این کار، هم طراحیتون تکمیل میشه و هم برجستگی کار نمود پیدا می کنه.​

​

چهارم- به خط‌ها تنوع بده​

در روند یادگیری طراحی با مداد ، از خط های مختلف استفاده کنید. همه خطوط یکی و برابر نیستند. تغییرات ظریف و نامحسوس در پهنا و تیرگی خطوط شما، طراحیتون رو دینامیک و از لحاظ بصری جذاب می کنه. اوایل کار، شاید قلم کمی تو دست شما چموشی و بدقلقی کنه، اما به مرور و البته با تمرین می تونید رامِـش کنید. اون وقت به راحتی با کشیدن خطوط با فرم های ناهمسان میشه یک تصویر منسجم ساخت. برای تمرین از مدادهای رده 3H تا 6B (عکس اول مقاله) استفاده کنید. یادتون باشه مدادها رو در زاویه های مختلف نسبت به صفحه هم امتحان کنید.​

پنجم- طراحی با مداد و کثیف کاری؟ هرگز!​

وقتی می خواهید سایه بزنید، یک برگه کاغذ اضافه زیر دستتون بگذارید. این کار ساده باعث میشه اصطحکاکی بین دست و سیاهه طرح روی کاغذ به وجود نیاد. اگه راست دست هستید، طراحی و سایه زدن رو از چپ به راست شروع کنید. و اگه چپ دست هستید برعکس. من چپ دست هستم!​

تو طراحی با مداد شاید هیچ عجزی بالاتر از این وجود نداشته باشه که بخواهید طرحی که تمیزی و شفافیتش رو به خاطر کثیف کاری از دست داده به تمیزی اولش برگردونید. در عوض، میشه از این تکنیک برای نرم کردن و لطافت سایه‌ روشن استفاده کرد. وسایل متفاوتی برای این کار وجود داره! من از یک تکه کاغذ ساده یا انگشت برای این کار استفاده می‌کنم.​

ششم- لبه و حاشیه اشیاء رو پیدا کن​

یکی از طراحان معروف به نام روینا کیی، برای مشخص کردن لبه های یک شیء (یا آبجکت) 4 تکنیک پیشنهاد کرده: نازک، سخت، محو و نامشخص.​

همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، لبه های نازک (Thin) و سخت (Hard) به اشیا مرزی جامد و قابل تفکیک میده. اما اگر لبه‌ها محو (Lost) باشند، رنگ شیء و پس‌زمینه با هم مخلوط می‌شوند. در واقع با این تکنیک، لبه و حاشیه وضوح نداره، اما میشه ضمنی قبولش کرد. ولی برای پیدا کردن لبه‌های نامشخص (Undefined Edges) بیننده باید رمزگشایی بلد باشه. به عبارتی ساده تر، مرز اشیا به خاطر پیچیدگی و آمیختگی خط ها، به سادگی قابل تمییز نیست. پیشنهاد می‌کنم هر 4 مدل پیشنهادی رو تمرین و با هم مخلوط کنید تا جذبه کارهاتون بالا بره.​

هفتم- از تکه چوب یا کاغذ برای ایجاد سایه نرم استفاده کن ​

در بسیاری از طراحی های با مداد -مثلا برای نمایش کرانه آسمان- نیاز هست از افکت‌ های نرم و یکدست استفاده کنیم. این کار با مخلوط کردن اثر مدادها به راحتی امکان پذیره. گاهی اوقات ترجیح بر اینه که سایه شما کمتر خط خطی و بیشتر نرم و محو باشد. مخلوط کردن خطوط مداد دقت زیادی می‌خواهد، وگرنه امکان دارد طرح شما را خراب کند. برای ایجاد سایه نرم، از مدادهای نرم، تکه های کاغذ، و البته ابزارهای حرفه ای تری مثل Tortillion و Paper Stump استفاده میشه.​

هشتم- قانون 70/30 فراموش نشه!​

کمتر می تونه بیشتر باشه! قانون 70/30 به شما کمک می کنه تا عناصر تاثیرگذاری خلق کنید. این قانون میگه: 30 درصد اسکچ خودتون رو به تمرکز روی بخش های اصلی طرح و جزئیات اون اختصاص بدید. مابقی (یعنی 70 درصد باقی مونده) رو صرف پر کردن صفحه کنید. وجود همین بخش های نه چندان جذاب در طرح شما، به خودی خود توجه بیننده ها را به سمت موضوع اصلی اثر شما معطوف می کنه. در تصویر زیر، اسکچی از وُن رودن و دی-الیا رو می بینید که این قاعده رو در کار طراحی با مداد رعایت کردند.​

​

نهم- قرینه طراحی کن (اما نه اونقدر متقارن)​

طرح های متقارن زیبا به نظر می رسند، اما غالبا سریع خسته کننده میشن. یک راه مناسب برای جلوگیری از این اتفاق، اضافه کردن تغییرات جزئی به کار هست. علاوه بر این، به جای اینکه به هر بخش کوچک و جزئی طراحی خاصیت آیینه ای بدید، فقط خطوط کلی رو متقارن بکشید. برخی از عناصر یا خطوط رو هم به دلخواه و متناسب با طرحتون، غیر متقارن رسم کنید تا طرحتون از تکرار و کسل کنندگی در امان بمونه. البته بعضی طرح ها ایجاب می کنه کاملا متقارن رسم بشن. این نکته کلی هست!​

در شکل زیر، دو تصویر طراحی با مداد با رعایت اصول تقارن نشون داده شده؛ که تصویر سمت راست (خانه) کاملا متقارن و احتمالا خسته کننده اما تصویر سمت چپ یک تصویر نسبتا متقارن همراه با تصاویر غیرمتقارن هست که بنظر جذابیت بیشتری به طراحی داده.​

دهم- بین اشیای مختلف فرق بگذار!​

برای نشون دادن بافت ها و ساختارهای متفاوت در طراحی با مداد ، لازمه تا تکنیک خود رو با طبیعت اشیا تنظیم کنید. به عبارت ساده تر، لازم نیست همونطور که مثلا آهن و فلزات رو سایه می زنید، پوست رو سایه بزنید. هر کدام از این دو، ویژگی های منحصر بفردی در جذب نور و ایجاد سایه دارند. اگر به این جزئیات طبیعی و پر اهمیت در طراحی با مداد دقت کنید، مهارت طراحی شما آسانسوری اوج می گیرد.​

نقطه شروع خوب برای انتخاب مدل سایه زدن این هست که از خودمون بپرسیم: بافت یا جنس شی ای که طراحی می کنم سخته یا صاف؟ اگر نور به آن بتابد، نور را چقدر جذب یا منعکس می کنه؟ یک بافت صیقلی و منعکس کننده مانند کروم، معمولا کنتراست (تضاد) بیشتر و هایلایت (بخش روشن) برجسته تری داره. در حالی که بافت سخت و جاذب نوری مانند پارچه و لباس، کنتراست کمتر و در عین حال هایلایت اندکی داره یا اصلا هایلایت نداره.​