تکست تکست | سکوت روزمرگی

FROSTBITE · 2025/09/18

زندگی گاهی مثل اتاقی تاریک است که هیچ پنجره‌ای ندارد. هر روز تلاش می‌کنم راهی برای خروج پیدا کنم، اما دیوارها بلندتر می‌شوند و سقف سنگین‌تر.

FROSTBITE · 2025/09/18

گاهی فکر می‌کنم هیچ ک.س دردهای من را نمی‌فهمد و حتی صدای خودم هم در این سکوت گم شده است.

FROSTBITE · 2025/09/18

صبح‌ها با امید شروع می‌شوند، اما غروب‌ها مرا خسته و پوچ می‌کنند. کارهایی که می‌کنم، حرف‌هایی که می‌زنم، همه تکراری‌اند و بی‌معنی. زندگی من مثل کتابی است که هیچ کسی نمی‌خواند، حتی خودم.

FROSTBITE · 2025/09/18

گاهی احساس می‌کنم همه چیز در دنیا علیه من است؛ خوشی‌ها دور می‌شوند و غم‌ها دنبال می‌کنند. هیچ چیزی آرامم نمی‌کند، حتی نفس کشیدن هم سنگین شده است

FROSTBITE · 2025/09/18

در آینه نگاه می‌کنم و چهره‌ای خسته و فرسوده می‌بینم که دیگر نشانی از شادی در آن نیست. هر لبخندی که می‌زنم، مثل نقابی است که جلوی درد واقعی‌ام را می‌گیرد.

FROSTBITE · 2025/09/18

زندگی مثل جریانی است که مرا با خود می‌برد، بی‌آنکه بدانم به کجا می‌رسم. هر روز امیدی کوچک دارم، اما هر شب ناامیدی مرا محکم‌تر در آغوش می‌گیرد.

FROSTBITE · 2025/09/18

حس می‌کنم هیچ چیز پایدار نیست و همه چیز در حال فراموشی است.

FROSTBITE · 2025/09/18

هر روز مثل تکراری خسته‌کننده می‌گذرد؛ صبح‌ها بی‌روح و شب‌ها بی‌صدا. حس می‌کنم در میان شلوغی دنیا، من تنها هستم و هیچ کسی صدای مرا نمی‌شنود.

FROSTBITE · 2025/09/18

گاهی آرزو می‌کنم بتوانم همه چیز را از نو شروع کنم، اما انگار زندگی همیشه مرا عقب می‌کشد. گذشته سنگین روی شانه‌هایم نشسته و آینده هیچ امیدی به من نمی‌دهد.

FROSTBITE · 2025/09/18

چند دقیقه سکوت کافی است تا تمام ناامیدی‌هایم دوباره به سراغم بیایند. هیچ کاری آرامم نمی‌کند و هیچ چیزی مرا خوشحال نمی‌کند.

جستجو

خوش آمدید

تکست تکست | سکوت روزمرگی

اطلاعات موضوع

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

FROSTBITE

همیار سرپرست ادبیات

یکم راجب ما:

Links

جدیدترین کاربران

آمار بَرخط