ادبیات کهن زن در ادبیات کهن؛ میان اسطپره و واقعیت
- نویسنده موضوع Serenya
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
Serenya
سطح
3
سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
کاربر ویژه انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- Sep
- 1,210
- 8,182
- مدال‌ها
- 5
زن در ادبیات کهن فارسی حضوری دوگانه دارد:
از یک‌سو فرشته‌ای الهام‌بخش است که سرچشمه‌ی عشق و زیبایی است،
و از سوی دیگر، انسانی در سایه که گاه در حاشیه‌ی روایت می‌ماند.
این دوگانگی، چهره‌ی زن را در متون کهن از مرز واقعیت بیرون می‌برد و به قلمرو اسطوره و نماد می‌کشاند.
از یک‌سو فرشته‌ای الهام‌بخش است که سرچشمه‌ی عشق و زیبایی است،
و از سوی دیگر، انسانی در سایه که گاه در حاشیه‌ی روایت می‌ماند.
این دوگانگی، چهره‌ی زن را در متون کهن از مرز واقعیت بیرون می‌برد و به قلمرو اسطوره و نماد می‌کشاند.
موضوع نویسنده
Serenya
سطح
3
سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
کاربر ویژه انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- Sep
- 1,210
- 8,182
- مدال‌ها
- 5
در اسطوره‌های ایرانی، زن نه موجودی فرودست، بلکه نیرویی کیهانی است.
نمونه‌اش سپندارمذ (Spandarmad)، ایزدبانوی زمین و بردباری، که مادر و پناه هستی است.
در اوستا، زن با مفهوم «زمین» و «باروری» یکی‌ست؛
نشانه‌ی پایداری، زایش و تداوم حیات.
در داستان‌های حماسی، مانند رودابه، تهمینه و فرنگیس در شاهنامه،
زن نه تنها نقش معشوق یا مادر را دارد، بلکه در تصمیم‌های سرنوشت‌ساز حضور دارد.
رودابه با شجاعت در برابر پدر می‌ایستد تا با زال ازدواج کند — حرکتی که در زمان خود نماد استقلال و عشق آگاهانه است.
تهمینه، با آمدن شبانه نزد رستم، نماد جسارت زنانه‌ای است که عشق را از پس حصارهای اجتماعی فریاد می‌زند.
نمونه‌اش سپندارمذ (Spandarmad)، ایزدبانوی زمین و بردباری، که مادر و پناه هستی است.
در اوستا، زن با مفهوم «زمین» و «باروری» یکی‌ست؛
نشانه‌ی پایداری، زایش و تداوم حیات.
در داستان‌های حماسی، مانند رودابه، تهمینه و فرنگیس در شاهنامه،
زن نه تنها نقش معشوق یا مادر را دارد، بلکه در تصمیم‌های سرنوشت‌ساز حضور دارد.
رودابه با شجاعت در برابر پدر می‌ایستد تا با زال ازدواج کند — حرکتی که در زمان خود نماد استقلال و عشق آگاهانه است.
تهمینه، با آمدن شبانه نزد رستم، نماد جسارت زنانه‌ای است که عشق را از پس حصارهای اجتماعی فریاد می‌زند.
موضوع نویسنده
Serenya
سطح
3
سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
کاربر ویژه انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- Sep
- 1,210
- 8,182
- مدال‌ها
- 5
در گذار از اسطوره به ادبیات کلاسیک، تصویر زن دگرگون می‌شود.
در قرون میانه، با غلبه‌ی عرفان و اخلاق‌گرایی دینی، زن از واقعیت به نماد تبدیل می‌شود.
در شعر عارفان، زن دیگر شخص نیست، بلکه نماد حقیقت و جمال الهی است.
وقتی مولوی می‌گوید:
در قرون میانه، با غلبه‌ی عرفان و اخلاق‌گرایی دینی، زن از واقعیت به نماد تبدیل می‌شود.
در شعر عارفان، زن دیگر شخص نیست، بلکه نماد حقیقت و جمال الهی است.
وقتی مولوی می‌گوید:
موضوع نویسنده
Serenya
سطح
3
سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
کاربر ویژه انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- Sep
- 1,210
- 8,182
- مدال‌ها
- 5
«عشق آن شعله‌ست کاندر جان برفروخت / هرچه جز معشوق، باقی جمله سوخت»
و در جای دیگر از زن به عنوان تجلی لطافت خداوندی یاد می‌کند،
در واقع زن را از مرز جسم عبور داده و او را «آینه‌ی صفات الهی» کرده است.
و در جای دیگر از زن به عنوان تجلی لطافت خداوندی یاد می‌کند،
در واقع زن را از مرز جسم عبور داده و او را «آینه‌ی صفات الهی» کرده است.