DSLR یا بدون آینه؟​

هر یک از این دو نوع دوربین مزایا و معایب خودشان را برای عکاسی پرتره دارند. اگر قصدتان عکاسی تفننی و غیر حرفه ای است، می توانید به سراغ دوربین های DSLR بروید. قیمت اقتصادی، تنوع زیاد لنز و کیفیت عکس عالی از مهمترین برتری های این دوربین ها هستند. حتی DSLR های رده مبتدی نیز کیفیت تصویر عالی و قابلیت ایجاد بوکه های قوی دارند. اما قطعا گزینه های رده بالاتر هم وجود دارند که می توانید بسته به نیازتان یکی از آن ها را انتخاب کنید.

اگر قصد دارید عکاسی پرتره را بصورت بسیار حرفه ای انجام دهید در انتخاب دوربین های بدون آینه شک نکنید. تعداد نقاط فوکوس بسیار بالای این دوربین ها شارپ ماندن سوژه شما را در هر شرایطی تضمین می کند. بطور مثال دوربین فول فریم سونی A7 III دارای 693 نقطه فوکوس است که تقریبا سرتاسر کادر شما را می پوشاند. چنین قابلیتی در عکاسی از سوژه های با تحرک زیاد مانند عکاسی پرتره کودک یا عکاسی های فشن و تبلیغاتی بسیار به عکاس کمک خواهد کرد.



از طرف دیگر دوربین های بدون آینه با داشتن امکانات ویژه‌ای همچون «فوکوس روی چشم» ، می‌توانند در کسری از ثانیه عمل فوکوس را انجام دهند؛ برای واضح نگه داشتن چشم ها در عکاسی های مدلینگ استودیویی، که بعضا چندین عکس در هر ثانیه گرفته می شود و سوژه دائما در حال تغییر پوز یا ژست است، داشتن چنین قابلیتی صددرصد حیاتی است.

لنزهای مناسب عکاسی پرتره​

عواملی که تحت تاثیر نوع لنز هستند به سه گروه اصلی تقسیم می شوند که در زیر به بررسی هر یک پرداخته ایم:

دیافراگم​

مهمترین عامل در ایجاد یک بوکه خوب میزان گشودگی دیافراگم لنز است. هرچه این گشودگی بیشتر باشد و عدد دیافراگم کوچکتر باشد شما بوکه بیشتر و قویتری خواهید داشت.

بطور مثال، در یک فاصله کانونی ثابت، بوکه ایجاد شده با یک لنز دارای دیافراگم f/1.8 بسیار بیشتر از بوکه لنزی با گشودگی دیافراگم f/5.6 است. همچنین این بازتر بودن دیافراگم کمک می کند نور بیشتری به دوربین وارد شود و بتوانید حساسیت سنسور (یا ISO) را هم پایین‌تر بیاورید؛ به این ترتیب نویز عکس هم کاهش پیدا می‌کند و می‌توانید جزئیات بهتری از صورت ثبت کنید.

فاصله کانونی​

پارامتر موثر دیگر در انتخاب لنز، فاصله کانونی مناسب است. فاصله کانونی ایده آل برای عکاسی های پرتره نیم تنه یا تمام قد، چیزی بین 50 تا 85 میلیمتر است. برای پرتره های کلوزآپ این فاصله کانونی میتواند حتی تا 135 یا 200 میلیمتر هم افزایش پیدا کند.

اما چرا لنز باید اینقدر تله (Tele) باشد؟​

دلیل آن در ایجاد انحنا یا دیستورشن نهفته است. وقتی شما با یک لنز واید و از فاصله نزدیک عکاسی کنید، صورت دفرمه می شود و تغییر شکل می دهد؛ بینی بزرگتر از حالت واقعی دیده می شود و چشم ها نیز حالت غیر طبیعی پیدا می کنند. اما با استفاده از یک لنز تله با فاصله کانونی بالا، صورت بسیار تخت تر و نزدیک تر به حالت طبیعی ثبت می شود.

به همین دلیل لنزهایی مثل 24-70 نیکون و 70-200 کنون در بین عکاسان پرتره بسیار محبوب هستند.

در تصویر زیر می توانید تاثیر این تغییر در فاصله کانونی را به خوبی مشاهده کنید.

سایر تجهیزات مناسب عکس پرتره​

بغیر از دوربین و لنز که طبیعتا اساسی ترین تجهیزات برای عکاسی پرتره هستند، تجهیزات دیگری نیز وجود دارند که می توانید از آنها برای بهبود کیفیت کارتان بهره ببرید. در زیر به برخی از این ادوات و کاربردشان اشاره شده است.

حداکثر استفاده از نور به کمک رفلکتورها​

برای ایجاد تعادل بین نقاط سایه و روشن صورت می‌توانید از یک پک رفلکتور کمک بگیرید. این رفلکتورها در ابعاد مختلف و در پک های تکی، سه تایی، و یا پنج تایی ارئه می شود که پک های پنج تایی شامل لایه های طلایی، نقره ای، سفید ، مشکی و نیمه شفاف هستند. لایه نیمه شفاف که آن را دیفیوزر (Diffuser) نیز می نامند عموما لایه اصلی است، و لایه های دیگر روی آن زیپ می شوند.



شما به کمک دیفیوزر می تواند نور تابیده شده از منابع نور نقطه ای (مانند لامپ های منازل یا خورشید) که سایه های تیز و خشنی تولید می کنند را پخش کرده، و سایه های روی صورت را نرم تر کنید. گاهی همین تغییر به ظاهر کوچک می تواند کیفیت پرتره های شما را از این رو به آن رو کند.

برای برخی از این دیفیوزر ها یک دسته کوچک نیز طراحی شده تا شما بتوانید با یک دست دوربین را کنترل کنید و با دست دیگر رفلکتور یا دیفیوزر را نگه دارید. البته بسته به شرایط می توانید حتی از خود مدل هم برای نگه داشتن رفلکتور کمک بگیرید.

فلاش اکسترنال​

شک نکنید که بدترین گزینه برای نورپردازی یک عکس پرتره فلاش روی دوربین تان است!

چرا که سایه های بسیار خشن و ناخوشایند روی گردن و صورت ایجاد کرده و همچنین صورت را بسیار تخت میکند و عمق و بُعد آن را از بین می برد. برای داشتن یک نور خوب باید بتوانید روی زاویه تابش آن کنترل کامل داشته باشید. قطعا گزینه ایده‌آل یک ست فلاش استودیویی خواهد بود، اما شاید تهیه آن برای همه مقدور یا منطقی نباشد.

گزینه بعدی استفاده از یک فلاش اکسترنال یا معروف به اسپیدلایت است. بهتر است نوعی را تهیه کنید که سَری یا هد آن علاوه بر حرکت به بالا و پایین، قابلیت حرکت به طرفین را نیز داشته باشد. برای بدست آوردن یک نور خوب و ملایم می توانید از تکنیک بازتاب (یا Bounce) استفاده کنید. به این شکل که نور را به دیوار کنار سوژه یا سقف اتاق بتابانید و با بازتاب آن صورت سوژه را روشن کنید. با این روش سقف یا دیوار مانند یک سافت باکس بسیار بزرگ عمل می کند و سایه هایی بسیار نرم و عالی روی صورت ایجاد می شود.



در مورد سایر روش های نورپردازی بدون تجهیزات اضافی در بخش بعدی بیشتر صحبت خواهیم کرد.

نورپردازی در عکاسی پرتره​

معمولا نورپردازی در عکاسی، حتی از خود دوربین هم مهم تر است و این اهمیت در عکاسی پرتره به اوج خود می رسد. شما با یک جایگذاری دوربین مشابه و ژست یکسان، تنها با تغییر زوایای نور میتوانید حس ها و فضای کاملا متفاوتی را ثبت کنید. این تغییرات می توانند شامل تغییر موقعیت نور و زوایای تابش، تغییر نوع نور، تغییر رنگ و یا تغییر شدت آن باشد. در ادامه به تاثیر هر کدام در عکاسی پرتره خواهیم پرداخت.

در نورپردازی همیشه تلاش کنید سوژه را تا حد ممکن از پس زمینه جدا کنید. اگر این کار را به درستی انجام دهید عکسی با عمق خیلی خوب خواهید داشت که تخت به نظر نمیرسد. این جداسازی در نود درصد مواقع با کنتراست و ایجاد تفاوت در روشنایی سوژه و پس زمینه ایجاد می شود. در باقی موارد هم می توانید برای جداسازی از اختلاف رنگ لباس یا رنگ موهای مدل با پس زمینه کمک بگیرید.

دو پیشنهاد برای داشتن یک نور عالی بدون یک ریال هزینه​

راه حل اول:

اگر برای عکاسی فضای باز و خارج از منزل را انتخاب کرده اید، ترجیحا این کار را در یک روز ابری انجام دهید. نور خورشید در حالت عادی یک نور کاملا نقطه ای است که سایه هایی بسیار تیز و خشن تولید میکند. اما ابرها در آسمان درست مانند یک سافت باکس عظیم عمل کرده و نور خورشید را پخش میکنند.



با این حال اگر مجبور هستید در هوای آفتابی عکاسی کنید، سعی کنید سوژه در زیر سایه قرار دهید. این کار هم کم و بیش نتیجه ای مانند هوای ابری ایجاد میکند.

راه حل دوم:

اگر در فضای داخلی عکاسی می کنید، بهترین گزینه برای ایجاد یک نور نرم و یک دست پنجره ها هستند. از سوژه بخواهید با فاصله و زاویه مناسبی نسبت به پنجره بایستد. پنجره های جنوبی برای این کار فوق العاده هستند و از تاثیر نور آن ها در ارتقای کیفیت عکس تان شگفت زده خواهید شد.