در قانون مدنی از مواد 1275 الی 1283 آثار اقرار و این که چه زمانی اقرار معتبر و دارای آثار است و چه زمانی اقرار فاقد اعتبار و غیر معتبر می باشد بیان شده است :

- هرکس اقرار به حقی برای غیر کند ملزم به اقرار خود خواهد بود یعنی اگر فردی به ضرر خود و به نفع دیگری مطلبی را بیان کند اقرار او معتبر است و ملزم به آن و آثار آن خواهد بود .

- اقرار هر فرد فقط نسبت به خود و فردی که اقرار به نفع او شده است نافذ خواهد بود و دارای اثر است نه نسبت به دیگران مگر اینکه قاضی تشخیص دهد یا قانون تعیین کرده باشد .

- فرد در خارج از دادگاه اقرار به امری کند می توان با شهادت شهود ثابت کرد این در صورتی است که در دادگاه دعوای مطرح باشد و خود دعوا را با شهادت شهود بتوان اثبات کرد . به عنوان مثال اگر فردی در خیابان در حضور دو شاهد بگوید که به دیگری وجهی را باید بپردازد و این ادعای طلبکار بودن در دادگاه با شهادت شهود قابل اثبات باشد ، اقرار نیز قابل اثبات می باشد .

- نوشتن دین ( طلب ) در دفتر تجارت به منزله اقرار کتبی است . اگر تاجر در دفتر تجاری خود طلبی که نسبت به اشخاص دارد را نوشته باشد به عنوان ابلاغ کتبی پذیرفته می شود در ماده 1280 قانون مدنی نیز اقرار کتبی را در حکم اقرار شفاهی بیان کرده است .