دقت کنید که بحث اجرای وصیّت زمانی مطرح می شود که فرد در قید حیات نیست.

برای مثال: فرد در حال حاضر در زمان حیات وصیتی می نویسد اما تا زمانی که فوت نشده است می تواند از آن منصرف شود لذا وقتی می گوییم وصیّت، منظور پس از مرگ فرد است چون در زمان حیات فرد می تواند درباره تمام اموال خود تصمیم بگیرد اصلا می تواند تمام اموال خود را به کسی ببخشد و اشکالی ندارد.
اما اگر وصیّت کند برای پس از مرگش در اینجا قانون محدودیت قائل شده است و می گوید فرد از تمام اموال خود فقط می تواند تا یک سوم آن وصیّت کند و اگر بیشتر از آن وصیّت کند صحیح نیست و وقتی صحیح است که ورثه او رضایت بدهند اما دقت کنید که در فرضی که فرد اصلا ورثه ای ندارد در اینکه آیا می تواند به تمام اموال خود وصیّت کند یا خیر اگر چه اختلاف است بین علمای فقه و حقوق اما برخی قائل اند که فرد بدون ورثه در وصیّت کردن اموال خود محدودیتی نخواهد داشت و می تواند تمام اموال خود را وصیّت کند.