آموزشی آموزش اصول گویندگی

[خاتون]

آکسان گذاری چیست؟

آکسان گذاری یا برجسته کردن کلمات را این گونه تشریح می دهیم:
هر جمله ای در دل خود، یک آهنگ و مفهوم خاصی دارد. آنچه که مفهوم نهایی جمله را می رساند، بر دوش یک کلمه در جمله است. این نکته معمولا از نظر مردن پنهان است و بسیاری از مردم آن را نمی دانند. با رعایت نکردن آکسان گذاری در جمله و عمل تقطیع، از انتقال معنا و مفهوم درست مقاصد خود در قالب جملات باز خواهید ماند.
این مساله در جملات هم صدق می کند و در بین چندین جمله، معمولا یک جمله وجود دارد که بیش از سایر جملات از اهمیت برخوردار است و بار معنایی کلی پاراگراف را به دوش می کشد که باید به درستی تشخیص داده شود و اجرا گردد.
در رابطه با انواع کلمات هم، باید دانست که یک حرف از بین سایر حروف، از اهمیت بیشتری برخوردار است که تکیه گاه اصلی و استرس بیان، بر روی آن قرار می گیرد تا مفهوم انتقال یابد.
آکسان گذاری و یا همان برجسته کردن کلمات، در واقع همان تاکید یا فشاری است که بر روی یک کلمه ایراد می شود تا منظور کلی جمله به درستی انتقال داده شود، البته این موضوع مرتبط با نوع دیالوگ و گفتاری است که با طرف مقابل برقرار می کنید و در جملات مختلف ممکن است متفاوت باشد
.فواید آکسان گذاری

فوائد آکسان گذاری را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

انتقال درست پیام حسی

انتقال صحیح مفهوم معنایی

کمک به لحن درست صدا

ممانعت از یکنواختی کلام

برای آکسان گذاری باید به نوع جمله مورد نظر دقت کافی داشته باشید، یعنی اگر جمله شما تعجبی است، تاکید بر روی مفعول جمله باشد. به عنوان مثال: شما کتاب را خواندی! تاکید بر روی کلمه کتاب است. زیرا در این جمله کتاب خوانده شده است.
در جملات پرسشی، مانند: امسال کتاب چاپ می شود؟ تاکید بر روی قید مکان یا زمانی است که در جمله بدان تاکید شده است. کلمه امسال در این جمله، با تاکید بیشتری گفته می شود تا مفهوم تعجب را به درستی انتقال دهد.

آکسان گذاری روشی برای انتقال صحیح کلمات:

برای انتقال صحیح مضمون جملات و کلمات، باید به نوع آهنگ واژه، تلفظ صحیح واژه و تن صدای خود دقت کافی اعمال کنید. آکسان گذاری صحیح باعث می شود جملاتی که از سوی شما ابراز می شوند، دارای کشش و نفوذ بیشتری باشند و به هنگام ادا شدن از سوی شما، مخاطبان را به سمت شما بکشاند.
نکات مربوط به جمله، کلمه و تن صدا،در دو نکته خلاصه می شوند:

صدای خود را تربیت کنید؛ یعنی اینکه بدانید در کجا باید کلامتان شدت بگیرد و در کجا باید آرام و آهسته باشد.

قبل از اینکه واژه ی مد نظر و تاکیدی را بیان کنید، سعی کنید یک مکث کوتاه 3 الی 5 ثانیه ای قبل از آن داشته باشید.

 

[خاتون]

⚫نکاتی برای مراقبت از صوت:

- مصرف مناسب مایعات
- مرطوب نگه داشتن متناسب محیط
- عدم مصرف دخانیات
- استفاده عاقلانه از صدا
- مصرف غلات کامل ، میوه و سبزیجات
- خواب راحت و کافی
- ورزش مناسب
- کاهش مصرف شکر و نمک

 

[نهال رادان]

📙📘📗حرکات نادرست در سخنرانی و گویندگی

در اینجا به ۶ حرکت کُشنده که انجام آن باعث می شود مستمعین نسبت به گفته های ‌شما بی اهمیت شده و تحت تاثیر قرار نگیرند اشاره می‌کنیم.

سعی نمایید از انجام آنها اجتناب کنید، آنگاه با یک چنین کار کوچکی تغییرات ‌چشمگیری در زندگی شما به وجود خواهد آمد.‌

۱- نگاه به زمین به جای مخاطبان :

این کار یعنی اینکه شما دچار کمبود اعتماد به نفس هستید، برای سخنرانی آماده نیستید و به همین دلـیـل عـصبی و ‌دستپاچه شده اید.‌ در طول سخنرانی در حدود ۹۰ درصد از کل زمان را به چشم های حضار نگاه کنید. بسیاری از افراد بیشتر وقت ‌خود را صرف نگاه کردن به زمین، پرده اسلاید و یا میزی که پیش روی آنها قرار دارد، می کنند. رهبران و مدیران موفق در حین ‌صحبت کردن مستقیما به چشم های شنوندگان خود نگاه می کنند.‌

۲- خمیدگی :

باداشتن چنین حالتی یعنی شما فاقد قدرت هستید و اعتماد به نفس خود را ازدست داده اید.‌ اگر قرار است در طول مدت سخنرانی در جایی ثابت بایستید، بهتر است پاهای خود را به عرض شانه باز کنید ‌و اندکی به سمت جلو گرایش داشته باشید. در این حالت شانه ها نیز باید اندکی به سمت جلو متمایل شوند. در این ‌وضعیت شما اندکی مردانه تر جلوه می کنید. توجه داشته باشید که سر و ستون فقرات باید راست باشد. سعی کنید از ‌تریبون و یا سکویی که در جلوی شما قرار دارد به عنوان دستاویزی برای تکیه دادن استفاده نکنید.‌

 

[نهال رادان]

۳- تکان خوردن، جنبیدن و پیچ و تاب خوردن :

اگر شما مدام تکان بخورید مفهومش این است که شما عصبی، دستپاچه و نا آرام بوده و از آمادگی لازم برخوردار نیستید.‌ از تکان خوردن، دست بکشید. تکان های بی جا و بی مورد هیچ هدفی را در بر ندارند. این کارها کمبود صلاحیت و شایستگی و عدم توانایی ‌کنترل امور را بیان می کند.

۴- بی حرکت ایستادن :

این روش هم نشان می‌دهد شما انعطاف پذیر نبوده و فرد کسل کننده، بی انرژی و خسته کننده ای هستید. سعی کنید راه بروید، حرکت کنید. بیشتر افرادی که برای آموزش آداب سخنرانی مراجعه می‌کنند، دارای ‌این تصور غلط هستند که یک سخنران خوب باید سفت و سخت بر سر جای خود میخکوب شود. روشی که به آنها توصیه می‌شود این است که نه تنها راه رفتن قابل قبول است، بلکه خوشایند نیز می‌باشد. بسیاری از تجار بزرگ به میان مردم می روند و ‌دائما در حال حرکت هستند؛ البته حرکت هدفمند!
شاید یک سخنران پویا و پر انرژی برای هدف خاصی از یک سمت اتاق به ‌طرف دیگر آن حرکت کند، اما اگر هیچ کسی درآن قسمت از اتاق حضور نداشته باشد بالطبع این حرکت او بی مورد ‌است و جزء موارد هدفمند به شمارنمی آید. علت اینکه من به متقاضیان خود پیشنهاد می کنم که قسمت کوتاهی از ‌سخنرانی هایشان را ضبط کنند نیز این است که می خواهم بدانم آیا حرکات خارج از محدوده انجام می دهند یا خیر؟‌

 

[نهال رادان]

۵- قرار دادن دست‌ها در داخل جیب :

چنین حالتی به این مفهوم است که شما علاقه خاصی به مطلب مورد بحث ندارید و غیر متعهد و نا آرام هستید.‌در این قسمت راه حل ساده ای برای شما داریم؛ دست های خود را از جیبتان در آورید.
تجار بزرگ هیچ گاه در ‌حین سخنرانی هردو دست خود را درون جیب هایشان قرار نمی دهند. قرار دادن یکی از دست ها در داخل جیب، در زمانی ‌که با دست دیگر در حال ژست و فیگور گرفتن هستید، قابل قبول می باشد.‌

۶- استفاده از ژست های ساختگی :

خیلی خوب است که بتوانید ژست های متفاوتی به خود بگیرید، فقط باید توجه داشته باشید که این کار را به ‌حد افراطی انجام ندهید. پژوهش ها ثـابت کرده اند ژست هایی که افراد به خود می گیرند منعکس کننده افکار بسیار ‌پیچیده ای است و همین ژست ها هستند که صلاحیت و شایستگی شما را به شنوندگان نشان می دهند. اما زمانی‌که از ‌ایما و اشاره های ساختگی استفاده می کنید، درست مثل انسان های متزور و ریا کار جلوه خواهید کرد.
‌
به عنوان مثال آقای بوش همیشه در سخنرانی های خود از ژست هایی استفاده می کرد که هیچ ارتباطی با گفته های او ‌نداشت. شاید او بیش از اندازه تحت آموزش قرار گرفته بود. درست مثل زمانی که صدا یک چیز باشد و تصویر چیز دیگر.

 

[نهال رادان]

📙📘📗روش جلوگیری از بیرون جهیدن آب دهان موقع حرف زدن

خیلی افراد بطور غیرعمدی موقع حرف زدن قطراتی از بزاق دهانشان بیرون می‌ریزد. با اینکه این مسئله می‌تواند موجب خجالت شود اما راه‌های ساده‌ای برای برطرف‌ کردن آن وجود دارد.

این نوع بیرون جهیدن آب دهان معمولاً به دلیل ترشح بیش از اندازه بزاق اتفاق می افتد که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. غذاها یا نوشیدنی‌های قندی می‌تواند موجب ترشح بی اندازه بزاق شود؛ همینطور اضطراب. اما بعضی افراد کلاً ترشح بزاقشان بیشتر از دیگران است و باید یاد بگیرند که چطور با آن کنار بیایند.

دستورالعمل:

۱. آرام‌تر حرف بزنید. وقتی هیجان‌زده می‌شوید، این احتمال وجود دارد که سرعت حرف زدنتان را بیشتر کنید. این باعث می‌شود کلماتی را نیمه ادا کنید یا صداها یا کلماتی غیرعادی به زبان آورید. وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است تصادفاً آب دهانتان به بیرون بجهد کنید. وقتی چنین حسی در مکالمه به شما دست داد، سعی کنید سرعت حرف زدنتان را پایین بیاورید. با این روش خواهید دید که احتمال بروز آن مشکل کمتر خواهد شد.

۲. روی قورت دادن آب دهانتان تمرکز کنید. در بعضی موقعیت‌ها، ممکن است بزاق بیشتری ترشح کنید؛ این می‌تواند بخاطر عصب‌ها یا حتی دمای بدنتان باشد. اگر احساس می‌کنید که بزاقتان خیلی زیاد شده است، به خودتان یادآور شوید که بیشتر از قبل آب دهانتان را قورت دهید. با اینکه قورت دادن آب دهان عملی غیرارادی است، اما باید آن را ارادی انجام دهید. اما آنقدر روی آن تمرکز نکنید که حرف زدنتان یادتان برود. این کار را بین جملاتتان انجام دهید.

۳. قبل از اینکه حرف بزنید، تصمیم بگیرید که چه می‌خواهید بگویید. اگر مطمئن نباشید که چه می‌خواهید بگویید، ممکن است کلمات را درست ادا نکنید. حتماً وقت بگذارید و قبل از این صحبت را شروع کنید، در مورد چیزهایی که می‌خواهید بگویید فکر کنید. در بیشتر مواقع، نیازی به پاسخ دادن سریع نیست. سعی کنید بیشتر به کیفیت حرف‌هایتان توجه داشته باشید تا سرعت حرف زدنتان.

 

[نهال رادان]

۴. برای گفتاردرمانی نزد متخصص بروید. ممکن است مشکل نوک زبانی حرف زدن داشته باشید که باعث می‌شود موقع ادای بعضی حروف (مثل س) بریده بریده حرف بزنید. ممکن است دلیل بیرون جهیدن آب موقع حرف زدن همین باشد. متخصص می‌تواند کمکتان کند هر مشکل گفتاری خود را از بین ببرید و بدون ترس حرف بزنید.

اگر هنوز هم تصور می‌کنید که ترشح بزاقتان بیشتر از حد عادی است، برای اطلاعات بیشتر بهتر است به پزشکتان مراجعه کنید.

 

[نهال رادان]

📙📘📗شناخت حنجره وتارهای صوتی.

📗 زبان پاروی دهان است و دهان اقیانوس، دندان تصفیه صداست.
یکی از تفاوتهای اصلی بین انسانها و حیوانات نعمت گفتگو و تکلم است و مهمترین راه ارتباط انسانها با یکدیگر از راه تکلم صورت می گیرد. این به دلیل تکامل ساختمان حنجره در انسان است.
جعبه مولد صدا، حنجره است. عضو لوله ای شکل است که در قسمت جلوی گردن و در مقابل مهره های سوم، چهارم، پنجم و ششم گردنی قرار دارد. همچنین حنجره یکی از قسمت های مهم لوله تنفسی است که از سمت بالا با حلق و از سمت پایین با نای مرتبط می باشد.
حنجره انسان از پیچیدگی و ظرافت آناتومیک و فیزیولوژی خاصی برخوردار است. تولید صوت ناشی از برخورد هوای بازدم به تارهای صوتی تحتانی است. هوا وارد حلق شده، سپس از نای می گذرد و به ریه می رسد، در شش ها جمع می شود وسپس در بازگشت در برخورد با تارهای صوتی، صوت تولید می شود.
البته این تکته تاکید می شود که تولید صدا توسط دستگاه حنجره صورت می گیرد . تارهای صوتی مهمترین ساختار حنجره است.
تارهای تحتانی در مردان به طول 20 تا35 میلیمتر و در زنان 15 تا 20 میلیمتر می باشدو همین علت تغییر محسوس در صدای زن و مرد است. تارهای صوتی در فضای یونیزه قرار دارند و مانند کلاویه های پیانوست. در حال عادی مانند میخ ایستاده اند و غیر قابل عمل شدن است.
فریادزدن و جیغ زدن باعث انحنا در تارهای صوتی شده و صدا را دورگه می کند. نکته قابل توجه این است که صدای خوب یعنی تنفس خوب.
کهولت در صدای سالمندان به دلیل پیری تارهای صوتی نیست زیرا تارهای صوتی هرگز پیر نمی شوند، بلکه به دلیل کهولت و سختی تنفس آنهاست. تارهای صوتی هر ک.س به اندازه تنفسش عمل می کند.
تنفس در گویندگی فقط از راه بینی صورت می گیرد و بینی همیشه باید تمیز و مرطوب باشد. دهان یک گوینده نباید باز باشد.

تارهای صوتی در خانمها مثل موم به هم چسبیده اند و هوا جریان پیدا نمی کند و بین 130 تا140 تار صوتیست. تارهای صوتی آقایان 86 تا 90است که هوا را به راحتی عبور می دهد و موجب بم شدن صدا می شود.

 

[نهال رادان]

📘📙📔غضروف های دستگاه حنجره


در قسمت قبل با حنجره آشنا شدیم ،
دریافتیم که تولید صدا از دستگاه حنجره است. ابعاد حنجره بر حسب سن و جنس افراد متغیر است. اسکلت حنجره از چند غضروف تشکیل شده است. این غضروفها توسط رشته های عضلانی به یکدیگر متصل هستند و با حرکت خود، اعمال حنجره را انجام می دهند. البته به غیر از غضروفها و عضلات، حنجره از قسمت های دیگری از جمله اعصاب مغزی، رگهای خونی و... برخوردار است که این قسمت ها به همراه عضلات و غضروفها در نهایت ساختار اصلی حنجره را که لوله ای شکل است تشکیل می دهد. تارهای صوتی مهمترین ساختار حنجره اند . زیرا نقطه شروع تولید صداست . تارهای صوتی دو نوار محکم از بافت اند که از جلو به عقب می روند.
غضروفهای حنجره :
حنجره شامل سه غضروف منفرد و سه غضروف زوج است. یکی از غضروفهای منفرد حنجره، تیروئید نام دارد. این غضروف بزرگ ترین غضروف حنجره به شمار می آید و غضروفی است به شکل یک کتاب نیمه باز که در قسمت جلو یک زاویه 90 درجه در مردان و 120 درجه در زمان بلوغ را تشکیل می دهد که موجب تغییرات تارهای صوتی در سن بلوغ می شود. برجستگی ناشی ازاین زاویه سیب آدم نامیده می شود.
غضروف انگشتری نیز یکی دیگر از غضروفهای منفرد است. غضروف انگشتری در قسمت عقب وسیع تر از قسمت جلو است و به همین دلیل شبیه یک حلقه انگشتر می ماند. طول و عرض این غضروف 2 سانتی متر و ضخامت آن تقریباً 3 میلیمتر است. این غضروف در قسمت پایین غضروف تیروئید قرار دارد. از جمله غضروفهای زوج حنجره نیز می توان از غضروف هرمی نام برد که شکلی شبیه هرم داشته و روی غضروف انگشتری مفصل می شود. سایر غضروفهای حنجره به نام های اپی گلوت، قرنی و میخی می باشد.

 

[نهال رادان]

عضلات حنجره :
عضلات حنجره را می توان به دو دسته تقسیم کرد:1) عضلات بیرونی 2) عضلات درونی
عضلات بیرونی به عضلاتی نازک و روبانی شکل گفته می شود که قسمت های مختلف حنجره را به استخوان های مجاور مانند جناغ سی*ن*ه می چسبانند.عضلات بیرونی حنجره مسئول حرکت حنجره به عنوان یک واحد کلی هستند. بنابراین موقعیت کل حنجره را در گردن تغییر می دهد و باعث بالا و پایین رفتن حنجره می شوند.
عضلات درونی به عضلاتی گفته می شوند که غضروفهای حنجره را بهم وصل می کند و مسئول حرکت غضروفها در ارتباط با یکدیگر هستند.


عضلات بیرونی و درونی در واقع درجهت عکس هم حرکت می کنند. حرکات این عضلات موجب ایجاد صوت شده و در موقع بلع غذا نیز مانع ورود غذا به داخل ریه ها می شوند و در نتیجه از ایجاد مشکلات تنفسی جلوگیری می کنند.