حقوق # آيا اعتياد به ترياك به گونه اي كه مانع كار و امرار معاش زوج نباشد، از موجبات سلب صلاحيت او در حضانت طفل محسوب مي شود يا نه؟

[Puyannnn]

الف) با توجه به اين كه در ماده اصلاحي 1173 قانون مدني كه در آن علاوه بر صحت جسماني، به ترتيب اخلاقي طفل اشاره شده است. زيان ناشي از اعتياد، مسائل روحي و رواني طفل را نيز شامل مي شود كه بر اثر اعتياد پدر، به خطر مي افتد، كه با توجه به عموميت داشتن اين اثر سوء در همه مراتب اعتياد، ما نحن فيه مصداق بند يك ماده مذكور محسوب مي گردد و از موجبات سلب صلاحيت است.
ب) طبق ماده 1168 قانون مدني نگهداري اطفال هم حق و هم تكليف ابوين است كه با توجه به تكليفي بودن حضانت، هر گونه اخلال در انجام تكليف كه اثر سوء جسمي و يا روحي بر طفل داشته باشد، تقصير در تكليف محسوب شده و موجب سلب صلاحيت فرد مقصر مي گردد و مسلما اعتياد به مواد مخدر از هر نوع كه باشد به آثار اجتناب ناپذيري كه در رفتار و روحيه و نحوه برخورد فرد معتاد دارد، مانع عمل به اين تكليف بوده و از موجبات در شايستگي او در حضانت است.
ج)اصل بر مضر بودن اعتياد، نسبت به فرزندان است كه خلاف آن شاذ و نادر بوده و بايد به احتياط اسنقصا و احراز شود، يعني در صورتي كه ثابت شود فرد معتاد است اما به فرض نزديك به محال، اعتيادش مضر به فرزندان نمي باشد، نبايد آن را مستند سلب صلاحيت تلقي نمود.

 

[Puyannnn]

البته نبايد ناديده گرفت كه وصف زيان آور كه قيد اعتياد در بند يك ماده، مرقوم شده است. وصف توضيحي است نه احترازي، يعني بيانگر خاصيت هميشگي موجود در اعتياد است. پس مقصود از زيان آور، اثر دائمي اعتياد است كه از آن انفكاك ناپذير است. بخشي از آثار سوء اعتياد به ترياك بدين شرح است: 1- احساس سرخوشي در طول مدت اثر و بدخلقي و افسردگي پس از آن 2- كاهش يا افزايش شديد فعاليت جسماني و اختلال سيستم گوارشي 3- خشكي و تيرگي پوست و تغيير صدا و اختلال در ساعات خواب و بيداري 4- سلب شخصيت و مسئوليت پذيري و تزلزل سطح هوشياري فرد كه اين موارد آثار و نتايج شوم و اجتناب ناپذيري است كه صلاحيت حضانت فرزندان را از فرد به ويژه از بعد تربيت روحي سلب مي نمايد.