بزرگان تاریخ آگوستوس نخستین امپراتور روم

[اولدوز]

گایوس اکتاویوس تورینوس (به لاتین: Gaius Octavius Thurinus) بنیان‌گذار پرینکیپاته و نخستین امپراتور روم بود. آگوستوس زمام امور امپراتوری روم را از ۲۷ پیش از میلاد تا لحظهٔ مرگ در ۱۴ پس از میلاد بر عهده داشت. وی از نوادگان برادری ژولیوس سزار که وارث و جانشین او بود (ژولیوس سزار دایی مادر گایوس اکتاویوس بود[۱]) و در هنگام مرگ سزار در یونان مستقر بود. اوکتاویوس پس از مرگ سزار و هنگامی که مارکوس آنتونیوس زمام امور رم را بدست گرفت، به رم آمد و به جنگ با او پرداخت. سیسرون سخن‌سرای سرشناس رومی در این زمان چهارده خطابه، ضد آنتونیوس و به پشتیبانی از اکتاویوس (موسوم به فیلیپیکائه) ایراد کرد که بعداً باعث قتل او توسط آنتونیوس (با سکوت اکتاویوس) شد. در نبردی که در شهر مودنا میان طرفداران جمهوری به رهبری پانسا و هیرتیوس دو کنسول روم و اکتاویوس علیه آنتونیوس جانشین خودخوانده سزار رخ داد، ارتش جمهوری پیروز شد. پانسا و هیرتیوس کشته شدند و اکتاویوس پیروزی را تصاحب کرد. بعدها آنتونیوس ابتدا با لپیدوس سپس با اکتاویوس متحد شد، تا علیه آخرین بقایای جمهوری در فیلیپی بجنگند

 

[اولدوز]

گایوس اکتاویوس در سال ۶۳ (پیش از میلاد) زاده شد. جمهوری روم و در زمان نوجوانی گایوس اکتاویوس، درگیر جنگ داخلی خونینی بود که با پیروزی ژولیوس سزار در سال ۴۴ (پیش از میلاد) پایان یافت.[۱]

رابطه ژولیوس سزار با نوه خواهرش نزدیک نبود. اما تصمیم گرفت گایوس اکتاویوس را وارث خود کند و این را در وصیت‌نامه‌اش قید کرد. با قتل ژولیوس سزار، گایوس اکتاویوس در ۱۸ سالگی پول و عنوان ژولیوس سزار را به ارث برد. او نام تازه «گایوس ژولیوس سزار» را برگزید. با اینکه گایوس اکتاویوس جوانی جاه‌طلب و با بلوغ سیاسی بالا بود اما همه موفقیت خود را مدیون نام و نسبتش با سزار بود. کمی بعد، آگوستوس، ژولیوس سزار را «خدا» خواند و به نام خود، عبارت divi filius (به معنی «پسر خدا») را افزود.[۱]

آگوستوس پس از مرگش به جایگاه خدایی ارتقا یافت. اما در دوران زندگی، اجازه نداد کسی او را بپرستد. اما اجازه داد که قرین کردن نامش با رم مجاز باشد به شرط آنکه مراسم نیایش در رم نباشد.

 

[اولدوز]

با وساطت لیپیدوس حکمران اسپانیا، اکتاویوس با آنتونیوس مصالحه کرد و این سه تن دومین حکومت سه نفری را تشکیل دادند.

آنان خزانه‌های خویش را سامان دادند و حقوق سپاهیان را پرداخت کردند و اسامی ۳۰۰ سناتور و ۲۰۰۰ بازرگان را برای کشتن اعلام کردند و برای هریک ۲۵۰۰۰ درهم[نیازمند منبع] پاداش قرار دادند و خونبارترین حکومت هراس را در تاریخ روم برقرار کردند. نام سیسرون در صدر فهرست محکومان توسط آنتونیوس قرار داده شد. اکتاویوس واکنشی نشان نداد و سربازان آنتونیوس او را با وضع دردناکی کشتند و سرش را به دار کشیدند.

در سال ۴۲ (پیش از میلاد)، اکتاویوس و آنتونیوس در تعقیب کاسیوس و بروتوس از کشندگان سزار به مقدونیه رفتند. آنان پس از مدتی مقاومت خودکشی کردند. اکتاویوس به رم بازگشت اما آنتونیوس از آسیا به مصر رفت و در آنجا به همراه کلئوپاترا به خوش‌گذرانی پرداخت. تا جاییکه حتی از پذیرفتن همسرش (خواهر اکتاویوس) نیز خودداری کرد. اکتاویوس در ایتالیا مشغول تحکیم استحکامات شد و چون میانه او و لیپیدوس بر سر سیسیل به هم خورد و لیپیدوس خود را آماده مقاومت در برابر اکتاویوس نمی‌دید، از کار کناره گرفت و امور را به اکتاویوس سپرد.

 

[اولدوز]

در این زمان چون مارکوس آنتونیوس در جنگ برابر اشکانیان شکست خورده بود و عده بسیاری از سپاهیان خود را از دست داده بود و به علت نپذیرفتن خواهر اکتاویوس توسط او، روابط او و اکتاویوس به تیرگی گرایید.

در سال ۳۲ (پیش از میلاد) اکتاویوس با سمت کنسولی فرماندهی کشتی‌های جنگی و سپاهیان رومی را به عهده گرفته و به سوی یونان حرکت کرد تا کار را با آنتونیوس که در یونان به‌سر می‌برد یکسره کند. در سال ۳۱ (پیش از میلاد) در ناحیه آکتیوم (به لاتین: Actium)، ساحل غربی یونان، در یکی از قاطع‌ترین نبردهای تاریخ، نیروی دریایی آنتونیوس و ملکه مصر مرکب از ۵۰۰ کشتی جنگی که ۱۰۰٬۰۰۰ پیاده و ۱۲۰۰۰ سوار آن را پشتیبانی می‌کردند، شکست داد. آنتوان و کلئوپاترا به مصر گریختند و اکتاویوس در تعقیب آنان وارد مصر شد. آنتونیوس چون سستی ملکه و نیروهای خود را دید، خودکشی کرد و ملکه هم پس از دستگیری و اسارت این کار را کرد. مصر به فرمان اکتاویوس یکی از ایالات روم شد.

 

[اولدوز]

اکتاویوس مایل نبود با عنوان پادشاهی حکومت کند و با پیشنهاد سنا لقب آگوستوس (به لاتین: Augustus) را که ویژه خدایان بود، پذیرفت.[۱] او عنوان امپراتور را به عنوان خود افزود.

گایوس اکتاویوس یکی از مهم‌ترین گسترانندگان امپراتوری روم بود. او از هنگام مرگ ژولیوس سزار تا شکست مارک آنتونی، برای ۱۳ سال تقریباً بی‌وقفه در جنگ بود.[۱] آگوستوس برای توسعه و حفظ قلمروی روم لژیون‌های ثابتی را به استخدام روم درآورد و تعدادی زیادی لژیون جدید را تأسیس کرد. وی الگوی نظامی مهمی را بر مبنای تقسیم ارتش روم در بریتانیا، حوزه راین، حوزه دانوب، ارتش فرآت، ارتش مصر و ارتش آفریقا پدیدآورد.[۴]

آگوستوس جنگ‌سالاری بی‌رحم و خون‌ریز بود. نام آگوستوس، ترس به دل‌ها می‌انداخت. او دستور قتل مخالفان سیاسی خود را صادر می‌کرد. گفته می‌شود او با دست خود، چشم کسی را از کاسه درآورده است.

 

[اولدوز]

آگوستوس یکی از مهم‌ترین و موفق‌ترین کاربران پروپاگاندا در دوران خود بود. آگوستوس در توجیه حکم‌رانی بی‌رحمانه خود می‌گفت که فقط او است که می‌تواند پس از این همه جنگ، صلح را به ارمغان بیاورد.

 

[اولدوز]

برای آگوستوس مهم بود که مردم، مشروعیت حکومت او را بپذیرند و استدلال می‌کرد که قدرت او مطلق است چون مردم این را خواسته‌اند و پادشاهی او بر خلاف میل باطنی و به اصرار مردم است. برای این کار، در سال ۲۷ (پیش از میلاد) در سنای روم نطقی کرد و گفت: «خود البته می‌بینید که در توان من هست بر شما حکومت کنم اما دیگر نباید شما را رهبری کنم، خیر، من کاملاً ترک مقام می‌کنم و همه چیز را به شما وامی‌گذارم». با برنامه از پیش‌تایین‌شده، سناتورها فریاد زدند و برای دولت پادشاهی التماس کردند. در نتیجه، آگوستوس نیز مجبور شد که قدرت خود را مطلقه کند. در همین مراسم، با تصویب سنا، به آگوستوس لقب «پادشاه» داده شد. ۲۵ سال پس از آن نیز به آگوستوس، لقب پدر ملت دادند.

 

[اولدوز]

در زمان حکومت آگوستوس، رم از شهری خشتی به شهری مرمرین تبدیل شد و خیلی زود سراسر امپراتوری، از آن شهر تقلید کرد. بناهای‌های باشکوه از جمله آرام‌گاه زیبای او، دیگران را به تحسین و شگفتی وامی‌داشت.[۱]

شاعران هم در وصف شکوه و بزرگی امپراتور، شعر می‌سرودند. ویرژیل حماسه ملی انه‌اید را به افتخار او نوشت. در سراسر امپراتوری روم، مجسمه‌ها و نقاشی‌های اسطوره‌ای شبیه به آگوستوس، ساخته می‌شدند.[۱]

جواهرات، ظروف غذا و هر وسیله خانگی که تولید انبوه می‌شد، و سکه تصویر آگوستوس را داشتند. مردم او را همه‌جا و همه‌وقت می‌دیدند

 

[اولدوز]

آگوستوس در همه دوران حکومت خود از هیچ خرجی برای برگزاری سیرک، جشن و نمایش برای توده‌های رمی فروگذار نکرد. او می‌دانست که با نان و سیرک می‌تواند دهان مردم را ببندد. تا جایی که پس از مرگ ژولیوس سزار و وقفه در کار حکومت، از ثروتمندان پول قرض کرد تا به هر شهروند پولی بدهد و با نمایش‌های پر زرق‌وبرق جنگ گلادیاتورها و جانوران وحشی آنها را سرگرم کند. آگوستوس تلاش می‌کرد از بریز و بپاش متظاهرانه در زندگی شخصی خود، خودداری کند

 

[اولدوز]

در روم باستان، دنباله‌دارها را بدشگون می‌پنداشتند. اما یک‌بار در هنگام برگزاری مسابقاتی که به افتخار ژولیوس سزار برپا می‌شد دنباله‌داری در آسمان پدیدار شد. آگوستوس گفت که این ژولیوس سزار است که به آسمان‌ها عروج می‌کند. سپس ستاره‌ای را به مجسمه ژولیوس سزار در وسط شهر رم افزود. آن دنباله‌دار هنوز هم به دنباله‌دار سزار شناخته می‌شود