روانشناسی اختلال عصبی تکوینی

[DELVIN]

 

[DELVIN]

اختلال عصبی تکوینی یا اختلال عصبی رشدی (به انگلیسی: Neurodevelopmental disorder) یک اختلال ذهنی است. یک اختلال روانی است که به اختلالات عملکردی مغز که بر احساس، توانایی یادگیری، خویشتن داری، حافظه و هرچه که در افراد توسعه می‌یابد، اثر می‌گذارد مربوط است.

 

[DELVIN]

اختلالات عصبی تکوینی[۱]، اختلالات مربوط به رشد و توسعه مغز یا دستگاه عصبی مرکزی هستند. یک اختلال روانی است که مربوط است به اختلالات عملکردی مغز که بر احساس، توانایی یادگیری، خویشتن داری، حافظه و هرچه که در افراد توسعه می‌یابد، اثر می‌گذارد.
این اصطلاح گاهی به اشتباه به عنوان یک سندروم برای اختلال اوتیسم، در نظر گرفته می‌شود.

 

[DELVIN]

اختلالاتی به عنوان عصبی تکوینی در نظر گرفته می‌شود که شامل موارد زیر گردند:

کم توان ذهنی (ID) و یا فکری و ناتوانی رشدی (IDD)، که پیشتر به عنوان عقب ماندگی ذهنی شناخته می‌شد
اختلالات طیف اوتیسم مانند سندرم اسپرگر و یا سندرم کانر
اختلالت موتوری از جمله اختلالات هماهنگی رشدی و اختلال موتوری
اختلال تیک از جمله سندرم تورت
آسیب تروماتیک مغز (از جمله مادرزادی و صدمات مانند آن که باعث فلج مغزی[۲] می‌گردند)
اختلالات ارتباطی و گفتاری زبانی
اختلالات ژنتیکی مانند سندرم ایکس شکننده، سندرم داون[۳]، اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی، اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال[۴]
اختلالات ناشی از سمیت عصبی همانند ناهنجاری‌های جنینی ناشی از الکل، بیماری میناماتا، اختلالات ناشی از جیوه، اختلالات هیجانی و رفتاری از جمله اختلال سلوک و غیره که ناشی از سایر فلزات سنگین مانند سرب، کروم، پلاتین و غیره می‌باشند، هیدروکربنها مانند دیوکسین، PBDEs و PCBs از داروها و مواد مخدر مانند کوکائین و دیگر مواد مخدر.