آموزشی ادبیات پسامدرن

[شیر کاکائو]

 

[شیر کاکائو]

ادبیات پسامدرن و یا پست مدرن (Postmodern literature) نوعی ادبیات است که از نظر سبک و ایدئولوژی، با اتکا به قراردادهای ادبی مانند از هم گسیختگی، تناقض (پارادوکس)، راویان غیرقابل اعتماد، غالباً غیرواقعی بودن، پیرنگ های غیرممکن، بازی ها، تقلید، پارانویا، طنز تیره، و خود ارجاعی نویسنده مشخص می شود . این نوع ادبیات غالباً مرزهای بین هنر و ادبیات "عالی" و "مبتذل" و نیز تمایز بین ژانر و اشکال نوشتن و یا داستان گویی را رد می کند.

 

[شیر کاکائو]

فلسفه پسامدرن​

ادبیات پسامدرن به عنوان ارتباطی با محدودیتهای سبکی و ایدئولوژیکی ادبیات مدرنیست و نیز تحولات بنیادی جهان پس از پایان جنگ جهانی دوم است. نویسندگان ادبیات پسا مدرن نیز تحت تأثیر جنبش ها و ایده های مختلف برگرفته از فلسفه پسا مدرن قرار گرفته اند. فلسفه پسا مدرن تمایل دارد كه جهان را به شکلی که غیر قابل تعریف و یا غیر قابل درک است متصور شود. فلسفه پسا مدرن بر این استدلال متکی است که دانش و حقایق همیشه با موقعیت های خاص رابطه نسبی دارند و تلاش برای یافتن معنای دقیق برای هر ایده، مفهوم یا رویدادی هم بیهوده و هم غیرممکن است.

 

[شیر کاکائو]

خاستگاه پسا مدرنیسم​

در سالهای اخیر، نظریه های جدید اجتماعی، سیاسی و ادبی که از مباحث پسا مدرنی منشا گرفته اند طیف گسترده ای از رشته ها مانند هنر، معماری، ادبیات، فیلم، جامعه شناسی، ارتباطات، فلسفه و غیره را در بر می گیرند. قدرت این نظریه ها در حوزه های فرهنگی، فکری و زیبایی شناختی نیز نمایان است. اصطلاح "پسامدرنیسم" در نقد ادبیات آمریکای لاتین و در مباحث ادبیات آنگلوآمریکایی در دهه های 1930 و 1940 مورد استفاده قرار گرفت، با این حال تحلیل اصلی پسامدرنیسم عمدتاً در دهه 1970 قدرت گرفت.

 

[شیر کاکائو]

پسامدرنیسم را نمی توان با نادیده گرفتن مدرنیسم درک کرد. مدرنیسم سرچشمه اندیشه "روشنگری اروپایی" است که تقریباً در اواسط قرن هجدهم آغاز شد. هالینگر (Hollinger) ویژگی مدرنیته را این گونه بیان می کند: "اصطلاح مدرنیته برای نوع جامعه ای که در دوران روشنگری در غرب پدید آمده است، به کار می رود. جامعه ای که از نقطه نظر ساختاری-کارکردی بسیار متفاوت است و تحت سلطه اقتصاد سرمایه داری (بازار)، تقسیم کار پیچیده، صنعتی شدن و شهرنشینی، علم و فناوری، فردگرایی سیاسی و قومی، سودمندی تحت اللفظی و قراردادهای اجتماعی است."

 

[شیر کاکائو]

مدرنیسم قدردان عقل بشر به عنوان یک قدرت قابل توجه است و این قدرت را پایه و اساس یک ذهنیت علمی معرفی می کند. مدرنیته را می توان به عنوان عصر ذهنیت علمی توصیف کرد که ناشی از پیشرفت انقلابی در رشته هایی مانند فیزیک و زیست شناسی است. دانشمندان علوم اجتماعی از روش شناسی (متادولوژی) علوم طبیعی در علوم اجتماعی استفاده کردند. فناوری و صنایع غول پیکر غالب ترین ویژگی های جامعه مدرنیستی شدند. علم به عنوان قدرت تلقی می شد و ذات جهان نیز چیزی جز قوانین مکانیکی نبود. در ادبیات، مدرنیسم یک جنبش زیبایی شناختی (aesthetic movement) است که محبوبیت زیادی در سال های 1910 تا 1930 پیدا کرد. چهره های اصلی مدرنیسم شامل ویرجینیا وولف (Virginia Woolf)، جیمز جویس (James Joyce)، تی اس الیوت (T.S. Eliot)، عزرا پوند (Ezra Pound)، مارسل پروست (Marcel Proust) و فرانتس کافکا(Franz Kafka) می باشد.

در اینجا چند نمونه از تکنیک های سبکی ارائه شده است که اغلب در ادبیات پسامدرن مورد استفاده قرار می گیرند:

 

[شیر کاکائو]

پاستیش یا هم آمیزه (Pastiche): گرفتن ایده های مختلف از نوشته ها و سبک های ادبی قبلی و چسباندن آنها به یکدیگر به منظور ایجاد سبک های جدید.

 

[شیر کاکائو]

بینامتنیت یا متنِ پنهان(Intertextuality): شکل‌گیری معنای متن توسط متون دیگر است. این می‌تواند شامل استقراض و دگردیسی متنی دیگر توسط مؤلف یا ارجاع دادن خواننده به متنی دیگر باشد.

 

[شیر کاکائو]

فراداستان (Metafiction): رمان یا داستانی که در آن نویسنده حضور خود و سبکهای ادبی را مورد تاکید قرارمی‌دهد و به باورپذیری داستان توجه کمتری دارد.

 

[شیر کاکائو]

تحریف زمانی (Temporal Distortion): استفاده از جدول زمانی و تکنیک های روایت غیر خطی در یک داستان.