متفرقه ارغوان/ ساده رنگ/ تکامل و تنهایی

[ن. عادل]

ارغوان...
شاخه ی همخون جدا مانده ی من،
آسمان تو
چه رنگ است امروز؟
آفتابی است هوا؟
یا گرفته است هنوز؟
من در این گوشه
که از دنیا بیرون است،
آسمانی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست!
آنچه می بینم دیوار است!
آه این سقف سیاه
آنچنان نزدیک است،
که چو بر می کشم از سی*ن*ه نفس،
نفسم را بر می گرداند.

ارغوانI هوشنگ ابتهاج (سایه)​

 

[ن. عادل]

آسمان آبی تر
آب، آبی تر.
من در ایوانم، رعنا سر حوض

رخت می شوید رعنا.
برگ ها می ریزد
مادرم صبحی می گفت: موسم دلگیری است.
من به او گفتم: زندگانی سیبی است، گاز باید زد با پوست
زن همسایه در پنجره اش تور می بافد، می خواند.
من «ودا» می خوانم، گاهی نیز
طرح می ریزم سنگی، مرغی، ابری
آفتابی یکدست.
سارها آمده اند.
تازه لادن ها پیدا شده اند.
من اناری را، می کنم دانه، به دل می گویم:
خوب بود این مردم، دانه های دلشان پیدا بود.
می پرد در چشمم آب انار: اشک می ریزم.
مادرم می خندد.
رعنا هم.

ساده رنگI سهراب سپهری​

 

[ن. عادل]

غیر مشتی غنچه ی پرپر چه باقی مانده است
از بهار، ای باغبان! دیگر چه باقی مانده است

عشق را در من دمیدی کاش می دیدی ز من
بعد از آن طوفان ویرانگر چه باقی مانده است!

تا «چهل» پیمانه نوشیدم ولی معلوم نیست
از شراب عمر در ساغر چه باقی مانده است

زنده ام اما از این رنجی که نامش زندگی ست
غیر تکراری ملال آور چه باقی مانده است

عشق بعد از مرگ هم بی اعتنا از من گذشت
رد پایش بر مزارم گرچه باقی مانده است

تکامل و تنهاییI فاضل نظری​