آداب خارجی استرالیا

[عرشیا]

نام استرالیا از زبان لاتین می‌آید. استرالیا در زبان لاتین به معنی سرزمین جنوب است. زمانی که کاشف انگلیسی متیو فلیندر (Matthew Flinders) این سرزمین را کشف کرد، نام Terra Australia (به معنی سرزمنی جنوبی) بر آن گذاشت.


اولین افراد حدود 65 هزار سال پیش در قاره استرالیا ساکن شدند. مردم بومی که معمولاً به عنوان اولین استرالیایی‌ها شناخته می‌شوند، در سراسر قاره پراکنده شده‌اند. هم استرالیایی‌های بومی و هم جزیره ‌نشین‌های تنگه تورس، اولین استرالیایی‌ها محسوب می‌شوند که بیشتر به قبایل و فرهنگ‌های فرعی منشعب شده‌اند. جشنواره روح و جشنواره یابون، مردم را از سراسر کشور جذب می‌کنند. چنین جشنواره‌هایی برای حفظ ارزش‌های بومی استرالیا برگزار می‌شوند.

برخلاف بسیاری از فرهنگ‌های دیگر، فرهنگ استرالیایی ماهیت منحصر به فرد و پویایی دارد و به طور مداوم در حال شکل گیری و تغییر است. وقتی صحبت از تنوع قومیتی و تعداد ساکنان مهاجر به میان می‌آید، اشتباه نیست اگر بگوییم که استرالیا مانند ایالات متحده اما در نیمکره جنوبی است.

طبق آمار سال 2016 اداره آمار استرالیا، 28.5 درصد از جمعیت ساکن این کشور، در خارج از کشور متولد شده‌اند. اکثریت مهاجران در اصل متعلق به بریتانیا، نیوزلند، چین، هند و ایتالیا هستند. ناگفته نماند که جامعه معاصر استرالیا شامل فرهنگ‌های منحصر به فرد منطقه‌ای است که مهاجران با خود آورده‌اند. از موسیقی گرفته تا عادات آشپزی، می‌توانید ادغام فرهنگ‌ها را در این قاره زیبا ببینید.

طیف وسیعی از رستوران‌ها را خواهید دید که غذاهای سنتی و مدرن سرو می‌کنند اما رنگ و بویی از طعم کشورهای مهاجرپذیر را دارند. بهترین چیز در مورد چند فرهنگی بودن استرالیا، این است که هر یک از فرهنگ‌های این کشور توانسته‌اند سنت های خود را حفظ کنند.

 

[عرشیا]

زندگی روزمره و آداب‌ و رسوم اجتماعی در استرالیا
استرالیایی‌ها به میراث و پیشرفت خود افتخار می‌کنند، و می‌توان گفت که واقعاً جای افتخار دارد که افرادی از ملتی شامل محکومین و افراد طبقه کارگر می‌توانند یک جامعه برابری‌خواه و مدرن را در سرزمینی ناهموار و غیر مهمان‌نواز و دور از سایر قاره‌ها بسازند. اما نکته جالب‌توجه اینجاست که آنها معمولاً از فخرفروشی و خودنمایی چشم‌پوشی می‌کنند و اغلب به افراد این کشور لقب به‌اصطلاح خودمانی یا همان غیررسمی، آرام و باطنش نسبت داده می‌شود.

سلیقه استرالیایی‌ها در مد و لباس، سرگرمی‌های رایج و تفریحات غالباً با اروپا و آمریکای شمالی تفاوت چندانی ندارد و بسیار نزدیک به سلیقه آن‌ها است، اما مانند مهاجرت به هر کشور دیگری لازمه اصلی برای مهاجرت و تطبیق با شرایط و محیط جدید در استرالیا نیز داشتن شناخت درست زندگی روزمره و آداب‌ورسوم اجتماعی، فرهنگ و روحیات مردم این کشور است.

 

[عرشیا]

آداب‌ و رسوم در استرالیا
همان‌طور که گفتیم استرالیایی اهل فخرفروشی و خود‌نمایی نیستند و به همین دلیل افراد متواضعی شناخته می‌شوند. آن‌ها اهل تظاهر نیستند، اهل بزرگ‌نمایی نیستند و کار‌های خود را خاص و بزرگ نشان نمی‌دهند. افراد رسمی نیستند، با یکدیگر صمیمی هستند و رابطه دوستانه‌ای با هم دارند و برای روابطشان ارزش زیادی قائل هستند. اغلب با یکدیگر در دیدار‌ها دست می‌دهند و این موضوع امری بسیار عادی است و با برای صدا زدن از اسامی کوچک استفاده می‌کنند.

آن‌ها به‌تساوی حقوق بین انسان‌ها باور دارند و برای زنان موقعیت‌های مناسب زیادی در این کشور فراهم هست. از ویژگی‌های دیگر استرالیایی‌ها این است که اهل هدیه دادن هستند، آن‌ها در روز تولد، کریسمس و مناسب‌های مشابه به هم کادو می‌دهند و زمانی هم که به خانه کسی می‌روند با خود چیزی به خانه میزبان می‌برند.

 

[عرشیا]

غذا‌های استرالیا
غذاهای استرالیایی نتیجه‌ای از گرایش‌های بین‌المللی و مشارکت جوامع بومی و مهاجر آن است. بااین‌وجود، این منطقه به‌شدت تحت‌تأثیر گذشته‌ای که از رسوم آنگلوسلتیک در این کشور وجود داشته است، قرار دارد و شام سنتی انگلیسی هنوز رایج است. کباب کردن (“باربی”) یک سرگرمی مهم استرالیایی است و گوشت در همه‌جا وجود دارد. غذاهای سنتی بومی بوته شامل غذاهای منحصربه‌فردی مانند کانگورو، و وومبات، لاک‌پشت، مارماهی، امو، مار، و گوزن‌های مارپیچ (لارو پروانه شبح) است. Vegemite، عصاره مخمر شور و قهوه‌ای تیره، مدت‌های زیادی است که جزو اصلی رژیم غذایی استرالیا بوده است.

آن‌ها رسوم عجیبی برای غذا خوردن ندارند و آداب خاص پیچیده‌ای در بینشان رایج نیست. آداب غذا خوردن به‌طورکلی در بین مردم این کشور اغلب شبیه اروپایی‌هاست به شکلی که آن‌ها چاقو را در دست راست خود و چنگال را در دست چپ می‌گیرند.

 

[عرشیا]

فرهنگ و هنر در استرالیا
فرهنگ مردم استرالیا، به‌ویژه در مناطق شهری، از سرمایه‌های دولتی برای صنعت هنر استفاده کرده است و شرایط لازم برای توسعه امکانات فرهنگی پیچیده را فراهم کرده است. بیشتر شهر‌های بزرگ در این کشور گالری‌ها و موزه‌های هنری جدیدی را تأسیس کردند و یا دست به گسترش و توسعه موزه‌های موجود داده‌اند. دولت استرالیا از گذشته تا کنون در سال‌های متمادی دست به ساخت مراکز هنرهای نمایشی زده است که خانه اپرای سیدنی که در دنیا بسیار مشهور است، یکی از معروف‌ترین این مراکز است.

شورای کشور استرالیا که نظارت مستقیم بر بودجه تخصیصی در صنعت هنر‌های متفاوت دارد، نقش مهمی را نیز در پرورش استعدادهای استرالیایی در ادبیات و هنرهای تجسمی و نمایشی ایفا کرده است. دولت با همراهی آژانس‌های مرتبط دولتی و ایالتی از شرکت‌های اپرا و رقص حمایت می‌کنند که برخی از آنها در خارج از کشور از موفقیت‌های زیادی برخوردار بوده‌اند. شرکت رسانه‌ای تلویزیونی استرالیا که آن نیز توسط دولت تأمین می‌شود، حامی مهمی در صنعت هنر‌های گوناگون، به‌ویژه موسیقی در این کشور است.

علاوه بر بخش هنری استرالیا از کتابخانه‌ها و موزه‌های بسیار خوبی برخوردار است. موزه استرالیا (تأسیس 1827) ، اولین موزه‌ای است که در این کشور تأسیس شد و به دلیل نمایشگاه تاریخ طبیعی و آثار فرهنگی مشهور است. شهر سیدنی محل موزه هنرهای معاصر و موزه ملی دریایی استرالیا (افتتاح 1991) است. موزه ملبورن که در سال 2000 افتتاح شد، بزرگ‌ترین موزه در نیمکره جنوبی است و طیف متنوعی از نمایشگاه‌های فرهنگی و علمی را در خود جای‌داده است.

از دیگر موزه‌ها می‌توان به موزه ملی استرالیا در کانبرا (افتتاح 2001) اشاره کرد که دارای مجموعه گسترده‌ای از نمایشگاه‌هایی است که به بررسی تاریخ سرزمین و مردم این کشور می‌پردازد. علاوه بر موزه‌ها استرالیا گالری‌های محبوب زیادی نیز دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به گالری ملی، گالری پرتره ملی، کتابخانه ملی و آرشیو ملی نیز که در کانبرا مستقر هستند، اشاره کرد.

 

[عرشیا]

ادبیات در استرالیا
ساکنان اصلی استرالیا دارای سنت هنر شفاهی بوده‌اند و با آن زندگی می‌کردند. هنر شفاهی را می‌توان با مثال‌هایی از جمله آواز و رقص با قصه‌گویی و حرکات موزون بیان کرد که از این هنر به‌منظور سرگرمی، آموزش، راهنمایی و آشکارسازی حقایق معنوی و همچنین جغرافیای فیزیکی و موقعیت منابع تداوم کننده زندگی استفاده می‌کردند. این سنت با ورود انگلیسی‌ها به این کشور مختل شد و می‌توان گفت کم‌وبیش از بین رفت و در نتیجه با ادبیاتی که کاملاً تقلیدی از مدل‌های اروپایی بود، جایگزین شد.

در اواسط قرن نوزدهم، چشم‌انداز و مناظر طبیعی این کشور، گیاهان و تنوع آن‌ها و انواع جانوران بومی استرالیا زمینه نوشتن بسیاری از رمان‌ها شد و بلافاصله بعدازاین دسته از رمان‌ها، داستان‌هایی باتجربه استعمار به موضوعی محبوب تبدیل شد. استرالیا با وجود دور‌های متفاوتی که این کشور پشت سر گذاشته است سبک‌های داستانی و نویسندگی متفاوتی از گذشته تا کنون داشته است. این کشور دارای نویسندگانی مانند رابین بوید، دونالد هورن، و هیو استراتوس، و همچنین طنزپرداز بری همفریس (دامنه ادنا) است که این افراد بیشتر به اهمیت اخلاق بومیان و روستاییان در فرهنگ مردم استرالیا توجه کردند.

پاتریک وایت، بزرگ‌ترین رمان‌نویس استرالیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1973 ، به بررسی توانایی‌های منفی یک کشور در روند تعریف از خودپرداخت که بسیار نیز موفق بود. نویسندگان معاصر استرالیایی نیز افرادی مانند توماس کینالی، تیا استلی، دیوید مالوف، پیتر کری، هال پورتر، بیمارستان جانت ترنر، الیزابت ژولی و تیم وینتون نیز که به دنبال شهرت‌های بین‌المللی هستند.

 

[عرشیا]

موسیقی در استرالیا
مانند تمامی هنرهای دیگر در استرالیا، موسیقی نیز در این کشور دارای دو سنت متمایز است: سنت مستعمره‌نشینان اروپایی و سنت مردم بومی که آواز خواندن و نواختن آیین دوجیریدو از سنت‌های قدیمی مربوط به زمان اساطیری به نام رؤیاپردازی، تصور بومی خلقت و از جمله موسیقی‌های مهم بومیان است. گروه‌های بومی معاصر (مانند گروه وارومپی و یوتو یندی در اوایل قرن 21) عناصر مناسک اجدادی را در خود جای داده‌اند، و نگذاشتند که این عناصر و روح موسیقی بومی استرالیا از بین رود.

سنت موسیقی اروپایی نیز در صحنه معاصر به‌خوبی خود را حفظ کرده است، و نه‌تنها از بین نرفته بلکه مثل روز اول خود باقی‌مانده است. از طرف‌داران اپرای استرالیایی می‌توانند به استعدادهایی از خواننده مشهور رنگی، Dame Nellie Melba ، تا تولیدکننده فیلم استرالیایی باز لورمان، در قرن بیست و یکم، در فیلم LaBohème جاکومو پوچینی اشاره کرد.

در کشور استرالیا ارکسترهای سمفونیک سنتی فراوان وجود دارند، نوازندگان استرالیایی همچنین سهم مهمی در توسعه موسیقی راک داشته‌اند که از اواخر دهه 1950 ، زمانی که آمریکایی‌ها بیل هیلی و دنباله‌دارهایش یعنی راک اند رول را به استرالیا آوردند، در فرهنگ عمومی استرالیا نقش اساسی داشته است.

 

[عرشیا]

مردم استرالیا به چه زبان‌هایی صحبت می‌کنند؟
شاید شما فکر کنید زبان مردم استرالیا، انگلیسی است. البته تا حدودی درست است. زبان ملی کشور استرالیا، زبان انگلیسی با گویش استرالیایی است. اما جالب است بدانید که زبان کشور استرالیا تحت تأثیر الگوهای مهاجرتی قرار گرفته است. در کل زبان انگلیسی بریتانیا و زبان انگلیسی استرالیا شبیه به هم هستند. با این وجود به زبان استرالیا Strine می‌گویند که معیار خوبی برای مقایسه تفاوت‌های آن با زبان انگلیسی است.

زبان استرالیا (strine) یک زبان بومی است که به طور عامیانه توسط مجرمین Cockney (لندن) و ایرلندی به وجود آمده و به این دلیل به آن Ozpech هم می‌گویند. پس از سال‌ها، این زبان بومی در بین مردم جا افتاد و به عنوان بخشی از فرهنگ و زبان عامیانه مردم استرالیا شد. اما در هر کدام از ایالت‌های استرالیا، نوع استفاده از این اصطلاحات بومی متفاوت است.

بد نیست بدانید تنوع زبان در استرالیا بالا است. یعنی اینکه مردم استرالیا به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند. اگر شما هم دوست دارید با زبان‌های رایج استرالیا آشنا شوید و این مبحث برایتان جالب است، با ما همراه باشید.

زبان‌های رایج استرالیا
مطمئناً مشتاق شده‌اید که بدانید زبان‌های رایج در استرالیا چه زبان‌هایی هستند؟ یا مردمان این کشور به چه زبان‌های دیگری می‌توانند صحبت کنند؟ اما اگر کمی حوصله کنید برایتان شرح می‌دهیم.

جالب است بدانید که کشور استرالیا از لحاظ تعدد زبان، چهارمین کشور انگلیسی زبان جهان بعد از آمریکا، انگلستان و کانادا است. می‌توان گفت که استرالیا یک کشوری است با تنوع فرهنگی و زبانی. زیرا الگوهای مهاجرت تأثیر قابل توجهی بر زبان این کشور گذاشته است. بدین صورت مردمان استرالیا تحت تأثیر بیش از ۱۶۰ گویش قرار گرفته‌اند.

به طور کلی از گذشته تا به امروز استرالیایی‌ها به بیش از ۲۰۰ گویش صحبت کرده‌اند. آمارها از بررسی زبان‌های مردم استرالیا از سال ۲۰۱۱ تا به حال نشان می‌دهد که بیشترین گویش مختص به زبان انگلیسی است.

بعد از آن زبان ماندارین هم از جمله زبان‌هایی است که در استرالیا به کار برده می‌شود. همچنین دیگر زبان‌هایی که در استرالیا به وجود آمده‌اند، عبارتند از: پنجابی، فیلیپینی تاگالوگ و عربی.