موضوع نویسنده
Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 13,512
- 21,981
- مدال‌ها
- 3
کتاب «حوض خون»، نوشته فاطمه سادات میرعالی، داستان زندگی 64 تن از زنان اندیشمک در طول هشت سال جنگ تحمیلی است؛ زنانی که زیر بمباران‌های شدید رژیم بعث، مقاومت را از یاد نبردند و با حضور در رختشورخانه، به شست‌وشوی ملحفه‌ها و لباس رزمندگان و مجروحان پرداختند.
کتاب «حوض خون» روایتی صادق و به دور از کلیشه‌های معمول از جنگ تحمیلی دارد. نویسنده با استفاده از زاویه دید جدیدی، مخاطب خود را به دوران هشت سال جنگ تحمیلی می‌برد و آن سال‌ها را از نگاه مردم، روایت می‌کند. کتاب، هرچند عمده تمرکزش بر شکل‌گیری و فعالیت مردمی در یک دوره بحرانی است، اما کوشیده تا با سرک کشیدن به زندگی تمام آدم‌هایی که راوی کتاب هستند، وضعیت اجتماعی حاکم بر خانواده‌های دهه 60 را نیز به نوعی شرح دهد. نویسنده با این انتخاب هوشمندانه، ضمن ارائه اطلاعاتی از شرایط اجتماعی و اقتصادی خانواده‌های یک شهر جنوبی در دوران جنگ، از کسالت و یکنواختی موضوع نیز رها می‌شود و این امکان را به مخاطب می‌دهد که در فضاهای مختلف شهر اندیمشک حرکت کند و شریک راویان کتاب در روزهای تلخ و شیرین زندگی‌شان باشد.
رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این کتاب که در روزهای پایانی سال گذشته منتشر شد، فرموده‌اند: «اولین احساس، پس از خواندن بخش‌هایی از این کتاب، احساس شرم از بی‌عملی در مقایسه با مجاهدت این مجاهدانِ خاموش و بی‌ریا و گمنام بود. آنچه در این کتاب آمده بخش ناشناخته و ناگفته‌ای از ماجرای عظیم دفاع مقدس است.»
فاطمه سادات میرعالی، نویسنده این کتاب، در گفت‌وگو با تسنیم به تلاش زنان اندیمشکی در دوران جنگ تحمیلی و چگونگی شکل‌گیری واحد رختشورخانه اشاره کرد و گفت: این خانم‌ها با اعتقادی که داشتند، پای کار ایستادند؛ وگرنه امکان رفتن از شهر برای همه فراهم بود. در همان روزهای اول جنگ، دشمن تا 15 کیلومتری مرکز شهر رسیده بود. در حالی که جوانان شهر مشغول سنگرسازی هستند، این خانم‌ها به فکر این هستند که چطور می‌توانند جلوی دشمن بایستند. مثلاً یکی از خانم‌ها تعریف می‌کرد که حتی به فکر این بودند که آب جوش را به پشت بام خانه‌ها ببرند تا اگر دشمن حمله کرد، از این طریق بتوانند مقابله کنند؛ یعنی آمادگی جنگ تن به تن با نیروی دشمن را داشتند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر، خانواده‌های این افراد نیز در جبهه‌های جنگ حضور داشتند. همسر یا فرزند برخی از خانم‌ها در جبهه مشغول جنگ بودند. در واقع پیشینه مذهبی و اعتقادی قوی که این خانم‌ها از قبل از انقلاب داشتند، در این زمان بروز و ظهور بیشتری پیدا می‌کند. بسیاری از این خانم‌ها در زمان قبل از پیروزی انقلاب، جزو لیدرهای مردمی بودند که با برگزاری جلسات خانگی، راهپیمایی‌ها، جلسات قرآن و ... افراد را برای مبارزه با شاه جذب و دعوت می‌کردند. وقتی جنگ رخ می‌دهد، این خانم‌ها می‌گویند که ما با خون دل انقلاب کردیم، حالا نمی‌خواهیم ثمره همه تلاش‌هایمان در این چند سال را به راحتی در اختیار صدام قرار دهیم. همین روحیه آنها را به سمت کار در رختشورخانه سوق می‌دهد.
کتاب «حوض خون» روایتی صادق و به دور از کلیشه‌های معمول از جنگ تحمیلی دارد. نویسنده با استفاده از زاویه دید جدیدی، مخاطب خود را به دوران هشت سال جنگ تحمیلی می‌برد و آن سال‌ها را از نگاه مردم، روایت می‌کند. کتاب، هرچند عمده تمرکزش بر شکل‌گیری و فعالیت مردمی در یک دوره بحرانی است، اما کوشیده تا با سرک کشیدن به زندگی تمام آدم‌هایی که راوی کتاب هستند، وضعیت اجتماعی حاکم بر خانواده‌های دهه 60 را نیز به نوعی شرح دهد. نویسنده با این انتخاب هوشمندانه، ضمن ارائه اطلاعاتی از شرایط اجتماعی و اقتصادی خانواده‌های یک شهر جنوبی در دوران جنگ، از کسالت و یکنواختی موضوع نیز رها می‌شود و این امکان را به مخاطب می‌دهد که در فضاهای مختلف شهر اندیمشک حرکت کند و شریک راویان کتاب در روزهای تلخ و شیرین زندگی‌شان باشد.
رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این کتاب که در روزهای پایانی سال گذشته منتشر شد، فرموده‌اند: «اولین احساس، پس از خواندن بخش‌هایی از این کتاب، احساس شرم از بی‌عملی در مقایسه با مجاهدت این مجاهدانِ خاموش و بی‌ریا و گمنام بود. آنچه در این کتاب آمده بخش ناشناخته و ناگفته‌ای از ماجرای عظیم دفاع مقدس است.»
فاطمه سادات میرعالی، نویسنده این کتاب، در گفت‌وگو با تسنیم به تلاش زنان اندیمشکی در دوران جنگ تحمیلی و چگونگی شکل‌گیری واحد رختشورخانه اشاره کرد و گفت: این خانم‌ها با اعتقادی که داشتند، پای کار ایستادند؛ وگرنه امکان رفتن از شهر برای همه فراهم بود. در همان روزهای اول جنگ، دشمن تا 15 کیلومتری مرکز شهر رسیده بود. در حالی که جوانان شهر مشغول سنگرسازی هستند، این خانم‌ها به فکر این هستند که چطور می‌توانند جلوی دشمن بایستند. مثلاً یکی از خانم‌ها تعریف می‌کرد که حتی به فکر این بودند که آب جوش را به پشت بام خانه‌ها ببرند تا اگر دشمن حمله کرد، از این طریق بتوانند مقابله کنند؛ یعنی آمادگی جنگ تن به تن با نیروی دشمن را داشتند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر، خانواده‌های این افراد نیز در جبهه‌های جنگ حضور داشتند. همسر یا فرزند برخی از خانم‌ها در جبهه مشغول جنگ بودند. در واقع پیشینه مذهبی و اعتقادی قوی که این خانم‌ها از قبل از انقلاب داشتند، در این زمان بروز و ظهور بیشتری پیدا می‌کند. بسیاری از این خانم‌ها در زمان قبل از پیروزی انقلاب، جزو لیدرهای مردمی بودند که با برگزاری جلسات خانگی، راهپیمایی‌ها، جلسات قرآن و ... افراد را برای مبارزه با شاه جذب و دعوت می‌کردند. وقتی جنگ رخ می‌دهد، این خانم‌ها می‌گویند که ما با خون دل انقلاب کردیم، حالا نمی‌خواهیم ثمره همه تلاش‌هایمان در این چند سال را به راحتی در اختیار صدام قرار دهیم. همین روحیه آنها را به سمت کار در رختشورخانه سوق می‌دهد.
