غیرپارسی اشعار يوهان ولفگانگ فُن گوته

[Awen]

ما را به اين زمين خسته مي آوري
رهايمان مي کني تا خود را به گناه بيالاييم
آن گاه مي گذاري پشيماني بکشيم
يک آن لغزش و يک عمر اندوه

يوهان ولفگانگ فُن گوته

 

[Awen]

نفرين برهر آنچه که روح آدمي را
با جذبه و جادو به سوي خويش مي کشد
و او را در اين ماتم کده
با نيروهاي اغوا و فريب در بند مي کشد
فراتر از همه نفرين بر انديشه هاي والا
که جان خويشتن را با آن ها اسير مي سازد
نفرين بر فريبندگي خيالات
که باري اند بر دوش خرد
نفرين بر هر آنچه در روياها بر ما وارد مي شوند
به هيات فريب کار شهرت به هيات نام دارندگي
نفرين بر هر آنچه که تملک اش
مثال تملک بر همسر و فرزند و خدم و حشم مي فريبدمان
نفرين بر دارايي که با گنجينه هايش
به اعمال بي پروايانه تهييج مان مي سازد
با فريبي که در نشاطي به باطل
مخده هاي آسايش را برايمان فراهم مي سازد
نفرين برآن مرحمت بالاي عشق

يوهان ولفگانگ فُن گوته

 

[Awen]

عاشقان يکدل
در تاريکي شب نيز راه کوي يار را گم نمي کنند
کاش ليلي و مجنون زنده مي شدند
تا من راه عشق را به آنان دهم

يوهان ولفگانگ فُن گوته

 

[Awen]

هنگامي که خورشيد فروزان عاشقانه
به ابر بهاري چشمک مي زند و به او دست زناشويي مي دهد
در آسمان رنگين کماني زيبا پديد مي آيد
اما در آسمان مه آلود
آنرا بجز رنگ سپيد نمي توان ديد
اي پير زنده دل
از گذشت عمر افسرده مشو
هر چند زمانه نيز موي تو را سپيد کرده
اما هنوز نيروي عشق که زاينده جواني است
از دلت بيرون نرفته است

يوهان ولفگانگ فُن گوته

 

[Awen]

عشق چيره نمي شود عشق مي پرورد
عشق توان آن دارد
که در يک لحظه آن کند
که به رنج به سختي مي تواند در يک عمر فراهم آورد
از اين که در کنارم هستي بسيار شادمانم
بودنت ياريم ميکند که در يابم
جهان تا کجا زيباست

يوهان ولفگانگ فن گوته

 

[Awen]

فصل حقيقي عشق لحظه اي است که
دريابيم که تنها ماييم که عاشقيم
و کسي ديگري چون ما عاشق نبوده است
و هيچکس ديگر نيز چون ما عاشق نخواهد بود

يوهان ولفگانگ فُن گوته

 

[Awen]

ديگر بر کاغذ ابريشمين اشعار موزون نمي نويسم
و آنها را در قاب زرين نمي گيرم
زيرا
ديرگاهي است نغمه هاي جانسوز خويش را
بر خاک بيابان مي نويسم
تا با دست باد به هر سو پراکنده شود
ولي اگر باد خط مرا با خود ببرد
روح سخنم را که بوي عشق مي دهد
جايي نتواند بُرد

روزي مي رسد که دلداده اي از اين سرزمين بگذرد
و چون پا بر اين خاک نهد
سراپا بلرزد و به خويش بگويد
پيش از من در اينجا عاشقي به ياد معشوقه
ناله سر داده
شايد مجنون به هواي ليلي ناليده
يا فرهاد در اينجا سر در خاک برده است
هر که هست
از خاکش بوي عشق برميخيزد
و تربتش پيام وفا مي دهد

تو نيز که بر بستر نرم آرميده اي
وقتي که سخن آتشينم را از زبان نسيم صبا مي شنوي
سراپا مرتعش خواهي شد و به خود خواهي گفت:
يارم براي من پيام عشق فرستاده
تو هم اي باد صبا
پيام مهر مرا به او برسان

يوهان ولفگانگ گوته

 

[Awen]

دلدار من
اگر بخواهي بي دريغ بلخ و بخارا و سمرقند را
به خال هندويت خواهم بخشيد
اما پيش از آن از امپراطور بپرس
بدين بخشش راضي است يا نه
زيرا امپراطور که بسي بزرگتر و عاقلتر از من و توست
از راز عشق ورزيدن خبر ندارد
آري
اي پادشاه
ميدانم که به اين بخشش ها رضا نخواهي داد
زيرا تاج بخشي فقط از گدايان کوي عشق ساخته است

یوهان ولفگانگ گوته