آموزشی اشعار کمک‌کننده در شروع و پایان سخنرانی

[za-wrde]

شروع و پایان سخنرانی از جمله نقاط حساس سخنرانی به حساب می‌آیند. اشعار در شروع و پایان سخنرانی استفاده می‌شوند، چرا که می‌توان مفهوم یک سخنرانی طولانی را در قالب یک یا چند بیت شعر به مخاطب ارائه داد.

 

[za-wrde]

اشعار شروع‌کننده:

1.ای نام تو بهترین سر آغاز | بی نام تو نامه کی کنم باز

2.بسم الله الرحمن الرحیم | هست کلید در گنج حکیم

3.به نام آنکه هستی نام ازو یافت | فلک جنبش، زمین آرام ازو یافت

4.ای یاد تو مونس روانم | جز نام تو نیست بر زبانم

5.به نام خداوند جان و خرد | کزین برتر اندیشه بر نگذرد

6.اول دفتر به نام ایزد دانا | صانع پروردگار حیّ توانا

7.به نام خدایی که جان آفرید | سخن گفتن اندر زبان آفرید

 

[za-wrde]

8.به نام آنکه جان را فکرت آموخت | چراغ دل به نور جان برافروخت

9.به نام آن که تن را نور جان داد | خرد را سوی دانایی عنان داد

10.به نام خدایی که جان آفرید | زمین و زمان و مکان آفرید

11.به نام خدای علیم و حکیم | رحیم و بسیط و شریف و نعیم

12.به نام خداوند دل های پاک | که نامش بود در دلت تابناک

13.به نام خداوند بخشنده مهربان | کزو ماندگار این زمین و زمان

14.به نام خدایی که خاک آفرید | کزان خاک انسان پاک آفرید

 

[za-wrde]

15.به نام خدا، هر چه داریم از او | خداوند احمد خدای سبو

16.به نام خداوند بود و نبود | خداوند یاسی به رنگ کبود

17.به نام آنکه در ما گفتن آموخت | به انسان در معنی سفتن آموخت

18.به نام کسی که تو را آفرید | سرآغاز عشق است و نور و امید

19.به نام جهان بخش پاک آفرین | به راهش بود، مردم راستین

20.به نام خداوند لوح و قلم | حقیقت نگار وجود و عدم

21.به نامِ خداوندِ جان آفرین | حکیمِ سخنْ در زبان آفرین

 

[za-wrde]

22.به نامِ آنکه جان را زندگی داد | طبیعت را به جانْ پایندگی داد

23.به نامِ خداوندِ آلاله ها | خداوندِ پروانه و پونه ها

24.به نامِ خداوندِ حیِّ رحیم | خدایِ بهشت و خدایِ جحیم

25.به نامِ خداوندِ شعر و غزل | به نامِ خداوندِ عَزَّوَجَلّ

26.به نامِ خداوندّ شعر و غزل | کلامش نشیند به دل تا ازل

27.به نامِ خداوندِ نان و خداوندِ جان | دهد روزی اش را به پیر و جوان

28.به نامِ خداوندِ احساسِ پاک | خداوندِ شمس و مَهِ تابناک

 

[za-wrde]

29.به نامِ خداوندِ نیلوفرین | ستایش ز بهرِ تو ای بهترین

30.به نامِ خدایِ شفیع و صبور | خداوندِ دانشْ خداوندِ نور

31.به نامِ خداوندِ دریایِ نور | خدایی که دارد به هر جا حضور

32.به نامِ خداوندِ شعر و غزل | خداوند روزی دهِ بی مَثَل

33.به نامِ خداوندِ روشنْ ضمیر | خداوندِ روشنگرِ بی نظیر

34.به نامِ خداوندِ دریاچه ها | که داده ظرافت به پروانه ها

35.به نامِ خداوندِ احساسِ پاک | همان که آفریده ما را زِ خاک

 

[za-wrde]

اشعار پایان‌دهنده:

1. به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی| به صد دفتر نشاید گفت حَسْبُ الْحالِ مشتاقی (سعدی)

2. سعدیا عمرِ گران مایه به پایان آمد| همچنان قِصِّۀ سودایِ تو را پایان نیست (سعدی)

3- مرا سخن به نهایت رسید و فکر به پایان| هنوز وصفِ جمالت نمی‌رسد به نهایت (سعدی)

4- آن که گویند به عمری شبِ قدری باشد|مگر آنست که با دوست به پایان آرَند (سعدی)

5- سعدیا گر همه شب شرحِ غمش خواهی گفت| شب به پایان رَوَد و شرح به پایان نَرَوَد (سعدی)

6- نَرَوَد هوشمند در آبی| تا نبیند نُخُست پایانش (سعدی)

7- دُور به آخر رسید و عمر به پایان| شوقِ تو ساکن نگشت و مِهرِ تو زایِل (سعدی)

 

[za-wrde]

8- هنوز قصۀ هجران و داستانِ فِراق| به سر نرفت و به پایان رسید طومارم (سعدی)

9- سخن از نیمهْ بُریدم که نگه کردم و دیدم | که به پایان رِسَدَم عمر و به پایان نرسانم (سعدی)

10- برو سعدیا دست و دفتر بشوی | به راهی که پایان ندارد مَپوی (سعدی)

11- دولتت باد و گر از روی حقیقت پرسی | دولت آنست که محمود بُوَد پایانش (سعدی)

12- من این قصیده به پایان نمی‌توانم بُرْد| که شرحِ مَکْرَمَتَتْ را نمی‌رسد پایان (سعدی)

13- برای ختمِ سخن دست بر دعا داریم| امیدوارِ قبول از مُهَیمِنِ غَفّار

 

[za-wrde]

14- این سخن آبیست از دریایِ بی‌پایانِ عشق | تا جهان را آب بَخْشَد جسم‌ها را جان کُنَد (مولوی)

15- هر که چون ماهی نباشد جوید او پایانِ آب | هر که او ماهی بود کی فِکْرَتِ پایان کند (مولوی)

16- در این پایان در این ساران چو گم گشتند هشیاران | چه سازم من که من در ره چنان مستم که لاتَسْأَل (مولوی)

17- این سخن پایان ندارد لیک من | آمدم زان سر به پایان می روم (مولوی)

18- حدیثِ عاشقان پایان ندارد | فَنَسْتَکْفی بِهذا و السَّلام (مولوی)

19- این سخن پایان ندارد باز ران | تا نمانیم از قطارِ کارْوان (مولوی)

20- شرحِ حقْ پایان ندارد همچو حق | هین دهان بَرْبَنْد و برگردان وَرَق (مولوی)