نقد ادبی افگار | تی ناز

[Ayumi]

نویسنده عزیز ضمن درود و عرض وقت‌بخیری خدمت شما
سپاس‌گذاریم بابت اعتماد شما از نقد آثار خود در انجمن رمان بوک
*لطفا تا قبل از قرار‌گیری نقد توسط منتقد در این تایپک چیزی ارسال نکنید!
*همچنین پس از ارسال نقد این تایپک به مدت دو روز باز خواهد بود تا شما نظر خود را نسبت به نقد اعلام نمایید!
*در صورتی که از نقد خود ناراضی بودید یا شکایتی از تالار نقد داشتید، می‌توانید شکایت خود را ثبت کنید تا مورد بررسی قرار گیرد!
@تی ناز

منتقد شما: @Ayumi
مدیریت تالار ادبیات | هانا​

 

[Ayumi]

به نام صاحب روشنایی
نقد دلنوشته: افگار

دلنویس: @تی ناز
منتقد: @Ayumi

عنوان: عنوان انتخابی، عنوان تک‌بخشی "افگار" است که طولانی نیست و می‌تواند باعث جلب توجه و کنجکاوی مخاطب شود و کشش لازم را برای جذب دارد؛ عنوان با ژانرهای انتخابی همخوانی دارد و از نظر بار ادبی، با بار محتوای کلی دلنوشته یکسان است. عنوان به دور از کلیشه و جذاب انتخاب شده است و معنای آن در فرهنگ لغت، خسته و آزرده بودن است.

ژانر: ژانر دلنوشته، ژانر صحیح تراژدی است که اندوه و حقایق تلخ بیان شده در دلنوشته را در بر می‌گیرد. محتوای دلنوشته بر اساس همین ژانر نوشته شده و نیازی به اضافه کردن ژانر دیگری نیست؛ بنابراین به ترتیب‌بندی و اولویت‌بندی نیز احتیاجی ندارید.

مقدمه: اندازه‌ای که برای مقدمه‌ی دلنوشته در نظر گرفته شده، بسیار طولانی است و باعث کلافگی مخاطب می‌شود؛ همچنین چندان خلاصه و چکیده نیست و طول می‌کشد تا مفهوم کلی اثر را برساند. مقدمه دست‌نوشته‌ی خود دلنویس است، شامل همان سبک و لحن پارت‌هاست و با ژانر تراژدی دلنوشته همخوانی دارد؛ ولی جز توصیف خستگی ارتباط خاصی بین عنوان و مقدمه دیده نمی‌شود. نکات نگارشی به درستی در دلنوشته رعایت شده‌اند، اما سطربندی صحیح نیست و آرایه‌های چشمگیری نیز در آن مشاهده نمی‌شود.

انسجام: انسجام ادبی از همان ابتدا به خوبی رعایت شده است و سبک نگارش متون ثابت و یکسان است؛ آرایه‌ها فراز و فرود ندارند و همان مقدار اندک در تمامی پارت‌ها یکسان مانده است. از انسجام نگارشی زیاد پیروی نشده است و تعداد خطوط چندان به یکدیگر نزدیک نیستند، یک پارت ۸ خط و یک پارت حتی ۲۱ خط هم دارد؛ حداقل تفاوت خطوط ۳ یا ۴ خط است، بنابراین بهتر است اصلاح شوند. از لحاظ انسجام محتوایی نیز می‌توان گفت که تمامی پارت‌ها بر اساس یک ایده و موضوع هستند و نویسنده در هر پارت از زوایای متنوعی به مسئله نگاه کرده و آن را شرح داده است.

هدف یا محتوا: ایده‌ی دلنوشته و برداشتی که مخاطب می‌تواند از دلنوشته داشته باشد، خستگی زیادی امروز است بی‌آنکه شاید دلیلش را کسی بداند یا حتی خودمان بدانیم؛ این‌که وقتی یک فرد گذشته‌اش با زمان حال مقایسه می‌کند، می‌تواند متوجه‌ی تغییر دغدغه‌ها و ارزش‌هایی شود که سال‌ها پیش بیشتر از هر چیزی برایشان دست و پا زده است؛ چون هر چیزی در زمان خودش شیرین و لذت‌بخش است و زمانش که بگذرد یا طول بکشد یا که انسان به هر دلیلی به آن نرسد، دیگر داشتن یا نداشتنش در چندین سال بعد اصلا مهم نخواهد بود. ایده با بیان زیبا، تراژدی و نوآورانه به تحریر درآمده است. شیوه‌ی نگارش کلیشه‌ی اندک محتوا کل پوشانده است و پردازش از زوایای نو و با لحن غمگین، پوئن مثبت دلنوشته به شمار می‌رود. دلنوشته بسیار خوب نوشته شده است و درد تنهایی، خستگی، گوشه‌گیری، افکار منفی و دست و پای بیخود زدن را به رخ می‌کشد.

دستور زبان: لحن دلنوشته ادبی است و در طول پارت‌ها یکسان بوده است؛ به جز:
همه چی تمام شده بود❌
همه چیز تمام شده بود✅
خوش‌بختیم❌ خوشبختی‌ام✅
شماهایی که دارین❌ شماهایی که دارید✅
چه‌جوری❌ چگونه✅
وقتی حوصلم سر می‌رفت❌
وقتی حوصله‌ام سر می‌رفت✅
یک‌جورایی❌ یک‌جورهایی✅
اصول نگارشی به خوبی در دلنوشته به کار گرفته شده‌اند و ایراد چندانی در متون دیده نمی‌شود، به جز:
غم‌گین❌ غمگین✅
دیده‌گان❌ دیدگان✅
پیش‌ام❌ پیشم✅
چقدر❌ چه‌قدر✅
اینکه❌ این‌که✅
آشوب‌م❌ آشوبم✅
آنقدری❌ آن‌قدری✅
چشم‌م❌ چشمم✅
شادی‌ای❌ شادی✅
هم اکنون❌ هم‌اکنون✅
براورده❌ برآورده✅
نشدنی‌اشان❌ نشدنی‌شان✅
متری‌اشان❌ متری‌شان✅
اندوه‌ت❌ اندوهت✅
سوال❌ سؤال✅
بالا پایین❌ بالا و پایین✅
فعل‌ها گاهی سر جای خودشان قرار ندارند:
چیزی نمی‌خواهی جز وجود نداشتن❌
چیزی جز وجود نداشتن نمی‌خواهی✅
چیزی نمی‌خواهی جز حس نکردن، نخواستن❌
چیزی جز حس نکردن و نخواستن نمی‌خواهی✅
عبور کنم از تمام سطوح و تمام چارچوب‌ها❌
از تمام سطح و تمام چارچوب‌ها عبور کنم✅
می‌سوزاند همه‌ی جانم را❌
همه‌ی جانم را می‌سوزاند✅
خودم را گم کرده‌ام درون پیاله‌های غمگین وجودم❌
خودم را درون پیاله‌های غمگین وجودم گم کرده‌ام✅
تمام ضمایر با افعال صحیح خودشان دیده نمی‌شوند:
خستگی و درماندگی‌ام به درجه‌ای می‌رسد که در آن لحظه چیزی نمی‌خواهی(نمی‌خواهم) جز توقف همه چیز! چیزی نمی‌خواهی(نمی‌خواهم) جز حس نکردن، نخواستن! در نهایت آن چیزی که دوست داری(دارم) نصیبت(نصیبم) شود، مردن است!
فعل‌ها مدام ماضی و مضارع نمی‌شوند و کلمات پیچیده و ثقیلی وجود ندارند که خواندنشان سخت و درک کردنشان مشکل باشد؛ اما اشکالی که وجود دارد این است که دلنویس گاهی بی‌دلیل از ویرگول استفاده می‌کند و باعث مکث خواننده می‌شود که این مسئله درک آن جمله را سخت می‌کند؛ مثال:
من هم‌اکنون در دل، چاهی از نگفتن‌ها، غروری همچون آهنی زنگ‌زده و نفسی،(ویرگول نیاز نیست) بی‌اکسیژن دارم.✅
یا
بی‌داد کنم که پرندگان دل شاد، از صدای خنده‌هایم، خون بالا بیاورند❌
بی‌داد کنم که پرندگان دل شاد از صدای خنده‌هایم، خون بالا بیاورند✅

دستور ادبی: دلنوشته به سبک ادبی نوشته شده است، اما این سبک سنگین نیست؛ کلمات ثقیل وجود نداشت، جملات ساده نوشته شده بودند و لحن جدید و صمیمی با آرایه‌هایی همچون تشبیه، تکرار، تشخیص، مراعات‌نظیر، نغمه حروف، تضاد و... در نوشته‌ها دیده می‌شوند. آرایه‌ها به درستی در پارت‌ها به کار رفته‌اند و باعث زیبایی متون شده‌اند؛ علاوه بر این‌ها، دلنویس با کلمات ساده نیز بازی و آن‌ها را به طرزی جذاب نگارش کرده است.

"من خود معتقدم که به یک نویسنده خوب نیازی نیست که چیزی گفته شود. او خود می‌داند چه کاری باید انجام دهد"

قلمتون ماندگار:)♡
و شرمنده بابت تاخیر زیاد♥️​