مجموعه اشعار امیرعلیشیر نوایی

[;FOROUGH]

امیرعلیشیر نوایی

 

[;FOROUGH]

ای خاک سر کوی تو گشتن هوس ما

بر پای سگت بوسه زدن ملتمس ما

گر دم زدن ما بود از مهر تو چون صبح

صد شام سیه روز شود از نفس ما

در بادیه شوق تو چون راحله بندیم؟

 

[;FOROUGH]

ای به گلستان هزار نرگس شهلا

در گل گلزار عارضت به تماشا

لاله و گل از تجلی تو به خوبی

قمری و بلبل ز شوق تو به علالا

در رخ روز از رخ تو بارقه مهر

 

[;FOROUGH]

رُموز العشق کانت مشکلا بالکاس حللها

که آن یاقوت محلولت نماید حل مشکل‌ها

سوی دیر مغان بخرام تا بینی دوصد محفل

سراسر ز آفتاب می فروزان شمع محفل‌ها

دل و می هردو روشن شد نمی‌دانم که تاب می

 

[;FOROUGH]

گر پرده اندازد مهم آن روی آتشناک را

سوزم به آه آتشین نه پرده افلاک را

خواهی چو قتل ای کج کله حاجت به تیغت نیست وه

این بس که بشکستی بته طرف کلاه چاک را

افتد به مردم صد خطر گوید ملایک الحذر

 

[;FOROUGH]

گر اول آتش عشق آسان نمود ما را

زد یک شرر بر آورد از سی*ن*ه دود ما را

آرام و خواب از ما ای همدمان مجویید

رفت آنکه چشم راحت خوش می غنود ما را

شام وصال را مه خوشید بود از هجر

 

[;FOROUGH]

غیر خوناب نیابند به جان و دل ما

گوییا عشق به خون کرد مخمر گل ما

از ره عشق گذشتن نشد ای پیر طریق

تا که شد کوی خرابات مغان منزل ما

مشکل ما همه باشد ز خمار ای ساقی

 

[;FOROUGH]

مه من در شبستان چونکه نو شد جام می شب‌ها

نماید از شفق می از حباب ریزه کوکب‌ها

دهن شد چشمه حیوان ترا از عین نایابی

دو لعل جان‌فزای دلکشت آن چشمه را لب‌ها

بیا ای ساقی مهوش بده آن جام چون آتش

 

[;FOROUGH]

به کشف حال دوران نیست جام جم هوس ما را

همان جامی که ساقی عکس رو افکند بس ما را

ز شیخ هیچ ک.س چون جانب دیر مغان رفتم

کنون در خانقه دیگر نه بینی هیچ ک.س ما را

نشسته فارغ البالیم در دور تغار می

 

[;FOROUGH]

گل رویت که ظاهر گشته رنگ یاسمین او را

چه باشد کز می گلرنگ سازی آتشین او را

نمی دانم ز می شد سرخ چون نافرت یا خود

لباس آل پوشاندی بقتل لعل دین او را

مرا هم غنچه دل بشکفد چون آن دهن هر گه