طه عبدالرحمن به جهت تحصیالت عالیه فلسفی در دانشگاه سوربن و تسلط به زبانهای آلمانی،
فرانسه و انگلیسی، دنیای غرب را به خوبی میشناسد و با سنت فکری و فلسفی آن به خوبی
آشناست، اما دلبسته سنتهای اسالمی است. خودش میگوید که شخصیت من از عوامل چندی
متأثر است. از یک سو از میراث اسالمی چون کالم، فلسفه، تصوف و اصول فقه بهره بردهام و از
طرف دیگر تمام تالش خود را مصروف آشنایی با فرهنگ غرب کردهام. طه اندیشمندی است
که میکوشد تا نگاهی منتقدانه به نوگرایی را برگزیند و از مشروعیت 《نوگرایی اسلامی》 سخن
به میان آورد. او با نگارش بیش از بیست اثر شاخص و نوآورانه در حوزههای گوناگون زندگی اجتماعی برای پاسخگویی به نیازهای متنوع جهان اسالم نظریهپردازی کرده است. در کنار پژوهش های زبانشناختی و نقد سکوالریسم، نظریه نوگرایی اسالمی نظریه کنش دینی و نظریه مقاومت از مهمترین نوآوریهای این متفکر است. وی معتقد است مفهوم عقالنیت در جهان اسالم متفاوت از عقالنیت موجود در جهان غرب است. او در مقدمه کتاب کنش دینی و نوسازی عقل اعالم میکند که میخواهد بنیادی نظری، برای بیداری دینی فراهم کند. وی میکوشد تا چارچوبی روشمند طراحی کند که به تعمیق ایمان دینی و گسترش اخالق و تحقق
نوگرایی اسالمی منتهی گردد. طه دستاورد مهم جهان اسالم را عرفان و معنویت میداند.وی برخالف جابری ضمن انتقاد از ابن رشد، کسانی چون ابن عربی و غزالی را که در مواجهه با فلسفه یونان به ابداع و نوآوری پرداختهاند مورد تمجید قرار میدهد. به همین جهت برخی از طه عبدالرحمن بهعنوان غزالی دوران یاد میکنند.
