انشاء انشا«ماه»

[ASAL.]

انشا در مورد : ماه🌙

▪️از کودکی عشق و علاقهٔ فراوانی به او داشتم. معشوق زیبای من، گاه هلالی‌شکل است و می‌توان از هاله آن سر خورد و گاه قرص کامل است و می‌توان بر پهنهٔ آن دراز کشید.خاک سفیدش او را به مانند مکانی که در آن زمستان ابدی رخ داده، کرده است.
آن زیبا روشنی‌بخش زمین است. شب های آن، زمین را از هراس وحشت دور می‌کند و با خود آرامش و لطافت به ارمغان می‌آورد.
آری، ماه را می‌گویم. همان نور سپیدی که بر سیاهی شب چیره است. همان کرهٔ خاکی که با لباس نورانیش به مانند مادر کنار گهوارهٔ فرزند، در کنار زمین مانده‌است و یاری‌کنندهٔ شب‌های تیرهٔ زمین است. هرچند خود نوری برای تابیدن ندارد ولی همیشه به‌دنبال روشنایی و پاکی است و مانع چیرگی تاریکی بر خود می‌شود.
ماه هم مانند انسان ها به‌دنبال پنهان کردن نیمهٔ تاریک خود است. نیمهٔ تاریکی که ترس و هراس و حسد را در صندوقچهٔ سیاه، پنهان کرده و با نورانی کردن کمالات خود، روی آن را می‌پوشاند. هر چه این نور کمتر شود، تاریکی‌ها و ظلم‌ها بیشتر می‌گردد.
انسان‌ها هم می‌توانند در زیستن و زندگانی خود از این جرم آسمانی الگو بگیرند. می‌توانند آن‌قدر کمالات و خوبی‌های خود را زیاد کنند تا مانند قرص کامل ماه پر از نور و سفیدی شوند.

 

[ASAL.]

پرده را کنار می.زنم و به ماه خیره می‌شوم، به نظرم زیباتر از ماه وجود ندارد. امشب ماه کامل است و خودنمایی می‌کند. مانند هر شب با خود می‌اندیشم که کاش روز ماه قدم می‌زدم. چشم‌هایم را می‌بندم و به رویایم فکر می‌کنم.
لباس فضانوردی پوشیده‌ام و روی ماه قدم زدن. خاک نرم ماه زبر پاهای جریان داشت. ماه زیباترین معجزه خدا بود. سفید با توده‌هایی خاکستری بود. گودالی وجود داشت که زیبایی ماه را بیشتر می‌کرد.
گاهی با خود فکر می‌کردم که ماه می‌تواند آدم را جادو کند چون زیباییش قابل انکار نیست و آدم می‌تواند در آن غرق شود. جادوی ماه آنثدر روی من اثر گذاشته که بی.دلیل منتظر شب هستم و دلم می‌خواهد شب را همیشه برای خود نگه دارم. از فکر بیرون می‍ایم و باز هم خبره به ماه می‌شوم. در افکار کودکی ماه را داماد می‌دیدم و خورشید را عروس زیرا خورشید زیباتر بود اما حال ماه برایم جذاب تر است و او عروس است که حریر لباسش را روی شب گذاشته و شب را زیبا می‌سازد.