انشاء انشا با موضوع درخت

[Mahi.otred]

درخت نقش بسیار مهم و حیاتی را در زندگی بشر ایفا می‌کند و علاوه بر زیبا کردن و پاکیزه کردن محیط زندگی ما قابلیت‌های بی‌شمار دیگری نیز دارد. نهال‌های جوان به دست خاک سپرده می‌شود تا به درختانی نیرومند و سرسبز بدل گردند.
قرن‌هاست که درخت یکی از مهم‌ترین عناصر زندگی بشر بوده است. از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و فناوری را موجب می‌شوند و منابع تأمین کننده محصولاتی نظیر وسایل چوبی، مبلمان، لوازم التحریر (کاغذ، انواع مدادهای مختلف) ‌الوار و هزاران محصول دیگر محسوب می‌شوند و از سوی دیگر به منزله ریه‌های یک شهر تلقی شده و نقش مهمی را در تأمین سلامت اعضای جامعه ایفا می‌کنند که این مورد اخیر از موارد قبل مهم‌تر است؛ چرا که به دلیل فعالیت کارخانجات صنعتی و نیز ازدیاد وسایط نقلیه عمومی و فعالیت روزانه آن‌ها در سطح شهرهای بزرگ از جمله تهران، آلاینده‌ها و گازهای مهلک و خطرناکی نظیر دی اکسید کربن در هوای شهرها فزونی یافته و سلامت افراد را تهدید می‌کند و افزایش هرچه بیشتر این مواد آلاینده کاهش میزان اکسیژن در هوا را سبب می‌شود و این وضع نامساعد، گروه‌های آسیب‌پذیر نظیر بیماران ریوی و قلبی، سالخوردگان و کودکان را بیشتر تهدید می‌کند.
در چنین شرایطی مساله درخت و درختکاری راه حلی مناسب برای مبارزه با آلودگی‌های مذکور به شمار می‌آید. ما پانزده اسفند را به عنوان روز درخت کاری جشن می‌گیریم تا هرگز فراموش نکنیم درختان این زیبایی‌های خلقت چقدر مفید هستند و هر ک.س باید حداقل یک نهال بکارد تا دیگران نیز بتوانند از این نعمت خدادادی استفاده کنند. با کاشت درختان سازگار با وضعیت جوی ایران و با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی خشک و کم باران اغلب مناطق کشور، می‌توان محیط زیست را لطیف و با طراوت کرد. طبیعت و فضای سبز وسیله‌ای برای بقای بشری و حفظ زیبایی شهر است و به عنوان میراثی ارزشمند به همه انسان‌ها تعلق دارد.
نتیجه گیری ما از این انشا این است که درختان ریه‌های کره زمین هستند، همان‌طور که یک انسان بدون ریه و بدون تنفس می‌میرد، جهان هستی نیز بدون این درختان خواهد مرد. به همین جهت همه ما کودک و بزرگ، جوان و پیر، زن و مرد در برابر جهان هستی خود مسئولیم. پس چه خوب است روز درختکاری را بهانه کنیم و درختی را به نشانه احترام به محیط زیست خود در خاک بکاریم.

 

[Mahi.otred]

ریشه هایش در باد شدیدی که می وزید، تکان می خورد، ریشه هایی انبوه و در هم پیچیده که با هر وزش، امکان داشت کنده شده و به جایی نا معلوم برده شود.
از آرزویی که کرده بود پشیمان بود، ولی دیگر کاری از دستش بر نمی آمد.
آرزو کرده بود که ریشه هایش بتوانند آسمان را ببینند، ولی نمی دانست که اگر ریشه هایش از خاک بیرون باشند خواهند مرد و دیگر درختی وجود نخواهد داشت.
به این فکر نکرده بود که درخت باید ریشه درخاک داشته باشد و این قانون طبیعت است و سرپیچی از آن یعنی مرگ.
مرگ را جلوی چشمانش می دید و با هر وزش باد ریشه هایش را در حال کنده شدن احساس می کرد و به خود لعنت می فرستاد.
هر چه تلاش می کرد شاخ و برگ هایش را به زمین برساند تا به کمک آن ها شاید بتواند ریشه هایش را به زمین بر گرداند و تنه اش را صاف کند، نمی توانست.
این که اگر ریشه ها و شاخ و برگش کنده شوند چه بلایی بر سرشان خواهد آمد آزارش می داد، حالا می فهمید خاک و زمین چه لطفی در حقش می کنند و سخاوتمندانه ریشه هایش را در خود جای می دهند و با وجود آن هاست که او می توانست با صلابت و سر به آسمان بایستد و سایه اش را بر زمین پهن کند.
با وجود همین خاک و زمین است که برگ های درخت می توانستند با شادی برقصند و پرندگان در میان شاخ و برگش لانه کنند و آواز شادی سر دهند، چوپانی بر تنه اش تکیه دهد و آواز نی اش آسمان را پر کند، کودکی روی نوک پا بایستد و میوه اش را بچیند و با شور کودکانه آن را بخورد.
مدتی قبل دشت زیر پایش بود و خورشید بر سرش می تابید ولی حالا همه چیز بر عکس شده بود، پا در هوا و سر بر زمین مانده بود و داشت نفس های آخرش را می کشید و هیچ ک.س نبود که کمکش کند، حالا اگر می توانست ریشه هایش را به زمین بر گرداند حتما قدر آن را می دانست و از خدا تشکر می کرد.
دیگر رمقی برایش نمانده بود، ریشه هایش در حال خشک شدن بودند و برگ هایش یکی یکی در آسمان پراکنده می شدند که یک دفعه طوفان شدیدی به تنه اش خورد و درخت را سر جایش بر گرداند.
ریشه ها به جایی که از آن کنده شده بودند، برگشتند، درخت باور نمی کرد که نجات پیدا کرده است.
غرق در شادی شد و شروع کرد به نفس کشیدن، صدای رعد و برق در آسمان پیچید و باران بارید.
درخت تا می توانست آب خورد و ریشه هایش را سیراب کرد و تصمیم گرفت دیگر آرزویی این چنین نکرده و به خدا اعتماد داشته باشد که بهترین و مناسب ترین ها را برای هر موجودی مقدر کرده است.

 

[Mahi.otred]

موضوع انشا : سرنوشت یک درخت از زبان – انشا از زبان یک درخت تنومند که نیمکت شد

مقدمه :​

انشای خودم را از زبان یک درخت تنومند و بزرگ که تبدیل به نیمکت شد آغاز می‌کنم .
من یک درخت تنومند بودم با شاخه‌ای درشت و برگ‌های سبزرنگ.
من کنار دوستان و همسایگانم به‌خوبی زندگی می‌کردیم و در روزها چندنفری زیر سایه‌ی ما استراحت می‌کردند و به ما آب می‌دادند.
تا این‌که سال‌ها گذشت و من پیر شدم و چند انسان آمدند من را قطع کردند و در ماشین خود گذاشتند و مرا به یک محل بزرگ بردند
روی درب ورودی آن محل نوشته بود کارخانه‌ی چوب‌بری. من ترسیده بودم اما کمی هم خوش‌حال ، خوش‌حالی خود را میدانم برای چه بود…
و مرا روی دستگاه چوب بردی انداختند و قطعه‌قطعه‌ام کرد و بخشی از قسمت‌هایم را به کارخانه‌ی کاغذسازی و بیشتر قسمت‌هایم را به کارخانه‌ای بردند که قسمت‌های بدن من را به هم با میله‌ای آهنی می‌چسباند.
و من از شدت ترس به خواب رفتم وقتی بیدار شدم دیدم در اتاقی هستم
نگاهی به خودم کردم و لبخندی زدم و گفتم:
چه میز خوشگلی شده‌ام و نگاهی به کنار خود کردم چندها میز دیگر را دیدم و با آن‌ها گفت‌وگو کردم که شما اهل کجایید و …
تا بعد از مدتی مرا به ساختمانی بزرگ بردند کار میزهای قدیمی.
از آنان پرسیدم که من کجا هستم ؟
گفت شما در مدرسه‌اید و به دانش آموزان خدمت می‌کنید
و سهمی در آینده‌ی کشور دارید و باید به خودمان افتخار کنیم
من خیلی خوشحال شده بودم اما تا این‌که یکی از آنان گفت باید رنج‌های زیادی را تحمل‌کنی
که بعد از گذشت روزها به آن‌ها عادت می‌کنید.
از آن پرسیدم چه رنجی؟
او گفت داش آموزانی هستند که دوست دارند روی ما خط بکشد و نقاشی بشکند آیا می‌توانی این‌ها را تحمل‌کنی؟
من به آن گفتم آری من پیر شده‌ام و از پس مشکلات زیادی برآمده‌ام و برای آینده‌ی کشورم هر سختی را تحمل می‌کنم.
تا این‌که مدرسه‌ها شروع شدند و دانش آموزان میزهای خود را انتخاب کردند.
و میز هم خیلی خوشحال و کنجکاو بود زیرا زندگی‌اش از این به بعد برای دانش‌آموزانی بود که سرمایه کشور هستند
و هرسال با شور و کنجکاوی منتظر دانش آموزان جدیدتری می‌شد.

نتیجه گیری :​

برای درست کردن یک نیمکت یا صندلی یا کتابخانه یا حتی یک دفتر درختان زیادی قطع میشوند و خیلی زحمت میکشند تا برای ما این وسایل را درست کنند . پس باید آنها را خراب نکنیم تا خدا از ما بچه ها راضی باشد .

 

[Mahi.otred]

موضوع انشا : اهمیت درخت و درختکاری و مراقبت از درختان در دین اسلام و احادیث

درخت یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه ای از تجلیات آفریدگار عالم است.
درخت نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث تلطیف هوا و موجب آسایش و رفاه مردم و صفا و پاکی طبیعت می باشد.
در دین مقدس اسلام، بنابر آیات و روایات و سیره معصومین(ع) می توانیم به نقش و اهمیت این نعمت و موهبت عظیم پروردگار عالم پی ببریم.
بر اساس آیات قرآن، یکی از مواهب و نعمت های خداوند در آخرت
و یکی از ویژگی های بهشت که در آیات کریمه و روایات شریفه بارها به آن اشاره شده است، درخت می باشد:
« در بهشت باغ هایی وجود دارد که از زیر درختانش نهرها جاریست».
در میان این درختان بهشتی، درختان میوه نیز وجود دارد، میوه هایی که به تعبیر قرآن « و فاکهه مما یتخیرون » است.
بسیاری از پیامبران و امامان معصوم (ع) ما کشاورز و باغدار بودند و خود با دست خود به کاشت و برداشت درختان اقدام می کردند
و به این وسیله در عمران و آبادانی زمینی که خداوند به آن امر فرموده، اهتمام می ورزیدند،
مثلاً حضرت علی(ع) چندین نخلستان را با دست مبارک خود احداث کرد
و یا امام محمد باقر (ع) در کاشت درختان و کشت و زراعت حتی در گرمای تابستان، کوتاهی نمی فرمود.
پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) نیز علاوه بر دامداری و تجارت، به کشت درختان و زراعت اقدام می فرمود
و در حفظ درختان، حتی در جنگ با دشمنان و اشغال سرزمین آنها، به سربازان اسلام تاکید می فرمود.
در اهمیت درخت و درختکاری همین بس که در روایتی معتبر از یکی معصومین (ع) منقول است که
: «حتی اگر دیدید قیامت بر پا شد و شما مشغول کاشتن درختی بودید، ازاین عمل نیک خود دست برندارید».
و این نشانگر تاکید و توصیه اولیای اسلام به حفظ و حراست از درختان و اهمیت درختکاری است.
گرچه متاسفانه با پیشرفت تکنولوژی، تخریب جنگل ها و نابودی درختان رو به افزایش است،
اما جای خوشبختی است که بشر امروز به این عمل زشت خود اقرار دارد و سازمان هایی را برای حفظ و حراست و گسترش پارک ها و ازدیاد درختان به وجود آورده است.
در کشور ما نیز در حفظ و حراست درختان و جنگل ها کوشش های چشمگیری انجام گرفته،
از جمله هر ساله ۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه به عنوان هفته درخت و درختکاری اعلام شده
و مردم و دولت به انجام این امر مهم مبادرت می ورزند.

 

[Mahi.otred]

موضوع انشا : درختان و شگفتی های آنها و چیزهایی که از آن می آموزیم .

مقدمه :
درخت یکی از زیبا ترین مظاهر خلقت و جلوه ای از تجلیلات آفریدگار عالم است و من میخواهم دوستانم را در این انشا با این آفریده ی زیبای خداوند و شگفتی هایش بیشتر آشنا کنم .
درخت یکی از زیبا ترین مظاهر خلقت و جلوه ای از تجلیلات آفریدگار عالم است ، که از دانه ای متولد می شود .
دانه ای که زیر خروار ها خاک جوانه می زند و خود را از بین سنگ ها برون می آورد و با آب و نور و آفتاب جان می گیرد .
زمین همچو مادری مهربان و دلسوز دانه هارو در آغوش گرم خود رشد میدهد تا بزرگ و تنومند شود .
جوانه ها به ساقه های کوچکی تبدیل میشوند که اندک اندک رشد کرده و شاخ و برگ می دهند. شاخ و برگ ها محل مناسبی برای زندگی پرنده هاست .
گاهی آنها همبازی جوجه گنجیشک ها میشوند و گاهی هم محل آواز خواندن آنها . تا در کنار برگ ها سرود خوشبختی را بخوانند .
شاخ و برگ ها دوباره جوانه می زنند و بزرگ و بزرگ تر می شود و بدین ترتیب بعد از چند سال به درختی بزرگ و تنومند تبدیل می شود .
درختان در جهان هستی بسیار متنوع و گوناگون هستند در رنگ ها ، پوست ها ، شاخه ها ، میوه ها برگ ها و شکل های مختلف .
اگه برگ درختان یا برگ گلدان اتاقتان را نوازش کرده باشید متوجه تفاوت ها و شباهت هایشان شده اید
که بضی از آ نها زبر و بعضی نرم و لطیف و برخی دیگر مخملی ، نازک ، ضخیم ، جذاب و چشم گیر هستند .
درختان به منزله ی ریه های یک شهر هستند که نقش مهمی در سلامت افراد جامعه ایفا میکنند .
آنها هوایآلوده را با شش هایشان تنفس می کنند و به بجای آن اکسیژن را برای ما و موجودات دیگر تامین می کنند .
تهیه کاغذ از چوب درختان و تولید میوه از فایده های دیگرشان محسوب می شود .
اگر نگاهی به درخت سیب بیاندازیم شاید یک درخت ۴۰۰ سیب داشته باشد که هر کدام حاوی ده دانه است .
ممکن است از خودمان بپرسیم چرا این همه دانه لازم است تا فقط چند درخت دیگر اضافه شود ،
اینجا طیبیعت به ما چیزی یاد می دهد ، یه ما می گوید اکثر دانه ها هرگز رشد نمی کنند ،
پس اگر واقعا می خواهید چیزی اتفاق بیفتد بهتر است بیش از یک بار تلاش کنید .

نتیجه گیری :​

به عنوان نتیجه گیری در پایان انشا یک حدیث از پیامبر را تقدیم شما میکنم .
پیامبر اسلام (ص) درمورد درخت میفرمایند : نزد من شکستن شاخه ای از درخت همچون شکستن بالفرشتگان است .
بنابر این ما باید در حفظ این نعمت بزرگ کوشا باشیم
و از نوشتن یادگاری بر روی آن ها و شکستن شاخ وبرگ هایشان و برافروختن آتش در جنگل ها خودداری کنیم .
وهمچنیندرمصرفهکاغذصرفهجویی کنیم چرا که هرچه بیشتر کاغذ هدر دهیم درختان بیشتری باید قطع شوند .

 

[Mahi.otred]

موضوع انشا : روز درختکاری – فواید درخت و درخکاری

مقدمه :

در تقویم ملی ایران روز پانزدهم اسفند ماه روز درختکاری نامیده شده است به همین مناسب انشای خود را در زمینه اهمیت درخت و درختکاری تقدیم میکنم .

روز ۱۵ اسفند ماه روز درختکاری است و از این تاریخ تا بیست و دوم اسفند ماه به هفته ی منابع طبیعی مشهور است.

درخت نقش بسیار مهم و حیاتی را در زندگی بشر ایفا میکند

و علاوه بر زیبا کردن و پاکیزه کردن محیط زندگی ما قابلیتهای بی شمار دیگری نیز دارد.

در این روز ، نهال های جوان به دست خاک حاصل خیز ایران سپرده می شود تا به درختانی نیرومند و سرسبز بدل گردند

و به این ترتیب گامی در آبادانی کشور عزیزمان برداشته می شود.

قرن هاست که درخت یکی از مهم ترین عناصر زندگی بشر بوده است.

از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و فناوری را موجب می شوند

و منابع تامین کننده محصولاتی نظیر وسایل چوبی، مبلمان، لوازم التحریر(کاغذ، انواع مدادهای مختلف) ‌الوار و هزاران محصول دیگر محسوب می شوند

و از سوی دیگر به منزله ریه های یک شهر تلقی شده و نقش مهمی را در تامین سلامت اعضای جامعه ایفا می کنند

که این مورد اخیر از موارد قبل مهم تر است؛

​

چرا که به دلیل فعالیت کارخانجات صنعتی و نیز ازدیاد وسایط نقلیه عمومی و فعالیت روزانه آن ها در سطح شهرهای بزرگ از جمله تهران،

آلاینده ها و گازهای مهلک و خطرناکی نظیر دی اکسید کربن در هوای شهرها فزونی یافته و سلامت افراد را تهدید می کند

و افزایش هر چه بیشتر این مواد آلاینده کاهش میزان اکسیژن در هوا را سبب می شود

و این وضع نامساعد، گروه های آسیب پذیر نظیر بیماران ریوی و قلبی، سالخوردگان و کودکان را بیشتر تهدید می کند.

در چنین شرایطی مساله درخت و درختکاری راه حلی مناسب برای مبارزه با آلودگی های مذکور به شمار می آید.

​

ما ۱۵ اسفند را به عنوان روز درخت کاری جشن می گیریم

تا هرگز فراموش نکنیم درختان این زیبایی های خلقت چقدر مفید هستند

و هر ک.س باید حداقل یک نهال بکارد تا دیگران نیز بتوانند از این نعمت خدادادی استفاده کننند.

با کاشت درختان سازگار با وضعیت جوی ایران

و با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی خشک و کم باران اغلب مناطق کشور،

می توان محیط زیست را لطیف و با طراوت کرد.

طبیعت و فضای سبز وسیله ای برای بقای بشری و حفظ زیبایی شهر است

و به عنوان میراثی ارزشمند به همه انسان ها تعلق دارد.

نتیجه گیری​

درختان ریه های کره زمین هستند ، همانطور که یک انسان بدون ریه و بدون تنفس می میرد ، جهان هستی نیز بدون این درختان خواهد مرد

به همین جهت همه ما کودک و بزرگ ، جوان و پیر ، زن و مرد در برابر جهان هستی خود مسئولیم.

پس چه خوب است این روز – روز درختکاری – را بهانه کنیم و با رفتن به دامن طبیعت درختی را به نشانه احترام به محیط زیست خود در خاک بکاریم

 

[Mahi.otred]

درختان، بیانگر زمان هستند. درخت، نماد حیات در تکامل دائم است. با دیدن حلقه هایی که در برش عرضی تنه درخت پیدا است و هر یک نمودار سالی از عمر درخت هستند، می توان تعداد فصول مختلفی را که یک درخت با گردش روزگار پشت سر گذاشته، تعیین کرد و تغییرات آب و هوای محیط را حدس زد و سرانجام عمر درخت را دریافت. این حلقه های هم مرکز، نمودار رشد درخت است که اگر روشن و فراخ باشند نشانه ای بر بهاری ملایم، شیره نباتی فراوان و اگر متراکم و تیره باشند نشانگر اینکه زمستانی سخت و سرد را گذرانده است.
برگ های درختان همواره موقعیت شان را نسبت به خورشید معلوم می کنند، برگ های نورانی، لبریز از نور خورشیدند و برگ های تیره، نسج نازک تری از نسج برگ های روشن دارند. شاعران در این باره زیاد سروده اند.
روبر دسنوس می گوید: برگی بود با خط هایش؛ خط زندگی؛ خط بخت؛ خط دل.
و بسیاری از اقوام مدعی بوده اند که در زمزمه برگ ها، طنین آوای خدایان را می شنوند.
تصویر مثالی درخت، به مثابه آینه تمام نمای انسان و ژرف ترین خواسته های او است.
این تصویر در شاخه های بی شمار گسترش می یابد و در بستر اساطیر، ادیان، هنر، ادبیات و تمدن ها حضور می یابد.
میرچا الیاده می گوید: بنابر اساطیر اولیه، درخت کیهانی که ستون و رکن کیهان است آسمان و زمین را به هم می پیوندد و گواه بر حسرت، دلتنگی و دورافتادگی از روزگاری است که زمین و آسمان سخت به هم نزدیک بودند این درخت وسیله دست یافتن به طاق آسمان و دیدار خدایان و گفت وگو با آنان است.

 

[Mahi.otred]

درختان تا آنجا که به یاد می آورند، دربرابر بادها ایستاده اند واز اینکه توانسته اند حمله بادها رااز خود دفع کنند،با غرور تمام به خود می بالند.درخت،تصویر قامت خداست.درخت،قبله است.کعبه است.کندهٔ خشک درخت،یک حجرالاسود است.درخت مصحفی سبز،آسمانی وسرشار از حرفهای سبزتری است که ما را به ماندن وبودن در این خاکدان امیدوار می سازد.درختان به گفتهٔ جبران خلیل جبران،:«گوئی اشعار زمینند که خاکشان به آسمان می نگارند.ولی ما این سرودهای سبز را قطع می کنیم وازآنها کاغذ می سازیم تا تهی بودنمان را در آن به ثبت رسانیم.»
درختان بهترین آوازه خوانان عالم هم هستند. به راستی اگر درختان نبودند،آیا باز هم تار و تنبور ها بر روی زانوی نوازنده ها می نشستند تا بانگ گردشهای چرخ رابرایمان روایت نمایند.درختان هشدار دهنده وبیدار کننده اند.از یک نگاه سبز ؛« همچنان که بهار تعجب سبزی است درچشم های خاک،درختان نیز تجسم استفهامی سبزند که سال را چگونه بر آوردی؟»درختان ،بخشنده اند وخواستار آرامش.با همان دستها که به نشانه دعا به سمت آسمان گرفته اند،خداخدامی کنند که آسمان دل این خلق بی شمار نیز هماره آبی بماند واز آنها هرچه که می خواهند بسازند اما دسته تبر نسازند.به درخت همیشه سلامی دوباره باید داد. پس دیگر بار «سلام بر درخت که تا زنده است،از او قنداق تفنگی نمی توان ساخت.»
این همه گفتیم و نگفتیم که اگر درخت ها نبودند، ما به این نقطه ای که هستیم، نمی رسیدیم.بنابراین اگردرخت ها نباشد، فرزندان ما نیز به فردایی روشن نخواهند رسید.ما به اندازه ای که با پس انداز کردن پول و سرمایه ، نگران آینده آنها هستیم، چرا نباید نگران محیط زیست و طبیعت اطراف آنها باشیم؟جانب انصاف را باید نگاه داشت.اکنون که دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما نیز باید بکاریم تا دیگران بخورند.