آموزشی انواع و تکنیک های انیمیشن دو بعدی

[شاهدخت]

انواع و تکنیک های انیمیشن دو بعدی
امروزه ادغام تکنیک‌های سنتی با ابزارهای دیجیتال، فرآیند طراحی انیمیشن دوبعدی را ساده‌تر ساخته و به انیماتورها اجازه می‌دهد تا خلاقیت‌های خود را به‌طور کارآمد اصلاح و پیاده‌سازی کنند. در حال حاضر تکنیک‌های رایج و پرطرفدار انیمیشن‌های دو بعدی عبارتند از:

 

[شاهدخت]

1. انیمیشن استاپ موشن
انیمیشن استاپ موشن شامل دستکاری فیزیکی اجسام در مقابل دوربین برای ایجاد توهم حرکت است. این رویکرد می‌تواند هم در انیمیشن‌های لایو اکشن و هم در انیمیشن‌های کامپیوتری استفاده شود. با این حال این نوع انیمیشن بیشتر در نمایش‌های تلویزیونی و بازی‌های ویدیویی محبوب است.

 

[شاهدخت]

2. انیمیشن فریم به فریم
انیمیشن فریم به فریم شامل ترسیم هر فریم از یک انیمیشن به‌طور جداگانه، اما به‌صورت یک سری و پشت سرهم است. سپس فریم‌های جداگانه به‌صورت متوالی پخش می‌شوند تا توهم حرکت ایجاد شود. این تکنیک اغلب برای ایجاد انیمیشن‌های پیچیده با تعداد زیادی قسمت متحرک استفاده می‌شود.

 

[شاهدخت]

3. انیمیشن کات‌اوت (پویانمایی)
انیمشن کات اوت که با نام پویانمایی نیز شناخته می‌شود، شامل حذف انتخابی و جایگزینی قطعات مختلف از یک شخصیت یا شی متحرک با هدف ایجاد توهم حرکت است. در روش کات اوت دستی اشیاء یا طرح‌ها روی پارچه، کاغذ، مقوا و… به صورت تکه چسبانده می‌شوند و سپس با دست آن را تکان می‌دهند. اگر چه این نوع انیمیشن دو بعدی بسیار ساده و کم هزینه است اما امکان کنترل بالایی بر شکل، رنگ، اندازه و شخصیت‌های انیمیشن را فراهم می‌سازد که در کارتون و فیلم‌های انیمیشنی کاربرد دارد.

 

[شاهدخت]

4. انیمیشن روتوسکوپی
روتوسکوپی یک تکنیک از طراحی انیمیشن دو بعدی است که روی یک ویدیو یا فریم لایو اکشن به‌منظور ایجاد یک نسخه متحرک از آن به‌صورت فریم به فریم استفاده می‌شود. این تکنیک را می‌توان برای شبیه،سازی حرکات واقع گرایانه، جلوه‌های بصری بیشتر در فیلم‌ یا انیمیشن استفاده کرد. یک مثال خوب از روتوسکوپی، فیلم‌های انیمیشن سینمایی اولیه است که با دست روی فیلم‌های لایو اکشن کشیده شده‌اند.

 

[شاهدخت]

5. انیمیشن کامپیوتری
انیمیشن کامپیوتری شامل ایجاد نسخه‌های دیجیتالی از مدل‌های طراحی شده با دست یا سه‌بعدی است که سپس آن‌ها بر روی کامپیوتر برای دستیابی به حرکت و ظاهر دلخواه تغییر می‌دهند. این تکنیک اغلب در بازی‌های ویدئویی پیشرفته و فیلم‌های متحرک مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا امکان انعطاف‌پذیری و جزئیات زیادی را در فرآیند انیمیشن فراهم می‌سازد.