فلسفی اوریانا فالاچی

[ZaHARa]

واقعاً رنج و عذاب من آنقدر زیاد و طولانی بود؟ ناباورانه این سوال را از خودم می‌پرسم. یک موقعی در کتابی خواندم عذاب‌آورترین لحظه برای یک محکوم موقعی است که از زندان آزاد شود و از خودش بپرسد چطور آن جهنم را تحمل کردم؟ زندگی واقعاً عجیب و غریب است.​

 

[ZaHARa]

آن کار را بکن، آن کار را نکن. باید این‌طوری باشی باید این‌طوری نباشی… این چیزها وقتی توی جمعی که مهربانند و معنی آزادی را می‌فهمند باشی، قابل قبول است. ولی وقتی جایی باشی که دیکتاتوری به تو حکومت کرده و حتی از فکر کردن به آزادی هم محروم باشی، آن وقت است که زندگی تو تبدیل به جهنم می‌شود. قانون‌های ستمگرانه‌ای که می‌شود با مبارزه و فدا کردن جانت، آن‌ها را کنار بزنی.​

 

[ZaHARa]

نمی‌خواهم بگویم که زندگی مثل یک زیرانداز نرم و راحته که می‌توانی با پای برهنه و خیال راحت رویش راه بروی. نه حقیقت این است که زندگی مثل یک جاده‌ی پر از پیچ و خم و پر از سنگ و خاک است. خاک‌های سفتی دارد که ترا روی زمین می‌اندازند و زخمی و مجروح می‌کنند. پر از سنگ‌هایی است که تنها با کفش‌های محکم و آهنی می‌توانی از روی آنها رد شوی. اگر هم کفش‌های محکم بپوشی تا از آسیب سنگ‌ها در امان باشی، یکی پیدا می‌شود و با سنگ توی سرت می‌زند.​

 

[ZaHARa]

فقط آن‌هایی که زیاد گریه می‌‌کنند، می‌توانند قدر زیبایی‌های زندگی را بدانند و از ته دل بخندند. گریه کردن آسان‌تر از خندیدن است.​

 

[ZaHARa]

سرمای زمستان فقط برای پولدارها سرگرمی و تفریح است که پالتو پوست می‌پوشند و اسکی می‌کنند و اگر بی‌پول باشی زمستان فقط برایت مصیبت است.​

 

[ZaHARa]

یک گیاه که زمین را آرام آرام سوراخ می‌کند و کم‌کم رشد می‌کند، شجاع نیست؟ ممکن یک باد آرام کمی تندتر بوزد و او را از ریشه درآورده و نابود کند یا پنجه‌ی یک بچه موش با فشار بیشتری روی ساقه‌اش برود و او را دوباره زیر خاک کند. با همه‌ی احتمالات او نمی‌ترسد و بلند می‌شود و دانه‌های جدیدی می‌سازد و بعد یک جنگل به وجود می‌آورد​

 

[ZaHARa]

تو خدای تردید و دودلی هستی. یک علامت سؤال داری بین هزاران علامت سؤال دیگر. فقط کسانی می‌توانند پیش بروند که دائماً توی ذهنشان سؤال طرح می‌کنند. آن‌ها به آرامشی که بعد از اعتقاد به آن دست می‌دهد، عادت نمی‌کنند. مثل کشتی شکسته‌ها که برای مدت کوتاهی خودشان را به یک قایق آویزان می‌کرده و استراحت می‌کنند. بعد دوباره به آب می‌زنند. برای اینکه باز هم حرفهای مخالف بزنند و حرف‌های قبلشان را رد کنند و دوباره به عذاب بیفتند.​

 

[ZaHARa]

من دوست نداشتم به دنیا بیایم! مامان! هیچ ک.س نمی‌خواهد به دنیا بیاید. این پایین، جایی که شما به آن نیستی می‌گویید، هیچکس دلش نمی‌خواهد به دنیا بیاید. اینجا هیچ انتخابی نداریم. غیر از همین نبودن دیگر چیزی نیست. وقتی حرکت شروع می‌شود، تازه ما با خبر می‌شویم. از خودمان نمی‌پرسیم که چه کسی این تصمیم را گرفت و آیا این تصمیم خوب است یا بد؟ فقط آن را باید بپذیریم و منتظر می‌مانیم تا بعدها خوب یا بد بودن این تصمیم را ببینیم.​