طب اکیناسه-سرخارگل

[-pariya-]

 

[-pariya-]

سرخارگل (اکیناسه، اکیناشا) یک گیاه دارویی است که استفاده آن در آمریکای شمالی و اروپا بسیار معمول است و به عنوان دارویی برای بهبود سرماخوردگی فروخته می‌شود.

 

[-pariya-]

سرخارگل گیاهی علفی و چند ساله از تیرهٔ کاسنی می‌باشد که ارتفاع آن حداکثر به ۱ تا ۱٫۵ متر می‌رسد.

 

[-pariya-]

برگ‌های پایین ساقه تخم مرغی تا نیزه‌ای شکل هستند که حداکثر ۳۰ سانتی‌متر طول و ۲۰ سانتی‌متر عرض دارند.

 

[-pariya-]

ساقه از انشعابات فراوانی برخوردار بوده و دارای پرزهای زبر و خشن است. گل‌ها معمولاً به رنگ ارغوانی، صورتی، قرمز ارغوانی، زرد و نارنجی دیده می‌شوند و دیسک مرکز آن‌ها (گلهای لوله‌ای) سبز تیره، قهوه‌ای تیره و سیاه‌رنگ می‌باشد.

 

[-pariya-]

نیازهای اکولوژیکی و پراکنش

سرخارگل به نور فراوان احتیاج دارد و خاکهای سبک (شنی) و متوسط (لومی) را تحمل می‌کند. قادر است خشکی را به خوبی تحمل نماید. این گیاه به سرما مقاوم بوده و تا دمای منفی ۱۰ درجه سانتی گراد را به راحتی تحمل می‌کند.

 

[-pariya-]

سرخارگل بومی آمریکای شمالی است ولی امروزه در اکثر نقاط اروپا و آسیا و حتی برخی نقاط ایران هم به‌طور انبوه کشت می‌شود. سرخارگل به صورت خودرو در جلگه‌های شمال شرقی تگزاس، میسوری و میشیگان یافت می‌شود.

 

[-pariya-]

کاشت، داشت و برداشت

سرخارگل معمولاً به دو طریق تکثیر می‌شود: ۱- تکثیر با بذر. بذرها از نیمهٔ دوم اسفند تا نیمهٔ اول فروردین در خزانه یا گلخانه پاشیده شده و با خاک تا عمق حداکثر ۲ سانتی‌متر پوشیده می‌شوند.

 

[-pariya-]

بذور سرخارگل معمولاً از قوه رویشی پایینی برخوردار هستند و برای جوانه زنی نیازمند رطوبت بالا می‌باشند. بوته‌های قوی تر و پرپشت تر در پاییز به زمین اصلی منتقل می‌شوند

 

[-pariya-]

و سایر بوته‌ها تا بهار سال آینده در گلخانه نگهداری می‌شوند. در طی تحقیقاتی که در منطقهٔ شمال شرق تهران (زردبند) توسط امید بیگی و همکاران صورت گرفته‌است، ۱۵ تیر تا ۱۵ مرداد زمان مناسبی برای انتقال نشا عنوان شده‌است.