مطلوب {بادکنک آبی} اثر •elahe.shab کاربر انجمن رمان بوک•

[elahe.shab]

موضوع:بادکنک آبی
نویسنده:elahe.shab
ژانر:درام،عاشقانه،اجتماعی
ناظر : @فاطماگل

مقدمه:
کاش می‌شد بچگانه زندگی کرد.
کاش میشد کودکانه بازی کرد.
کودکانه خانه ساخت.
کودکانه زنده بود.
کاش میشد شهر قهر،قهر تا قیامت را سرود
قیامتی که چند ساعتی بیشتر نبود
کاش می‌شد کودکانه گریه کرد.
کاش می‌شد کودکانه خنده کرد.
هیچگاه بزرگ نشد.
کاش میشد...

 

[Mahi.otred]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[تاپیک اعلام پایان دلنوشته ]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[elahe.shab]

کاش برگردم به بچگیم... .
آن زمان که خرس قهوه‌ای پشت ویترین، بزرگ‌ترین آرزویم بود.
کاش بشوم بچه‌ای که آرزوهایم خلاصه می‌شد، در نشستن برف روی زمین.
کاش می‌شدم بچه‌ای تا بازی کنم بی‌دغدغه،
تا بخندم، بی‌بهونه.
کاش می‌شد بزرگ نشد...بالغ نشد...سنگ نشد... .

 

[elahe.shab]

کاش برگردم به کودکی‌ام... .

آن زمان که ترکیدن، بادکنک آبی رنگم.

بزرگترین فاجعه، بود.

 

[elahe.shab]

بچه که بودم، چشمانم همیشه دنبال آن بادکنک آبی رنگی بود، که در میان بساط آن خرده فروشی بود؛ که همیشه گوشه خیابان، درست روبه‌روی مدرسه ام بساط می‌کرد.

از شیر مرغ تا جان آدمی در بساطش داشت...

 

[elahe.shab]

اما من در سکوت فقط خیره می‌شدم به آن بادکنک آبی رنگی که، هیچکس انتخابش نمی‌کرد.

اصلا آن‌را نمی‌دیدند که بخواهند انتخاب کنند.

اما دل بی‌قرارم، نمیفهمید.

هربار که زنگ آخر خورده می‌شد.

انگار در دلم زلزله می‌شد.

نکند نگاه کسی بیافتد به آن بادکنک آبی رنگ بخرد.

 

[elahe.shab]

آن بادکنک آبی رنگی که در لابه‌لای اسباب اثاثیه‌اش بود؛پر از گرد‌غبار بود.

مدرسه که تعطیل می‌شد بچه‌ها می‌ریختن سرش؛ او هم نامردی نمی‌کرد هرچه اسباب‌بازی عتیقه اش بود، می‌انداخت به بچه‌ها.

فردایش که می‌شد، همیشه مادری درحالی که دست بچه‌اش را کشان کشان می‌کشید. می‌برد پیش بساطش، پولش را به‌زور میگرفت، شاید هم نمی‌گرفت.

 

[elahe.shab]

هرچند چیزی نمی‌خریدم.

اما راهی میشدم، تا دلم را ارام کنم.

تا ببینم جای بادکنک آبی رنگم، امن است.

اما یک روز... .

یک زمستان سرد و سخت بود.

مدرسه‌ها تعطیل شد اما من رفتم‌...

تا باز ببینم که امروز هم جای بادکنک آبی رنگم امن است.

اما بساط فروش نیامد.

فردا هم نیامد... .

 

[elahe.shab]

یک هفته گذشت، اما بازهم نیامد...
دروغ چرا ۲۰ سال گذشت اما بساط فروش...
بازهم نیامد...
حالا که فکر میکنم، چرا باید دیگران هم مثل من عاشق بادکنک آبی رنگی بشن...
همیشه از دور عاشق بودن...
از دور دوست داشتن راحت است.

 

[elahe.shab]

چه کسی فهمید پشت خنده‌هایم،کودک افسرده‌ام جا مانده است.

چه کسی فهمید پشت جوک های تلخم، کودک افسرده‌ام جا مانده است‌.

چه کسی فهمید پشت هر حرف نگفته، هزاران غم نهفته،هزاران زخم برداشته.

پشت این دیوار سنگی،دلی از جنس شیشه‌ جا مانده است‌.

پشت آن دشت گل سرخ، سرزمینی از "مین"جامانده است‌.

کاش می‌شد...